ตอนนั้นเรียนอยู่มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังแถวท่าพระจันทร์ ตั้งแต่ปี 1 แม่มาจัดการหาหอพักให้ มาได้หอหญิงแห่งหนึ่งแถวๆป้อมพระสุเมรุ ทะลุไปถนนสามเสน เดิน 3 นาทีก็ถึงถนนข้าวสาร ด้วยความที่ลูกสาวมาจากต่างจังหวัด แม่เลยกลัวว่าลูกจะใจแตกพาหนุ่มฝรั่งแบ็คแพ็คมาที่ห้อง (ฮ่า)

ซึ่ง facilities ที่เราได้รับนั้น เป็นห้องที่อยู่ชั้น 4 ขนาด 2 x 3 เมตร (เท่านี้จริงๆ เอาตลับเมตรมาลองเทียบแล้ว ฮืออ) เล็กมากๆ อยู่ริมสุดของตึก มีหน้าต่าง fully furnished ด้วย โต๊ะ 1 เตียง 1 ตู้เสื้อผ้า 1 ไม่มีแอร์ และไม่มีห้องน้ำในตัว ต้องเดินไปอีกสุดของตึก ซึ่งต้องผ่านอีก 6 ห้อง ก็จะเจอห้องน้ำรวมประจำชั้น ที่ซอยเป็น 4 ห้อง มีฝักบัวและส้วมซึมให้ครบครัน

ไม่มีลิฟท์ 

เจ้าของหอเป็นคนเจ้าระเบียบ เป็นที่ี่นับหน้าถือตาในละแวกนั้น แกจะคัดคนที่มาอยู่ที่หอพอสมควร ซึ่งก็จะมีแต่นิสิตนักศึกษาหญิง และหญิงโสดวัยทำงานเป็นส่วนมาก ใครที่อยู่ไปแล้วมีความด่างพร้อยแกก็จะไม่เอาไว้

ตั้งแต่ปี 1 ถึงปี 3 ตลอดมาเราก็ไม่เคยมีประวัติินะ จนกระทั่งคืนนั้น...

23:00น. เพ็ญดาวกำลังทำอะไรซักอย่างที่ไม่น่าจะใช่การอ่านหนังสือเรียน
              น่าจะกำลังดูละคร ( ซึ่งทีวีถูกวางไว้หลังตู้เสื้อผ้าจึงต้องแหงนดูสุดคอ เพราะไม่มีที่วางแล้ว T T ) 

23:15น. โทรศัพท์ดังขึ้น เป็นชื่อเจ้มิ้วส์ 

เจ้มิ้วส์เป็นพี่ในชุมนุมคอรัส นางเรียนอยู่ปี 4 คณะวารสารฯ นางกำลังมาในเมืองกับอิโก้ เพื่อนเกย์ที่อยู่ชุมนุมเดียวกัน อยู่ปีเดียวกัน คณะวิทยาฯ ทั้งสองคนเรียนที่แคมปัสรังสิต วันนี้อยากมาเดินคลองหลอด และต้องการให้แก้วไปด้วยเพราะเห็นว่าอยู่แถวนีี้ แก้วก็ตอบตกลง เพราะก็ไม่เคยไป อยากลองไปดูซักครั้ง

กว่าอิเจ้จะมาก็เที่ยงคืน เราก็นั่งแท๊กซี่จากตรงหอ ต่อไปตลาดคลองหลอด

ตลาดคลองหลอด แม่งเหมือนตลาดเปิดท้าย แต่แค่ของที่มาขายเหมือนถูกใช้แล้วไม่ต่ำกว่า 8 มือ ทุกอย่างดูมีกลิ่น มีประวัติ มีรอยแห่งความทรงจำอยู่อย่างแน่นหนามาก อย่าว่าแต่ของที่มีกลิ่น สถานที่แถวๆนั้นก็มีกลิ่นฉี่อบอวลไปหมด เจ้มิ้วส์กับอิโก้ enjoy กับการมาเดินตลาด ส่วนแก้วยิ่งไม่เคยมาก็ยิ่งตื่นตาตื่นใจกับตลาดเถื่อนๆยามดึกแห่งนี้ 

เดินไปเดินมา เวลาก็ล่วงเลยไปถึงตี 2 รู้ตัวอีกทีเจ้มิ้วส์กับอิโก้ก็รบเร้าขอมานอนค้างที่หอ 

เดี๋ยว!!!!!!!! อย่าลืมสินี่มันหอหญิง

ถ้าไม่โดนจับได้: รอดตัว(?)

ถ้าโดนจับได้: โดนป้าไล่ออกจากหอแน่

devil vs. angel เถียงกันไปมา

แต่ความง่วงเอาชนะทุกอย่าง นี่เลยบอกงั้นมานอนละกัน ตี 5 ละต้องออกมาแบบเงียบๆนะ! 

เราค่อยๆเปิดประตูหอ (ที่เดชะบุญไม่มีกล้องวงจรปิด) ค่อยๆย่องขึ้นบันได...ชั้น 2 ชั้น 3 (เจ้:ยังไม่ถึงอีกหรอวะ) ชั้น 4 (ถึงละเจ้!) ค่อยๆเปิดประตู พร้อมกับทำมือจุ๊ปากว่าอย่าให้อิโก้ส่งเสียง

ลืมไปว่าต้องอาบน้ำ! ในเวลาตี 2 แก่ๆ..และต้องเดินไปห้องน้ำรวม! ไม่มีใครไม่ยอมอาบน้ำ เพราะตัวเหม็นมาจากคลองหลอด ซึ่ง bathroom amenities ที่เกสท์เฮ้าส์เพ็ญดาวมีให้มีเพียงชุดเดียว เราสามคนเลยต้องเดินไปอาบน้ำที่อีกฝั่งของตึก

...ที ละ คน

กว่าจะได้นอนก็ตี 3 กว่าๆ โดยเจ้มิ้วส์กับแก้วนอนบนเตียง ส่วนอิโก้นอนพื้น 

ในขณะที่ทั้งสองคนหลับสนิท เจ้มิ้วส์นอนนิ่ง อิโก้กรน อิแก้ว...นอนไม่หลับ

ในหัวนี่นึกภาพว่าลงมาจะเจอป้ามั๊ยนะ ถ้าเจอจะทำยังไง จะแก้ตัวกับป้ายังไง วนไปเรื่อยๆจนเช้า

05:00น. เสียงนาฬิกาปลุกในมือถือดังขึ้น แก้วรีบปลุกเจ้มิ้วส์กับอิโก้ ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วพร้อมกันย่องลงบันได ออกจากประตูหอ ส่งขึ้นแท๊กซี่

(หันมากล้องสาม) ยังค่ะ เรื่องยังไม่จบแค่นี้ มันยังไม่จบง่ายๆ

แก้วเดินกลับเข้ามาในหอด้วยความโล่งใจ จากนั้นก็รีบจัดการตัวเอง ออกจากหอช่วงเช้าตรู่เช่นกัน เพราะได้นัดพิช เพื่อนสนิท ไปทำใบขับขี่ด้วยกัน ทำธุระเสร็จก็กลับเข้าหอ

20:00น. นั่งดูละคร

21:00น. ละครยังไม่จบ

22:00น. เฮ้ย เรายังไม่ได้อาบน้ำนี่หว่า

คว้าตะกร้าอาบน้ำ เดินผ่านอีก 6 ห้อง จนถึงบริเวณห้องน้ำรวม 

ทั้ง 4 ห้องยังว่างหมด

แก้วเลือกเดินเข้าห้องที่ 3 เพราะเป็นห้องประจำ น้ำไหลแรง

เปิดก๊อกน้ำ เอาสบู่มาฟอกตัว

ซ่า......ซ่า........

คือเสียงน้ำจากห้องข้างๆ 

เฮ้ย มีคนมาอาบน้ำว่ะ ดึกป่านนี้ ดีๆอาบเป็นเพื่อนกัน

หยิบแปรงสีฟัน บีบยา เอาแปรงเข้าปาก ปิดน้ำ

แปรงฟัน

ซ่า....ฟืดๆๆ....ซ่า....ฟืดๆๆ....

ห้องข้างๆก็แปรงฟันเหมือนกัน

เราเปิดน้ำ ล้างปาก ล้างตัว เช็ดตัว นุ่งผ้า

ออกจากห้องน้ำ

หันไปดูห้องข้างๆ เพื่อจะดูว่าเค้าอาบเสร็จยัง

...

ห้องว่าง

...

เชี่ยยย พื้นแห้ง

...

ก๊อกแห้ง ทุกอย่างในห้องน้ำแห้ง

ตอนนั้นคือตัวเย็นเฉียบ หันหลังเดินกลับห้อง ทำไม distance แม่งยาวผิดปกติวะ เปิดประตู เอาตัวเข้าไปในห้อง ยกมือไหว้รูปหล่อหลวงปู่สดที่ชั้นวางของ โทรหาพิช

"แ....แ......ก....." 

"แกจะทำเสียงสั่นทำไม เป็นอะไร"

"แ..แ..ก ชั้นโดนผีหลอก"

"ทำไมวะ"

(แล้วก็เล่าให้ฟังด้วยเสียงสั่นเครือ)

"แกไปนอนกับไอ้ส้มเลย อย่านอนคนเดียว" 

สรุปคืนนั้นไปนอนหอเพื่อนอีกคน ก่อนนอนคือสวดมนต์นั่งสมาธิชุดเต็มมาก ในใจได้แต่กราบขอโทษ..ที่ทำผิดกฎหอพัก

มันเป็นอะไรที่รู้ได้เอง สำนึกด้วยตัวเอง โดยที่ไม่ต้องมีใครพูดเลย 

และนี่....คือเรื่องเล่าที่ 001 ของแก้ว