แสงอาทิตย์ยามเย็น ณ เส้นขอบฟ้า

กระดาษข้อความที่ปลิวไปตามสายลม

ความทรงจำนั้นจางหาย

เสียงคลื่นที่มักก้องอยู่ในห้วงภวังค์

เสียงฝูงนกโผบินลิ่วแรงลม

เสียงแห่งความเงียบในจิตใจ

เหนื่อยล้าและอ่อนไหว

ว่างเปล่าแต่เหมือนกล่องใบเก่า

กักเก็บอดีตแห่งความโศกเศร้า

ดั่งทรายไม่สามารถยึดมวลน้ำ

ใบเรือไม่สามารถต้านแรงลม

นาฬิกาไม่เดินถอยหลัง
 

ลูกนกที่ฝึกบิน

ต้นไม้ที่ผลัดใบ

ดอกไม้ที่ผลัดกลีบ

เกลียวคลื่นยังคงอยู่

ทุกอย่างยังคงหมุนเวียน

แลกเปลี่ยนช่วงเวลา

เช่นดวงอาทิตย์ในยามเช้า

แสงจันทร์ยามราตรี

กับหมู่ดาวส่องสว่าง

ท่องเดินทาง

หรือพเนจร

กาลนาน .