มันคือ "ความรัก" จริงเเท้หรือ เพียงเเค่ .......



ตลอดช่วงชีวิตวัยเด็กของฉัน ความรัก ไม่ใช่สิ่งที่ถูกบรรจุอยู่ในหัวของฉันเลย ฉันมีความสุขทุกครั้ง ที่ได้ก้าวเท้าออกจากบ้าน เท้าสัมผัสกับพื้นถนนซีเมนต์ มือจับเครื่อเล่นสนิ่มเกาะที่สนามเด็กเล่น ปีนป่ายต้นไม้ เเสงเเดดเเผดเผาผิวตลอดทั้งบ่าย เเต่ก็ไม่ยี่หระ

ผลการค้นหา

ผลการค้นเว็บด

...

เมื่อ....โตมากขึ้น ยิ่งมากขึ้นเท่าไร เพื่อนก็เริ่มน้อยลง.. ความเหงาโดดเดี่ยว เริ่มเข้ามาเเทนที่ ความสุขสดใสที่เคยมี จนเริ่มมองหาความสัมพันธ์เเบบใหม่ เป็นครั้งเเรก.. ที่ได้รู้จักความสัมพันธ์ในเเง่ที่มีอารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้อง...


ความสัมพันธ์ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ จนคิดว่ามันคงเป็น "ความรัก..."
.
.
.
.
ละมั้ง
.
.
.
.
ถ้ามันใช่ "สิ่งนั้น" จริงๆ ทำไมถึง....ทุกข์ทรมาณ

เป็นเหมือนเสียงเพลงจากก้นทะเลลึก ไพเราะ น่าหลงไหล ที่เราเเหวกว่ายตามหา ไม่รู้ตัวเลยว่าออกซิเจนนั้นเริ่มหมดไปทีละนิด ทีละนิด
.
.
.
เป็นเหมือนกลิ่มหอมของวสันตฤดู ที่โอบกอด ปลอมประโลมหัวใจ เเต่เเท้จริงเเล้วคือควันพิษ
ที่กรีดเเทงโพรงจมูกเเละปอดยามหายใจ
.
.
.
หรือ เป็น "เฮโรอีน" วิ่งเข้าสู่ร่างกาย กล่อมประสาท เคลิบเคลิ้ม สร้างความสุข เสพติด เเละ จบลงที่


"หัวใจหยุด...เต้น"
.
.
.
เเละ นั้นใช่

"ความรัก"

จริง..หรือ