ในตอนที่เราพบกัน - ไม่สิ ในตอนที่ผมเจอเธอ มันเป็นความบังเอิญที่ไม่ได้ตั้งใจเมื่อพนักงานของร้านยกขนมปังมาเสิร์ฟให้กับผม เสียงหวานเอ่ยขึ้นแผ่วเบาก่อนที่จานขนมก้อนเมฆไส้ครีมจะลอยไปวางบนโต๊ะของเธอแทน เป็นตอนนั้นที่ผมเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มือถือแล้วเคลื่อนสายตาไปหยุดที่เจ้าของโต๊ะทางซ้ายมือ หญิงสาวผมยาวที่นั่งริมหน้าต่าง

ตลอดเวลาเกือบสามสิบนาทีที่ผมได้ใช้บรรยากาศร่วมกับเธอไม่มีซักครั้งที่ใบหน้าซีกซ้ายจะเผยโฉมให้เห็น เหมือนกับผิวดำมืดด้านหลังของดวงจันทร์ เธอมองตรงไปข้างหน้าสลับกับเหลียวไปนอกหน้าต่างเป็นระยะ ผมลอบลุกจากทีนั่งทำทีเป็นถ่ายภาพองค์ประกอบภายในร้านแต่ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่หญิงสาวหันความสนใจไปภายนอกเสียนี่  มันนานเสียจนผมจำใจต้องเดินกลับมานั่งเก้าอี้กลมตัวเดิมและแอบมองใบหน้าข้างเดียวของเธอต่อไป ถ้าตาไม่ฝาดผมเห็นประกายวิบวับเล็ก ๆ ในดวงตาเมื่อชิ้นส่วนของขนมปังกำลังถูกเคี้ยวอยู่ในแก้มเนียนใสที่แทบมองไม่เห็นรูขุมขน เดาเอาเองว่าเธอคงอายุน้อยกว่า อาจจะสองหรือสามปี เป็นตอนที่เธอลุกไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์กับเจ้าของร้านและพูดคุยทักทายกันอย่างสนิทสนมทำให้ผมพอจะทราบรายละเอียดอื่น ๆ ของหญิงสาวจันทร์เสี้ยวคนนี้ขึ้นมาบ้าง

หนึ่ง - เธอต้องเป็นลูกค้าขาประจำอย่างแน่นอน ไม่ต้องสงสัย

สอง - เธอต้องรีบไปเพราะมีธุระกับเพื่อน หมายความว่าปกติเธอใช้เวลาอยู่ในร้านนานกว่านี้ เนื่องจากเธอสั่งแค่ขนมปังไส้คัสตาร์ดเพียงอย่างเดียวทำให้ผมไม่มั่นใจว่านี่เป็นเมนูโปรดของเธอรึเปล่าแต่จะขอบันทึกไว้พร้อมกับขีดเส้นใต้สองเส้นเพราะนี่เป็นสิ่งที่ทำให้ผมได้เจอกับเธอ

สาม - เธอเพิ่งกลับมาถึงเชียงใหม่เมื่อคืนนี้เองและมีเรื่องที่ต้องจัดการหลายอย่าง ผมเดาว่าปกติเธอคงอาศัยอยู่ที่อื่นแต่ด้วยธุระปะปังที่ผมยังไม่รู้ว่าเกี่ยวกับเรื่องอะไรอาจทำให้เธอต้องใช้เวลาอยู่ที่เชียงใหม่อีกหลายวัน นั่นเป็นโอกาสของผม

สี่ - เธอบอกว่าจะแวะมาอีก เรื่องนี้สำคัญที่สุด เพราะมันแปลว่าผมจะได้เจอเธอที่นี่อีกครั้งอย่างแน่นอน

คาเฟ่นี้มีประตูเข้าออกแค่ทางเดียวอยู่ริมกำแพงฝั่งเดียวกับหน้าต่าง จากเคาน์เตอร์คิดเงินเธอจะต้องหันซ้ายเพื่อเดินไปยังประตู ผมแทบหยุดหายใจเมื่อเจ้าของร้านหนุ่มยื่นเงินทอนให้เธอในที่สุด จังหวะที่ผมเฝ้ารอจะได้เห็นเสี้ยวหน้าด้านซ้ายของเธอเพื่อนำมาประกอบกับโครงซีกขวาที่ถูกสลักรายละเอียดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ในเสี้ยววินาทีที่เชื่องช้าจนแทบหยุดนิ่ง เจ้าของร้านหนุ่มเอ่ยประโยคหนึ่งด้วยเสียงกังวาล เธอหันกลับมาตอบสั้น ๆ พร้อมยกมุมปากข้างขวาขึ้นก่อนจะหมุนตัวฉับไวแล้วเดินออกจากร้านไป ทิ้งให้ผมมองตามแผ่นหลังบางด้วยตาละห้อย ความหวังที่จะได้เห็นดวงหน้านวลหลุดลอยไปซะแล้ว - - - - - แต่เดี๋ยวก่อน ย้อนกลับไปที่บทสนทนาเมื่อซักครู่

" ไว้เจอกันนะครับพาย"

"แล้วเจอกันค่ะ"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.