เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ไดอารี่ของฉันhui
คิดแล้วทิ้ง
  • วันก่อน ฉันทำน้ำชามะนาวทานเอง แล้วเด็กที่มาเล่นในร้านขอชิมหน่อย ฉันก็ให้ชิม เด็กบอก อร่อย ให้ฉันทำขายเลยซิ เขาอยากจะซื้อกิน ฉันก็คุยกับเด็กนะ บอกเด็กไอเดียดี แต่จะทำขายยังไง เด็กแนะนำให้ฉันเอาเคาน์เตอร์ที่ฉันนั่งทำงาน เก็บเงินเนี่ยแหละ เป็นเคาน์เตอร์ขายน้ำเลย คนจะได้มาซื้อมากิน ฉันรู้สึกว่าไอเดียนี้มันดีมาก น่าประยุกต์เอาเคาน์เตอร์เก็บเงิน มาเป็นเคาน์เตอร์ขายน้ำแทน

    สินค้าบางอย่างที่ขายในร้านก็มาจากไอเดียลูกค้าแบบนี้แหละ ที่ช่วยคิด ช่วยแนะนำ ฉันก็เอามาทำขาย แต่สำหรับไอเดียนี้ ฉันทบทวนอยู่หลายวัน เพราะ ความคิดจะขายน้ำ พวกกาแฟสด หรือ น้ำปั่น ฉันเคยคิดมานานแล้วนะ แต่ทำไม่สำเร็จ ล้มโครงการไปก่อน 

    และครั้งนี้ก็เช่นกัน  ฉันใช้เวลาคิดอยู่ 2-3 วัน คิดอยู่ว่าจะเอายังไงดี  ขายน้ำดีไหม วันก่อนก็ไปเดินๆดูเครื่องปั่นน้ำผลไม้มานะ แต่ตัดสินใจไม่ซื้อ เด็กมาพูดชวนขาย ก็คิดอีก ว่าน่าทำหรือเปล่า แต่คิดจนแล้วจนรอด ฉันก็ตัดสินใจไม่ทำดีกว่า  ทั้งที่เป็นสิ่งที่เคยคิดอยากจะทำ  ส่วนตัวก็เป็นคนชอบกินน้ำหวาน น้ำผลไม้ปั่น แต่ไม่ทานกาแฟ  ใจก็อยากขายนะ แต่ตัดสินใจไม่ขายดีกว่า

    เพราะเทียบอัตราการอยู่กับการเจ๊งแล้ว มันน่าจะไม่รอด มองดูรอบหมู่บ้านแล้ว มีร้านกาแฟโบราณ อยู่ 2 เจ้า ร้านน้ำปั่นอยู่ 2 เจ้า แล้วก็ 7-11 อีก 2 สาขา หน้าหมู่บ้าน กับในหมู่บ้าน มันมีร้านเยอะอยู่แล้ว แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นตัวเลือกที่ดีนัก ถ้าทำขายก็พอขายได้ แต่คงไม่ได้ขายดีแบบอยู่รอด 

    ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยลองขายอะไรเลย ฉันลองขายมาหลายอย่างแล้ว มีทั้่งสำเร็จและเจ๊ง แต่งานนี้ เจ๊งตั้งแต่ความคิดแล้ว ปล่อยคนอื่นเขาขายไปละกัน 

    ถึงแม้จะรู้สึกว่า ธุรกิจกาแฟสด น้ำปั่น หรือแม้แต่ชาไข่มุก พวกนี้น่าทำก็ตามนะ แต่ก็รู้สึกว่า ทำเลที่ตนเองมี มันยังไม่เหมาะกับธุรกิจพวกนี้  หาอย่างอื่นที่คู่แข่งในท้องถิ่นน้อยกว่านี้ดีกว่า 


    ในร้านของฉันมีตู้แช่น้ำไซด์เล็กประตูเดียว สำหรับขายเครื่องดื่ม และมีขั้นวางขนม คนซื้อหลักๆ ก็ไม่ใช่ลูกค้าจรที่ไหน แต่เป็นลูกค้าที่นั่งเล่นเกมในร้านนั่นแหละ เท่ากับขายลูกค้ากลุ่มเล็กๆเท่านั้นเอง ลำพังตู้น้ำใบเดียวก็เอาอยู่แล้ว การจะเพิ่มมุมกาแฟสดไม่น่าจำเป็น อีกทั้ง กาแฟกระป๋องในตู้แช่ ก็แทบจะขายไม่ได้เลย ถ้าแท็กซี่ไม่แวะจอดซื้อนะ เพราะลูกค้าในร้าน ดื่มแต่โค้ก น้ำอัดลม ไม่มีเด็กคนไหนกินกาแฟเลย โอกาสขายของฉันจึงน้อยมาก การเปิดบาร์เคาน์เตอร์น้ำ จึงเป็นอะไรที่ฉันต้องคิดหนัก เพราะมันลงทุนสูง และมองดูโอกาสแล้วมันน้อยนิด  แม้ใจอยากจะทำ ก็ต้องตัดใจไม่ทำ 


    การจะคิดขายอะไรสักอย่างไม่ใช่เรื่องง่าย บ่อยครั้งที่คิดไม่ออก และบางครั้งคิดได้แล้วก็ต้องทิ้งไป เพราะทำไม่สำเร็จ  นี่เป็นเพียงความคิดหนึ่งที่คิดแล้วไม่ทำ แต่เมื่อตัดสินใจไม่ทำ ก็ต้องคิดหางานใหม่ทำแทน ซึ่งจะเป็นอะไรก็ยังไม่คิดออก ไอเดียไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ รอโอกาสถัดไป  


    บางทีสิ่งที่เราชอบ กับ ธุรกิจการอยู่รอด เราก็ต้องเลือกที่มันรอดมากกว่าที่เราชอบนะ 


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in