ถึงคนที่เคยรู้จักแต่ไม่ได้รู้จักกันแล้ว

เคยแอบชอบใครบ้างหรือเปล่า?

เคยตกอยู่ในความสัมพันธ์ที่ไร้ชื่อเรียกไหม?

ความรู้สึกสุดท้ายของฉัน

คำตอบสุดท้ายของคุณ

พร้อมยินดีในความเป็นไป

เพียงเพราะคำหนึ่งคำ

และคนหนึ่งคน

ขอสดุดีให้กับทุกเรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นในชีวิต

แด่ความฝันนิรันดร์กาลและความรักที่ไม่อาจเป็นไปได้ของข้าพเจ้า

Cha Phabet

ทั้งน่าตกใจและน่าตื่นตาตื่นใจ

แม้ว่าวันนี้อากาศจะร้อนอบอ้าว แต่ร่มไม้จามจุรีที่แผ่กิ่งก้านสาขาออกเป็นวงกว้าง และสายลมเย็นที่พัดผ่านมาหลายระลอกนั้น ก็ทำให้เธอรู้สึกสดชื่นมาก

แต่เสียงที่ดังไม่แพ้เสียงกลองเห็นจะเป็นเสียงของพวกรุ่นพี่ที่กำลังตะโกนขายเสื้อ กระเป๋า กับสมุดตรามหาลัย ภาพตรงหน้าทำให้เธอแอบคิดในใจว่า

เธอถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเดินต่อไปยังซุ้มรับน้องของคณะวิทยาศาสตร์ ความว่างเปล่าที่พบนั้นสร้างความรู้สึกเสียดายและเสียเวลาให้เธอเป็นอย่างมาก มีเพียงพื้นหญ้าสีเขียวขจีที่มีร่องรอยของการนั่งทับภายใต้เต็นท์สูงสีขาวเท่านั้นที่สะท้อนเข้ามายังนัยน์ตาเรียวเล็ก

'นี่ฉันมาช้าเกินไปเหรอ'

มันก็แน่น่ะสิ งานเริ่มตอนเก้าโมงแต่เธอดันมาซะเที่ยงวัน แล้วจะไปทันได้ยังไงล่ะ

สุดท้ายร่างบางก็ทำได้แค่ถอนหายใจ ก่อนจะเดินออกมาจากเต็นท์ด้วยอารมณ์บ่จอยสุด ๆ แต่สายตาอันซุกซนกลับหยุดมองที่ซุ้มรับน้องของคณะวิศวะ

ร่างสูงหน้าคมผิวขาวเนียนละเอียดยืนเด่นหราท่ามกลางผู้คนมากมายที่อยู่ตรงนั้น ในห้วงความคิดของเธอราวกับเวลาเคลื่อนช้าลงและโลกกำลังจะหยุดหมุน

'ทำไมเขาถึงดูดีได้ขนาดนี้นะ'

เด็กสาวปล่อยให้ตัวเองใจลอยไป แล้วพึมพำออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทันใดนั้นเธอก็กลับมาได้สติอีกครั้งเมื่อคนที่เธอจับจ้องอยู่หันมาสบตาเธอเข้าอย่างจัง ร่างบางผงะเล็กน้อยด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบแทรกตัวหายไปกับฝูงชนคนเสื้อสีชมพู ทั้งที่เธอไม่มีทางรับรู้เลยว่าร่างสูงกำลังลอบระบายยิ้มที่มุมปาก เมื่อเห็นเธอตกอยู่ในอาการประหม่าทันทีที่จับได้ว่าเธอแอบมองเขามานานสองนาน

ส่วนร่างบางที่เร่งฝีเท้าหนีอย่างไม่คิดชีวิตก็พาลหัวใจเต้นระส่ำระสาย แม้ความรู้สึกกังวลใจจะเริ่มก่อตัวขึ้นมาบ้าง แต่ก็ปลอบตัวเองว่าพี่เขาจำเราไม่ได้หรอก คงชินกับการถูกแอบมองด้วยซ้ำไป

แต่ในส่วนลึกของใจกลับมีอีกความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาว่า

'นานเท่าไหร่เเล้วนะ ที่ใจเราไม่ได้เต้นแรงขนาดนี้'

แม้เสียงกลองสันทนาการจะดังกระหึ่มตลอดทาง แต่เสียงที่ดังที่สุดในหัวของเธอตอนนี้กลับเป็นความเงียบและเสียงหัวใจของตัวเองเท่านั้น