เมื่อฉันได้เข้าใกล้สู่อีเว้นท์พิเศษ ในการจุดเปลี่ยนของชีวิตอีกขั้นนึง
แปลกจัง ความรู้สึกพวกนี้...
ตื่นเต้นบ้าง กลัวบ้าง สับสนบ้าง เหนื่อยบาง ท้อแท้บ้าง
ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร ก็รู้อยู่แล่ะ
ยังไงชีวิตเรามันก็ต้องเดินหน้า เดินตามเข็มนาฬิกา
เราไม่ใช่ คุณหมอสับสน ซะหน่อย ที่จะหยุดเวลา ย้อนเวลาได้
ทุกสิ่งอย่างมันก็เป็นกระบวนการที่มี เริ่มต้น ระหว่าง สิ้นสุด
.
.
.
ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้แล้ว เรื่องที่เขียนนี้
มันก็เหมือนทุกอย่างที่คิด ณ ตอนนี้ แล้วพิมออกมาเฉยๆ
อ่านจบแล้วยังไม่รู้ว่าจะเขียนไปเพื่ออะไร
แต่อย่างน้อยตอนนี้เราไม่รู้หรอกว่าพิมไปเพื่ออะไร แต่กลับมาอ่านอีกที ก็คงจะดี
.
.
สุดท้ายนี้ : อีกไม่กี่วัน ก็จะเรียนจบแล้ว ก็ต้องจบคลาสนี้ แล้วไปเริ่มต้นกับอาชีพ
เข้าสู่ช่วงจริงของชีวิตแล้ว เราก็เชื่อว่าตัวเองจะได้ทำในสิ่งที่หวัง อยากที่จะทำ
ความฝันมันต้องเป็นสิ่งที่จับต้องได้สิ ทุกคนว่ามั้ย :)
เพลงนี้ฟังแล้วคงได้คิดอะไรบ้างนะ ว่าผ่านมาขนาดไหนแล้ว เจออะไรมาก็เยอะ เดี๋ยวก็ผ่านไป
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in