มีคน บอกให้ เข้าป่า
ค้นหา พื้นที่ พักผ่อน
ป่ามืด เก็บใจ อาวรณ์
เก็บแสง สะท้อน ไม้ใบ
เก็บคำ น้ำความ ยามรัก
ปรัชญา มากนัก ฝักใฝ่
เสรี มากมาย มีไว้
เก็บไป ใช้แก่ แผลเก่า
เก็บเสียง สัตว์ก้อง ร้องกู่
ให้รู้ อยู่ตาม ความเหงา
ชื้นหมอก ดอกไม้ บรรเทา
ดวงเศร้า เก็บคืน ผืนดิน
เอนกาย เคียงข้าง โคนไม้
เรื่องร้าย ทิ้งไป หมดสิ้น
หยดน้ำ ก่ำตา ลาริน
ทั้งถิ่น คือที่ ปล่อยวาง
ฝากใจ ในป่า สักหน่อย
เช้าค่อย คลี่แสง ฟ้าสาง
ลืมตา ให้เห็น เส้นทาง
ป่าโปร่ง โล่งกว้าง ยังมี
หากคน ใจร้าย เกินรัก
เกินหนัก เกินเหนื่อย หน่ายหนี
แบกเป้ เดินป่า อีกที
ป่าไพร ใจดี กว่าคน
///
กลอน 6
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in