"บ้าบอกันไปใหญ่แล้ว บ้าบอกันไปมาก"
"ลองดูหน่อยไหมละ ไม่ลองดูหน่อยหรอ"
เสียงในใจพยายามถกเถียงกันอย่างเฉื่อยชา
"บ้าบอชะมัด" เสียงที่สามขัดจังหวะขึ้น
ต้องหาที่เขียนลงสักที่ ก่อนพวกแกจะทำให้ฉันประสาทเสียไปมากกว่านี้
เขียนแล้วก็ลบ แล้วก็เขียน แล้วก็ลบ
มันจะต่างอะไรกันกับลองลบผลงานที่ผ่านมาทั้งหมดทิ้งเสียเล่า
ในเมื่อการมีตัวตนของพวกมัน ไม่ได้ส่งผลอะไรต่อสภาวะแวดล้อมโดยรอบเลย
ก็จริง..
ฉันเขินอายและประหม่าเกินกว่าจะอวดโฉมผลงานตนเอง
มันด้อยค่าเกินกว่าจะได้รับคำชมจอมปลอม หรือ ยอดไลค์ในโซเชี่ยลมีเดียร์
"ดูถูกผลงานตัวเองอย่างงี้ไงเล่า ก็ทิ้งไปซะ เผาทิ้งไปซะ"
พอร์ตฟอลิโอกำลังจะถูกออกจากเว็บ issuu อย่างลังเลใจ
"แน่จริงก็ลบไฟล์งานทั้งหมดทิ้งไปด้วยเลยซิ.. เผางานมือทุกชิ้นซะ"
บ้าบอ บ้าบอ บ้าบอ เกินไปมาก
ไอความรู้สึกไม่ดีพอในอะไรสักด้าน
นี่มันด้านอยู่มานานขนาดนี้ได้ยังไง
ขอสติที่นึงค่ะ พอดีที่มีมันน้อยไปมากหน่อย
จำชื่อภาพไม่ได้ 1/3 (2016) . lithograph
พิมพ์เอง ขายเอง ซื้อเอง เป็นเจ้าของโดยเจ้าของเอง
เลิกบ้าบอแล้วกลับไปพิมพ์รายงานการฝึกงานต่อนะ.
(คุยกับตัวเอง)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in