เธอคือสายฝน
ไยหลบเลี่ยงเพียงพ้นผันผ่าน
ใจไหวหวั่นกลางฤดูกาล
เทียนปีกผีเสื้อแบ่งบานล้นทิวภู
บางคราวเธอแช่มชื่น
ดั่งค่ำคืนชิดใกล้เช้าตรู่
ฝนฝอยลอยฟุ้งอนันต์อณู
ใครเคียงคู่ล้วนรื่นรมย์สมใจ
บางครั้งเธอโปรยปราย
เป็นม่านสายพรายเส้นสดใส
ยามสายลมโบยบินจากแดนไกล
พุดซ้อนซ่อนใจล้วนฉ่ำเย็น
บางครู่เธอเกรี้ยวกราด
มรสุมอาละวาดขุกเข็ญ
ฉันรับไว้ในสิ่งที่เธอเป็น
ขอเพียงเธอพบเห็นความเป็นเธอ
บางคราเธอแตกต่าง
ทิวทางแดดร่ำสม่ำเสมอ
ฝนพรายพิลาสพิไลเลอ
อบอ้าวผ่าวเพ้อคร่ำครวญ
บางคราวเธอลึกลับ
เมฆดับฟ้าดำทั้งปั่นป่วน
ลมพัดพาเมฆพริ้วปลิวพรวน
ฝนตั้งเค้าเย้ายวน, สลายพลัน
ฤดูกาลเปิดทางกี่ทางทบ
สุดประสบพบรักดั่งใจฝัน
ดอกแก้วแบ่งบานสานสัมพันธ์
แทนความในกันและกันก่อนจากลา
หากพบเธออีกหนึ่งหน
ขอยืนตากฝนเงยใบหน้า
หยดน้ำพร่างพรายพริ้มพรายมา
จุมพิตฝนหล่นหล้าคว้าหัวใจ
ฤดูกาลผ่านพ้นคนรอคอย
วันและคืนเรียงร้อยขึ้นมาใหม่
เก็บรอยจูบสถิตย์แม้นแดนใด
รอยน้ำฝนคงไว้ความทรงจำ
///
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in