เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Some book in Librarytalestoryjan
Little lady and her demon [1]
  • คุณหนูตัวน้อยกับปีศาจของเธอ



    มิราเบลล์ชอบทานขนม


    เธอไม่เคยกลัวอ้วนหรือน้ำหนักเพิ่มขึ้นเลยแม้อายุจะอยู่ในวัยรักสวยรักงาม อาจจะเพราะเวลาเจอกับลูกพี่ลูกน้องสาวทักจะโดนไล่ให้ไปฝึกซ้อมดาบอยู่ด้วยเสมอ


    ระบบเผาผลาญจอาจจะดีกว่าคนอื่นเขาได้กระมัง


    เด็กสาวชื่นชอบการทานของหวาน หากมีคนมาส่งของหวานที่หน้าคฤหาสน์แบล็กครอฟต์บ่อยครั้งก็ไม่ใช่เรื่องแปลก หลายคนรู้ดีว่าคุณหนูตระกูลนี้ชื่นชอบการทานของหวาน


    วันนี้เองก็เช่นกันที่มิราเบลล์สั่งให้ขนมมาส่งถึงบ้านโดยร้านประจำ


    "ของมาส่งแล้วครับ"


    เด็กสาวชุดกระโปรงยาวรีบออกมารับของ ยังคงรักษาท่วงท่าไม่กระโดกกระเดกจนน่าอับอายขายขี้หน้า ความจริงมิราเบลล์ไม่จำเป็นต้องออกมารับของแทนคนรับใช้ในบ้าน


    ทว่านี่เป็นกรณีพิเศษ


    "สวัสดีค่ะคุณอัลเฟรด" คูณหนูน้อยแห่งแบล็กครอฟต์ย่อตัวลงก่อนจะทักทายชายตรงหน้า สีหน้าไม่มีแปลกประหลาดใจกับรูปลักษณ์อีกฝ่าย


    แน่ล่ะ เขาเป็นปีศาจ สำหรับที่นี่แล้วปีศาจเป็นเรื่องปกติ อย่างมากก็อาจจะมีคนสนใจอยู่บ้าง

    "สวัสดียามเช้านะครับคุณหนู สั่งบ่อยแบบนี้ไม่กลัวอ้วนบ้างเหรอครับ?"

    ชายหนุ่มสีดำเอ่ยถามเสียงสุภาพขัดกับรูปประโยคนั้น ริมฝีปากคลี่ยิ้มสุภาพ เจตนามีเพียงแค่อยากจะกลั่นแกล้งหยอกล้อให้เด็กสาวผมบลอนด์สตรอเบอรี่พองแก้มยุ้ยๆ น่าหยิกนั่นออกมา

    แน่นอนว่าเป็นไปตามคาด

    "ไม่อ้วนสักหน่อยค่ะ" มิราเบลล์โต้ตอบ สีหน้าดูไม่พอใจ... เพราะใบหน้าหวานๆ นั้นทำให้ดูน่ารักน่าเอ็นดูแทน น่าบีบแก้มมากเสียด้วย

    ไม่คิดเสียอย่างเดียว อัลเฟรดก้มตัวลงใช้มือออกแรงเบาๆ หยิกแก้มยุ้ยนั่นเบาๆ

    "รู้สึกว่าแก้มจะเยอะกว่าเดิมนะครับคุณหนู"

    "เปล่าสักหน่อยค่ะ"

    "จริงเหรอ?"

    "จริงสิคะ"

    มิราเบลล์ตอบเสียงกึ่งแง่งอนเล็กน้อยก่อนจะเขย่งตัวเอื้อมให้ถึงแก้มคู่สนทนาที่ตัวสูงกว่า มือเล็กภายใต้ถุงมือลูกไม้สีสวยสัมผัสใบหน้าอัลเฟรดเบาๆ ก่อนจะออกแรงดึงคืน

    "หยิกมาหยิกกลับค่ะ" พูดเสียงภูมิใจ

    "เดี๋ยวแยกเขี้ยวกลับเลย ดุนะครับ" อัลเฟรดผู้พึ่งโดนกระทำตอบกลับเสียงทีเล่นทีจริง เด็กสาวเอ่ยถามเสียงใสต่อ

    "ทำไมดุคะ?"

    "ก็ผมเป็นหมา"  ชายหนุ่มเผ่าพันธ์ปีศาจพูดตอบตามตรง ลักษณะภายนอกของเขาจะคล้ายสุนัขก็ไม่เชิงเพราะจะคล้ายกลุ่มก้อนอะไรบางอย่างเสียมากกว่า

    "เป็นคุณหมาแล้วมีหลักฐานมั้ยคะ?"

    เด็กสาวยิ้ม ดวงตามองหางและหูอัลเฟรดตาวาววับ ตามประสาเด็กๆ ที่ชื่นชอบสัตว์นุ่มๆ กับตุ๊กตาเป็นทุนเดิม

    หางสีดำกระดิกขยับไปมาคล้ายรู้ว่าหล่อนสนใจ แน่นอนว่ามิราเบลล์มองตาม โดยเฉพาะหูสีดำดุ๊กดิ๊กนั่น

    "ขอหนูจับได้มั้ยคะ?" เธอถามเสียงออดอ้อน ดวงตาช้อนมองอีกฝ่ายวาววับ หล่อนแอบเกรงใจอยู่บ้างกระทั่งคู่สนทนาตอบกลับมาพร้อมคำอนุญาต

    "ได้สิครับ" เขาก้มลงให้เด็กสาวเอื้อมไปจับถึง ท่าทีดูไร้ความไม่พอใจ ดังนั้นมิราเบลล์จึงเอื้อมมือออกไป
    เด็กสาวคลี่ยิ้มกว้างดูชอบอกชอบใจไม่น้อย

    และนี่เป็นชีวิตวันหนึ่งของคุณหนูมิราเบลล์และปีศาจเจ้าของร้านขนมนามอัลเฟรด



Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in