เรียนจบมาแล้ว 4 วัน

เรียนจบที่ว่านี้หมายถึงสอบและส่งเล่มโปรเจคทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้ว ไม่มีอะไรติดค้าง ที่จะติดค้างอยู่ก็คงจะเป็น เกรดและสถานะจบการศึกษาอย่างเป็นทางการที่ต้องขึ้นในระบบมหาวิทยาลัยเท่านั้น ก่อนจะเรียนจบเรานึกถึงสิ่งที่เราอยากทำหลังจากเรียนจบไว้เยอะมาก แต่พอเรียนจบเข้าจริง ๆ ทุกอย่างในหัวเรามันกลับว่างเปล่าเฉยเลย มันกลายเป็นความรู้สึกเคว้ง รู้สึกผิดที่อยู่บ้านเฉย ๆ รู้สึกไม่มีประโยชน์ เพราะการเรียนจบมันไม่เหมือนการปิดเทอมที่อีกไม่กี่เดือนก็เปิดเทอมไปเรียนใหม่ ช่วงเวลานี้มันเป็นเหมือนการเปลี่ยนผ่านในชีวิตของเรา จากคนที่เคยเรียนมาตลอดชีวิต พอคิดว่ามันไม่มีเปิดเทอมให้เรากลับไปเรียนอีกแล้วเราเลยมีความคิดว่า 'เราควรจะทำอะไรต่อไปดี' เกิดขึ้นในหัวเราอยู่ตลอด และเราก็ได้แต่บอกตัวเองว่า เราคงต้องทำอะไรสักอย่าง ซึ่งตามสเตปของคนที่เรียนจบใหม่ก็ต้องหางานสิ เราก็พยายามจะหางาน หาอยู่สักพักก็มีคำถามขึ้นในใจว่าหรือเราต้องมีเกรดหรือใบรับรองจบก่อนว่ะถึงจะสมัครงานได้ แต่อีกใจนึงก็เอาวะสมัครไปเลยแล้วกัน สรุปคือเมื่อสองสามวันก่อนสมัครไป 1 ที่และวันนี้พบว่า

ลืมกรอกประวัติการฝึกงาน

ก็คือได้แต่ขำ ขำไม่หยุดกับความสะเพร่านี้ มันกลายเป็นเรื่องตลกขึ้นมาเฉยเลย แล้วบริษัทเขาจะรับมั้ยล่ะเนี่ย รอลุ้นเอาแล้วกัน

จริง ๆ วันนี้มีเรื่องราวที่ดีมาก ๆ อยู่เรื่องนึง เป็นเรื่องที่ทำให้เรายิ้มไม่หยุดเลยทั้งวัน ก็คือ 

ไปรษณีย์มาส่งของ...

ของที่ว่านี้คือหนังสือที่เรารู้สึกชอบมาก ๆ เล่มนึง แต่ตอนที่เขาออกใหม่เรายังไม่มีเงินซื้อ พอเรียนจบ (22 พฤษภาคม 2563) เราก็ตัดสินใจซื้อหนังสือเล่มนี้เพื่อให้เป็นของขวัญวันเรียนจบของตัวเอง ตอนที่เราสั่งหนังสือไปเราก็แอบขอให้เจ้าของหนังสือเขียนว่า

'ให้ ฟ้า เป็นของขวัญวันเรียนจบ'

มันคงจะดีถ้าคนที่เราชื่นชอบ (หมายถึงเจ้าของหนังสือหน่ะ) มาเขียนให้เราแบบนี้ ซึ่งเจ้าของหนังสือเขาก็ตอบตกลงด้วยความยินดีเลยทีเดียว และตอนนี้หนังสือเล่มนั้นได้ส่งมาที่บ้านเราแล้ว เรารีบแกะซองเพื่อเปิดดูด้านในและพบว่า

มันน่ารักมาก

น่ารักที่สุด

น่ารักที่สุดในโลกเลย

เราเปิดดูด้านในเห็นข้อความที่เจ้าของหนังสือเขียนให้เราแล้วรู้สึกดีใจมากเลยจริง ๆ เรารู้สึกมีกำลังใจ และแน่นอนเรายิ้มไม่หยุดเลย

ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ชีวิตของเรามันจะดำเนินต่อไปยังไง จะมีบริษัทไหนเรียกเราไปสัมภาษณ์หรือเปล่า หรือเรายังคงต้องอยู่บ้านเฉย ๆ ต่อไป ตอนนี้อนาคตของเราคงไม่ใช่เราที่กำหนดได้แล้วมั้ง แต่ยังไงเราต้องทำทุกวันให้มีความสุขให้ได้ แม้มันจะมีความรู้สึกเคว้งแทรกเข้ามาระหว่างวันบ้าง แต่มันก็คอยกระตุ้นเราอยู่ใช่มั้ยล่ะ 

พรุ่งนี้จะต้องดีกว่าเดิม

ฟ้า.