เราเริ่มเขียนอะไรแบบนี้ครั้งแรกตอนม.สองเห็นจะได้ จำได้ว่าเป็นไดอารี่ออนไลน์อะไรสักอย่างแต่จำชื่อเว็บไม่ได้แล้ว ก็เออ แปลกๆ ดีกับการที่ได้เขียนเรื่องตัวเองให้คนอื่นอ่าน (ซึ่งตอนนั้นก็ไม่มีใครอ่าน) แล้วก็หายไปนานมากกกก เพราะมัวแต่เขียนฟิค กลับมาเขียนบล็อกอีกทีตอนปีสาม เขียนไปสี่ห้าอันก็เลิกอีกเพราะเรื่องเรียนยุ่งฉิบหาย ไหนจะฟิค ไหนจะติ่ง สารพัดสิ่งเหลือเกิน จนถึงวันนี้ก็จำพาสเวิร์ดเข้าบล็อกกับ url ของบล็อกนั้นไม่ได้ไปแล้ว อะไม่เป็นไร เอาใหม่ ครั้งนี้ผูกแอคเคาท์กับทวิตเตอร์ไปเลย ให้ตายยังไงก็คงไม่มีเคสลืมพาสเวิร์ดอีกแล้วล่ะ

เกริ่นมายาวเหยียด แต่จริงๆ จุดเริ่มต้นของบล็อกนี้คือเรากำลังจะไปเชียงใหม่วันที่ 22 นี้

โหตื่นเต้นชิบเป๋ง ชีวิตนี้ไปเชียงใหม่ครั้งล่าสุดตอน 2 ขวบ ความรู้เกี่ยวกับจังหวัดนี้น้อยยิ่งกว่าหางอึ่ง เรากับเชียงใหม่ห่างกันไกลยิ่งกว่าระยะทางที่พี่ตูนวิ่งจากยะลาถึงแม่สาย รู้จักอยู่ไม่กี่อย่าง หมีแพนด้า นิมมาน ดอยสุเทพ ร้านไอเบอร์รี่พี่โน้สอุดม สังขยาโกเผือกโกดำ (ปักหมุดแล้ว ไปถึงคือบึ่งไปที่นี่ที่แรก) อะไรอีก เออน่าจะหมดแล้ว เห็นไหมว่ามันน้อยจริงๆ นับด้วยนิ้วมือได้ข้างเดียวเองเนี่ย

ทริปนี้มันเกิดจากเฟิน เพื่อนเราที่งานเยอะจนใกล้บ้าบอกว่า "มึง ไปเชียงใหม่กัน" เรานี่แบบ พ่อมึงดิ เชียงใหม่อยู่สยามที่มึงจะนั่งรถไฟฟ้าไปเมื่อไหร่ก็ได้เหรอ กูไม่ไป ผ่านไปสักแป๊ป มีวันนึง เราตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกว่าเฮ้ย ไม่ไหวแล้ว กูอยู่ไม่ได้แล้ว กูต้องพักร้อน ก็เลยไลน์ไปหามัน ตกลงล็อกวันกันเสร็จสรรพ สุดท้ายคือตัดสินใจจองและจ่ายค่าตั๋วกับที่พักในเวลาประมาณ 3 วัน ก่อนบินประมาณอาทิตย์กว่า

งานนี้ต้องยกเครดิตให้นกแอร์ที่มีตั๋วโปรแบบพอดิบพอดี (ไม่ได้ค่าโฆษณาจ้ะ) เราก็เลยได้ตั๋วไปกลับเวลาน่ารักมาในราคาแค่ 1,8xx / คน ส่วนที่พักก็เสิร์ชใน agoda โจทย์เดียวที่ีคืออยู่ในนิมมานเพราะจะเช่ารถขับกันแค่วันแรกในงบประมาณไม่เกินคืนละ 3,000 บาท ซึ่งที่พักในนิมมานก็มีเยอะฉิบหาย แต่สุดท้ายก็ได้ผู้ชนะเลิศ "Room No.7" มาในราคา 2,4xx / 2 คืนพร้อมอาหารเช้า รีวิวดี ราคาไม่เกินงบ ไม่เคยไปแต่ก็ลองดู

เอาจริงๆ เรายังไม่รู้หรอกว่าทริปนี้จะเป็นไง (จะไปไหนบ้างมึงยังไม่รู้เลย) แต่เรามั่นใจว่ามันจะเป็นทริปที่เราได้พักผ่อนแบบเต็มที่ ไม่มีเรื่องงาน ไม่มีเรื่องติ่ง ล่าสุดอีเฟินบอกให้หาร้านกาแฟวันละ 3 ร้าน ก็ไม่รู้ว่าสรุปชวนไปเที่ยวหรือชวนไปเปลี่ยนที่กินกาแฟกันแน่ ไว้กลับมาคงได้มารีวิวให้ดูกัน

พารากราฟสุดท้ายก่อนไปทำงานต่อ เราคิดว่าบล็อกนี้คงจะไม่ใช่แค่บล็อกประเภทใดประเภทหนึ่ง แต่มันจะมีทั้งบล็อกท่องเที่ยว บล็อกรีวิว บล็อกบ่นขิงบ่นข่า สารพัดบล็อก แน่นอน คงจะมีฟิคสั้นๆ ด้วย และเราเขียนบล็อกนี้ด้วย mindset เดียวกับเวลาเขียนฟิค

เราไม่รู้ว่าจะมีใครอ่านหรือเปล่า แต่เราเขียนเพราะเราอยากเขียน ถ้าจะมีใครหลงมาอ่านแล้วชอบสิ่งที่เราเขียน ทั้งหมดคือกำไรแล้วล่ะ

love to read, live to write and good night จ้ะ :)