/

/

/

01:25

ห้องนอน

Venus part

ภายใต้หยดน้ำที่สลดนิ่งไปจากการปิดอุปกรณ์อำนวยความสะดวกในการชำระร่างกายวีนัสเอื้อมคว้าชุดคลุมอาบน้ำมาปกปิดเรือนร่างของตัวเองก่อนจะยืนสำรวจใบหน้าสวยที่กระจกเหมือนอย่างทุกครั้ง

การอาบน้ำหลังจากการปาร์ตี้จะดูไม่มีอะไรเลยถ้าในหัวไม่ได้เอาเเต่คิดถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่ถูกเจ้านายรุกใส่รุนเเรงต่อหน้าต่อตาคนที่ไม่ควรต้องมาอยู่ในสถานการณ์ทำนองนั้นอย่างคนที่เป็นพ่อ

"ไปอาบน้ำเเล้วรอฉัน ที่ห้อง"

"ประโยคเเบบนี้"

"บอสกล้าพูดออกมาต่อหน้าคุณอาได้ยังไงกันนะ"

เเค่คิดขาก็สั่นจนยืนเเทบไม่ไหวเเล้วเเม่!!

"เเน่ใจหรอว่าเข้าไปเเค่อาบน้ำ"

ก้าวเท้าออกมายังไม่พ้นประตูห้องน้ำก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย...

หมายถึงเสียงก่นด่าที่คุ้นเคยของเจ้านายเอ่ยทักขึ้น

"บอสเข้ามานานเเล้วหรอคะ"

ไม่มีคำตอบใดๆกลับมาจากคนที่นั่งไขว่ห้างในท่าทางที่ดูถือตัวอยู่บนโซฟาตัวหนาเเก้วทรงเหลี่ยมถูกยกขึ้นมาดื่มชิมรสชาติบรั่นดีสีสวยอย่างคุ้นชินฤทธิ์ของเเอลกอฮอล์เเละรสชาติเข้มๆของมัน

เเต่ทว่าสายตาคมนั่นกลับไม่ได้จับจ่องไปที่เเก้วใบนั้นเลยเเม้เเต่น้อยถึงเลนส์เเว่นตาจะดูหนาจนเเทบบดบังนัยน์ตาสีรัตติกาลเเต่มันกลับทำให้ร่างกายของเค้ารู้สึกเกร็งขึ้นมาเมื่อรู้สึกได้ว่ากำลังถูกไล่ระดับสายตามาทั่วทั่งเรือนกายจากคนตรงหน้าอย่างพิจารณา

"เอาเรื่องไหนก่อนดีล่ะ"

"สำหรับคืนนี้"

ประโยคชวนขนลุกขนชันจากบอสที่ลุกยันร่างเเกร่งของตัวเองขึ้นมาจากโซฟาเเล้วเดินตรงเข้ามาประชิดร่างของเค้าที่ยืนอยู่

"บอสจะทำโทษวีหรอคะ"

ฝ่ามือลูบไล้ไปที่อกเเกร่งก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงออดอ้อนเเต่เเฝงซ้อนไว้ด้วยเเววตาที่เต็มไปด้วยความยั่วยวน

"วีขอไม่ใช้อุปกรณ์เเล้วได้มั้ยคะ"

"เเล้วฉันควรใช้อะไร...ลงโทษเธอดีล่ะ"

ปลายคางถูกยกขึ้นมาสบตาก่อนที่มือเรียวจะถือวิสาสะปลดเปลื้องเสื้อเชิ้ตจนสุด กระดุมเม็ดสุดท้ายกับชายเสื้อเเยกออกจากกันเพียงเสี้ยววินาทีฝ่ามือเล็กของเค้าก็ได้สัมผัสกับกล้ามหน้าท้องลอนเเน่นที่ฉายชัดอยู่ตรงหน้า

ถ้ากำเดาฉันไหลให้รู้เอาไว้ว่าคนอย่างวีนัสก็ทนความเเอบเเซ่บของบอสไม่ไหวจริงๆ

กลิ่นบรั่นดีร้อนเเรงที่ริมฝีปากชัดเจนราวกับว่าปลายจมูกกำลังสูดดมมันอยู่ในโรงหมักวีนัสไล่ระดับความหอมจากฝีปากเนียนนุ่มลดหลั่นลงมายังซอกคอหนาสัมผัสเข้ากับกลิ่นน้ำหอมเเบร์นหรูที่เป็นตัวเพิ่มเเรงดึงดูดให้กับกายสูงตรงหน้าได้เป็นอย่างดีความลุ่มหลงยากเกินกว่าจะห้ามใจตัวเองให้หยุดซุกไซร้ไปตามร่างกายนี้ได้

ใครจะคิดว่าอาจารย์ฝ่ายปกครองในวันนั้นจะฮอตไปทั่วทั้งกลิ่นกายขนาดนี้

มือหนาเชิดใบหน้าของเค้าขึ้นรับกับริมฝีปากเเละเรียวลิ้นร้อนที่ยังชุ่มไปด้วยรสชาติของเหล้าสีเข้มสัมผัสเเทรกผ่านความนุ่มยุ่นเข้ามาภายในกดย้ำจนฉ่ำไปด้วยน้ำลายวีนัสสบประสานเเววตาเสน่หาก่อนที่บอสจะหยุดฝ่ามือของเค้าที่กำลังลูบสางท้ายทอยของเจ้าตัวไม่นานก็ถูกกดให้เลื่อนต่ำลงไปสัมผัสเข้ากับบางอย่างที่กำลังรุ่มร้อนจนรู้สึกได้เเม้จะอยู่ภายนอกเนื้อผ้าของกางเกง

"ดูเหมือนตรงนี้มันอยากให้เธอสัมผัสมันมากกว่านะ"

รู้สึกวูบวาบในท้องจนอยากกรีดร้องออกมาดังๆ

...สู้มือมากเลยเเม่!!

เอวบางถูกรั้งเรียกสติก่อนจะถูกกดริมฝีปากลงมาบดเบียดชิมรสหวานครั้งเเล้วครั้งเล่าถ้าบอสจะพร้อมลงโทษเลขาตรงหน้าขนาดนี้วีก็จะขอน้อมรับบทลงโทษของตัวเองไว้ด้วยการรีบปลดสายเข็มขัดเเละกางเกงสีดำออกให้ทันที

เสียงเรียบครางต่ำในลำคอเมื่อปลายจมูกของเค้าไล่ซุกไซร้สลับกับส่งลิ้นเรียวลากเลียชิมรสกายตามร่องหน้าท้องลอนหนาเรื่อยลงมาจนถึงไรขนใต้สะดือก่อนจะย่อตัวลงไปนั่งชันเข่าที่พื้นให้ริมฝีปากอยู่ในระดับเดียวกันกับสิ่งที่หัวใจกำลังปราถนา

สายเข็มขัดถูกดึงออกจากรอบเอวหนาก่อนที่เค้าจะใช้มันคล้องรัดเอาไว้ที่รอบคอ

"จะทำอะไรของเธอ"

"วีก็....กำลังจะรับโทษไงคะบอส

มือเรียวยืนปลายสายให้กับเจ้านายที่ยืนอยู่เบื่องหน้าพร้อมกับเงยศีรษะขึ้นมาสบตาคู่คมที่มองดูทุกอย่างอยู่ก่อนมุมปากเผยรอยยิ้มพึงพอใจก่อนที่บอสจะยื่นมือมารับเข้าที่ปลายเส้นเข็มขัดหนังเเล้วออกเเรงดึงจนมันรัดเเน่นหนึ่งครั้งพอให้เค้าได้ลองส่งเสียงร้องออกมา

"อึก! บอส"

ดึงอีกสิคะ เเล้ววีจะเป็นทาสรักของบอสตลอดไป

ความคับเเน่นที่คอถูกผ่อนเเรงลงทำให้เค้ารีบฉกฉวยเอาอากาศโดยรอบเข้าไปหายใจได้เต็มปอดไม่นานนักมันก็ถูกดึงรัดให้เเน่นขึ้นอีกครั้งตามมาด้วยการตัดสินโทษที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น

นิ้วเรียวข้างนึงลูบวนอยู่ที่ริมฝีกปากล้างก่อนที่บอสจะสอดใส่มันเข้ามาในโพรงปากไล่สัมผัสกับไรฟันของเค้าจนชุ่มไปด้วยน้ำลายวีนัสดูดดุลชิมท่อนเนื้อที่มีกระดูกในโพรงปากอย่างนึกเผลอไผลจนกระทั้งถูกมือหนาเชยคางขึ้น

"เธอจะดูดมันทั้งที่ไม่มองหน้าฉันหรอวีนัส"

เเค่เพียงประโยคสั้นๆกับน้ำเสียงราบเรียบเล่นเอาหัวใจกระตุกความวูบโหวงไหล่ลงร่องท้องทันทีที่ได้สบเข้ากับนัยน์ตาคู่ดำสนิท

หลงไหลความหล่อบนใบหน้าได้เพียงไม่นานก็รู้สึกเริ่มขาดอากาศหายใจอีกครั้งความอึดอัดอันเเสนทรมานที่กำลังประสบเกิดจากการที่เค้ายื่นอำนาจให้กับผู้พิพากษาตรงหน้านี้เองปลายสายที่ถูกดึงรั้งเป็นความปราถนาของเค้าทั้งสิ้นเเละดูเหมือนคนที่ได้สิทธิ์ควบคุมมันอยู่นั้นจะรู้สึกชอบมันมากๆเสียด้วย

"อึก!เเน่น"

"หึ"

เสียงเค้นหัวเราะดังออกมาจากลำคอภาพอีกคนยังเป็นอะไรที่มองคราใดก็ทำให้หัวใจเต้นรัวได้อยู่เสมอบอสที่ในเวลานี้ดูรุนเเรงเเละช่ำชองเรื่องเซกซ์ยิ่งตอนใส่เเว่นเเล้วในมือถืออุปกรณ์บางอย่างเอาไว้มันยิ่งทำให้ความต้องการคนตรงหน้าของเค้านั้นพุ่งทยาน

มือหนายังคงลูบสัมผัสอยู่ที่ใบหน้าโดยส่งนิ้วหัวเเม่มือกดลึกเข้ามาข้างในโพรงปากจนเกิดเสียงครางอึ่งสลับกับการชักมันเข้าออกให้ลิ้นเรียวดูดดุลท่อนนิ้วตามจังหวะที่มันเคลื่นไหวความวาบหวามทำให้ช่องทางของเค้ารู้สึกหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำกามจนไม่อาจหยุดความต้องการนี้ไว้ได้ก่อนที่บอสจะชักท่อนนิ้วนั้นกลับออกไป

"รู้มั้ยว่าการยืนมองเธอจากตรงนี้"

"มันทำให้ฉันรู้สึกดี"

มาสเตอร์เเว่นหนากับทาสรักเลขาของเค้าขาดเเค่โซกับเเซ่เเล้วเท่านั้นกรี๊ด!!

ยิ่งได้ยินเเบบนี้ยิ่งเพิ่มความอยากกระหายภายในลำคอขึ้นมาทันทีเมื่อนึกไปถึงสิ่งที่กำลังจะชูชันอยู่ตรงหน้าเเละความรู้สึกที่ว่าเค้ากำลังจะได้กลืนกินมันทั้งท่อนลำนิ้วเรียวทั้งสองข้างเกี่ยวเข้าที่ขอบชั้นในใต้สะดือของกายสูงทันทีปราถนาที่จะเผชิญหน้ากับกางกายที่ขยายสู้มือมาตั้งเเต่ที่เค้าถูกจับให้ไปสัมผัส

"บอสอยากรู้สึกดีกว่านี้มั้ยล่ะคะ"

"อยากสิ"

"อุ๊ยบอส!"

เเต่ทว่ายังไม่ทันได้ดึงปราการด้านสุดท้ายลงก็ถูกบอสอุ้มขึ้นมานั่งเกยอยู่บนโต๊ะทำงานเสียก่อน

"บอสคะ..."

"เก็บอาการเสียดายของเธอซะวีนัส"

"ก็วีอยา..."

"ถ้ามันได้ดั่งใจเธอขนาดนั้นจะเรียกว่าลงโทษรึยังไง"

"อ่อยยยทำไมบอสเป็นคนใจร้ายเเบบนี้คะ"

"หึ"

"ถ้าอย่างฉันเรียกใจร้าย"

"เเล้วเเบบเธอเมื่อเช้าล่ะ....เรียกว่าอะไร"

สุดท้ายก็หนีคดีที่ก่อเอาไว้ไม่พ้นถึงเเม้ว่าจะรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ชิมเเท่งเอ็นร้อนผ่าวอย่างที่ปราถนาเเต่พอได้หันมาเห็นสายตาคาดโทษของคนตรงหน้าก็ทำเอาไปต่อไม่เป็นเหมือนกัน

"บอส....."

"โกรธวีหรอคะ"

วีนัสรีบดึงรั้งร่างหนาเข้ามาสวมกอดเอาไว้อย่างยอมจำนน

"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเสียงใส่ฉัน"

เเต่ดูเหมือนอีกคนจะรู้ทันว่าที่เจ้าตัวทำมันคือการเอาตัวรอด

"โกรธหรอคะ"

"ไม่หรอก"

"ทั้งหมดมันคือความผิดของฉันเอง"

คะ?

วีนัสผละออกจากอ้อมกอดมาสบตาเจ้าของคำพูดตรงหน้าอย่างเชิงถาม

"ถ้าฉันไม่พยายามอยู่ห่างจากเธอในตอนนั้น"

"ไม่เผลอให้พวกมันมีสิทธได้ตัวเธอไป"

"มันก็คงไม่เป็นเเบบนี้"

"บอส..."

"วีไม่ได้เกินเลยกับคุณศินะคะ"

"คุณศิเองก็ไม่ได้จะล่วงเกินหรือขืนใจวีเลย"

"ซึ่งนั่นคงทำให้เธอผิดหวังซินะ"

ถึงกับหลี่ตาหับควับเมื่อสมองประเมินประโยคเมื่อครู่ได้ว่ามันไม่ใช่คำปลอบโยน

"อันนี้คือบอสด่าวีนี่คะ"

"หึ"

"ฉันรู้ทันเธอต่างหากล่ะ"

ว่าพร้อมกับบีบปลายจมูกรั้นของเลขาตรงหน้าอย่างคนที่รู้ทัน

"หึ่ย!"

"อุส่ารู้สึกผิด"

"สุดท้ายบอสก็เเค่จะหลอกด่าวีเองระ"

"อื้มมมมมมม"

ปลายคางถูกเชิดขึ้นรับสัมผัสนุ่มยุ่นจากริมฝีปากอิ่มอีกครั้งไม่นานนักก็ผละออกไป

"ไม่ต้องพยายามง้อฉันเรื่องนี้"

"เพราะนั่นไม่ใช่ความผิดของเธอ"

"ต่อจากนี้ไป"

"ฉันจะไม่ยอมให้ใครมีโอกาศเข้ามาทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหวได้อีก"

"รวมไปถึง"

"ใครหน้าไหนก็จะไม่มีโอกาศได้หวั่นไหวเพราะเธอด้วยเช่นเดียวกัน"

"อื้มมมมมมม"

ความวาบหวามกำลังพรั่งพรูขึ้นจนรู้สึกได้ มือหนาเปลื้องเสื้อคลุมลงจนพ้นลาดไหล่เผยร่างเปลือยกายนอนดิ้นเร่าอยู่กับโต๊ะทำงานเพราะถูกปลุกเร้าอารมณ์จากคนด้านบน เเท่งเอ็นร้อนที่นูนพ้นเป้ากาเกงกำลังเสียดสีอยู่กับหน้าขา เอวบางเเอ่นรับทุกการสัมผัสจากลิ้นร้อนที่ผละออกมาไล่ชิมเนื้อกายบนเรือนร่างเหมือนอยากจะกลืนกินทั้งตัวให้มันรู้เเล้วรู้รอดไป

"อ่าส์....บอส"

สองขาที่ชันขึ้นถูกมือหนาเเยกมันออกกว้างจนเผยให้เห็นรอยจีบสวาทเด่นชัดอยู่ตรงหน้าเรียวลิ้นดูดเม้มเนื้อเนียนบริเวณหน้าท้องเเบนราบลดหลั่นลงมาจนถึงสะดือ ลมหายใจอุ่นร้อนรบเร้าให้รู้สึกวูบวาบจนยากจะหายใจ ส่วนอ่อนไหวเริ่มบวมเเดงเพราะเเรงอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าให้หื่นกระหายในตัวของกายสูงตรงหน้า

"วีต้องการต้องการบอส....ตอนนี้"

ร่องจีบสีเเดงกำลังถูกท้าทายจากความเย็นเยือกของเจลหล่อลื่นที่ชะโลมอยู่ตรงส่วนเสียวเนิ่นนานหลายนาที ปลายนิ้วเรียวเหมือนกับว่ากำลังกลั่นเเกล้งให้เค้าเเดดิ้นจนต้องส่งเสียงครางกระเส่าคบกัดเอาที่ริมฝีปากล่างของตัวเองเพื่อระบายความเสียวซ่าน

"อ่าส์....บอสสคะ"

สายตาคมที่เคยถูกมองว่าไร้เดียงสากับเรื่องอย่างว่าเพียงเพราะเลนส์เเว่นตาที่เจ้าตัวสวมใส่ในเวลานี้สายตาคู่นั้นกลับกำลังจับจ่องมาที่ร่างของเค้าอย่างผู้ชนะ ผิดกับเค้าที่พยายามยั่วยวนหวังให้ได้สิ่งที่ร่างกายณช่วงเวลานี้กำลังปราถนา เเต่ไร้ทีท่าว่าคนที่ถือไผ่เหนือกว่านั้นจะยอมมอบมันมาให้เค้าง่ายๆ บอสยังคงใช้เพียงปลายนิ้วเรียวลูบไล้ร่องรูสีสดอยู่เเบบนั้นโดยที่ไม่ยอมสอดใส่สิ่งใดเข้ามา

"เอาเข้ามาให้วีได้มั้ย"

"วีรอไม่ไหวเเล้ว"

สีหน้าพึงพอใจเหมือนชอบที่จะเห็นการวอนขอความต้องการกับเจ้าตัวเเบบนี้ไปเรื่อยๆอารมณ์ร้อนรุ่มที่เริ่มทวีคูณขึ้นภายในกายกับการโล้มเร้าจนน้ำสีใสปริ่มฉ่ำปะปนไปกับเนื้อเจลจนเเยกไม่ออก ความเสียวซ่านเเผร่คลุมจนอยากจะลุกขึ้นมาเป็นฝ่ายกลืนกินตัวตนของบอสมันซะเองตอนนี้เลย

ห่างหายไปเป็นเดือน อย่าว่าเเต่สอดใส่เลย เเค่เพียงปลายนิ้วที่สัมผัสอยู่เลขาคนนี้ก็เเทบจะอดใจไม่ไหวอยู่เเล้วค่ะบอส

"อึดอัดมั้ย"

"อึดอัดค่ะ ซีดส์...วีจะไม่ไหวเเล้วบอส"

"ฉันไม่ได้หมายถึงอารมณ์เธอตอนนี้"

"ฉันหมายถึงสถานที่ต่างหาก"

"บอส! จะอุ้มวีไปไหนคะ"

กว่าจะได้คำตอบก็ตอนที่ปลายเท้าของเค้าได้สัมผัสลงกับพื้นที่มีอุณภูมิสูงกว่าภายในห้องนอนสายลมพัดผ่านกระทบกับร่างที่เปลือยป่าวของเค้าหยาดน้ำค้างในยามค่ำคืนก็ทำให้เนื้อกายรู้สึกเย็นได้ไม่ต่างกันท้องฟ้าโล่งโปรงกับพระจันทร์เต็มดวงราวกับว่าทุกอย่างรอบข้างเป็นใจให้กับบทรักอันเเสนเร่าร้อนเเละความตื่นเต้นที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นนี้เสียเหลือเกิน

"ระเบียง!"

"หึ"

"เธอชอบไม่ใช่หรอ"

"เเต่วันนี้มัน..."

"ชู่ว!!"

"ห้ามเสียงดัง"

"นี่คือคำสั่ง"

"เเต่ข้างล่าง..."

ร่างกายถูกผลักให้หันหลังอีกครั้งดูเหมือนการพยายามจะบอกว่าข้างล่างมีลูกน้องที่เดินไปเดินมาอยู่รอบๆเเต่เจ้าของสถานที่กลับไม่ได้สนใจอะไรก่อนที่การเสียดสีตรงช่องทางตอดรัดจะดึงสติของเค้าให้ขาดห้วง

"อ๊ะ...อ่าส์บอส"

"เจ็บ...วีเจ็บ"

"อยู่เฉยๆสิ"

"ถ้าเธอดิ้นฉันจะยิ่งหนัก"

"ซีดส์บอสเเต่ว่าตรงนี้มัน..."

ไม่มีโอกาศพูดพร่ำเเต่อย่างใดช่องทางก็ถูกสอดใส่เข้ามาด้วยเเท่งเอ็นร้อนผ่าวที่เค้าปราถนา วีนัสถูกอุ่มจนปลายเท้าลอยขึ้นมาจากพื้นเพื่อให้ช่องทางรับกับส่วนกลางกายของคนที่สูงกว่า สองมือที่กวักไกว่จนต้องค้ำยันเอาไว้กับขอบระเบียง ถึงเเม้ร่างของเค้าจะชิดจนติดกับอกของคนด้านหลังก็เถอะเเต่อีกไม่นานก็คงต้องหาที่ยึดเหนี่ยวเอาไว้อยู่ดี

"อ่าส์บอส เร็วกว่านี้ได้มั้ย"

เอ่ยขอเเรงเสียดสีของเเท่งลำด้านหลังอย่างต้องการเมื่อบทรักกำลังดำเนินไปด้วยความเนิบนาบซึ่งนั่นมันทำให้เค้ารู้สึกขัดใจ

"อย่าพึ่งรัดฉัน"

"รู้มั้ยว่าฉันเเทบจะขาดใจอยู่เเล้ววีนัส"

"บอส...ขยับอีกได้มั้ย"

"อ๊ะส์...."

"อีก........เเบบนั้น"

"อื้อ....."

ความรู้สึกคับเเน่นเเละเเรงสอดใส่ต่อเนื่องที่ร่องจีบทางด้านหลังเป็นอะไรที่ร่างกายของวีนัสกำลังปราถนา

"อย่าเสียงดัง"

"ถ้าพรุ้งนี้ไม่อยากถูกคนในบ้านฉันมองหน้าเธอด้วยท่าทางเเปลกๆ"

"อื้อออบอส"

เสียงครางผะเเผ่วยังคงดังออกมาเรื่อยๆใครจะทนไม่ร้องครางออกมาได้กันล่ะถ้าในช่องทางมันกำลังตอดรัดเเท่งเอ็นลำใหญ่เเถมบอสเองก็ยังส่งเเรงกระเเทกมาให้อย่างไม่ขาดสาย

ร่างหนาหยุดการดุลดันเเท่งร้อนที่ด้านหลังมาปรนเปรอส่วนอ่อนไหวด้านหน้าของเค้าเเทนเพื่อพักเเขนที่ต้องยกร่างของเค้าเอาไว้ตลอด

"อื้อออ"

"เป็นยังไงเซกซ์ที่ระเบียงบ้านฉัน...ถูกใจมั้ย"

เสียงเรียบต่ำกระซิบพร้อมพร่นลมหายใจกระชั้นถี่รดเข้ามาที่ใบหูความรู้สึกอึดอัดจนหายใจลำบากมาจากการที่คนด้านหลังขยับมือข้างนึงมาดึงปลายสายก่อนจะคบเม้มเบาๆที่ติ่งหูไล่ลงมาจนถึงลาดไหล่

"อื้ออ...ถูกใจสุดสุดเลยค่ะบอส"

ทั้งเสียวซ่านตื่นเต้นเเล้วก็ทรมานในเวลาเดียวกัน การโหยหาอากาศอันบริสุทธิ์ทั้งที่ยากจะหายใจเพราะการถูกดึงสายรัดที่พันธนาการเอาไว้ที่ต้นคอยิ่งทำให้เซ็กซ์ในค่ำคืนนี้พิเศษสุดๆสำหรับคนที่มีความต้องการเเบบเค้า

"อึก!...บอสส"

ชั่งเป็นเซกซ์ที่น่าประทับใจเสียจริงจริง

"วีไม่ไหวเเล้ว"

เป็นอีกครั้งที่เค้าเอ่ยบอกความต้องการอยากที่จะสำเร็จความใคร่ของตัวเองเเละพร้อมจะปลดปล่อยความอัดอั่นนี้ออกมาเเต่สำหรับคนด้านหลังมันกลับยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง

สะโพกเเกร่งทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่ชนิดที่สามารถทำลายร่างทั้งร่างของเค้าที่สั่นเทาให้เเลกคามือไปเลยก็ยังได้

"อ่าส์..."

"รอฉันก่อนสิ อีกเเค่นิดเดียว"

น้ำเสียงสั่นกระเส่ามีผลมาจากการถูกอีกคนโยกเอวอยู่ทางด้านหลังร่างกายที่สั่นสะท้านตามเเรงกระเเทกกับการพยายามเอามืออุดปากของตัวเองไว้ไม่ให้เปล่งเสียงร้องออกไปจนกว่าอารมณ์รักที่รุนเเรงเเละเร่าร้อนของเราทั้งคู่จะจบลงร่างของเค้าถูกอุ้มให้ปลายเท้าลอยอยู่เเบบนั้นจนในที่สุดความรู้สึกอุ่นวาบก็เข้ามาภายในช่องท้อง

"อ่าส์..."

เสียงครางต่ำจากบอสบอกได้ดีว่ากิจกรรมสานฝันมีเซกซ์กันที่ระเบียงบ้านเจ้านายของเลขาอย่างเค้าได้จบลงเเล้วใบหน้าอ่อนล้าเงยขึ้นสูดอากาศเข้าปอดเเล้วผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความรู้สึกโล่งก่อนจะก้มลงมองปลายเท้าที่พื้นด้านล่างนั้นเต็มไปด้วยน้ำสีขุ่นของตัวเอง

"โอเครึป่าว"

"อื้อ"

เสียงเอ่ยถามสวัดิภาพจากราชสีห์ที่พึ่งย่ำยีเหยื่อตัวเล็กๆอย่างเค้าเล่นเมื่อสักครู่ดังขึ้นก่อนจะถอดถอนตัวตนจากทางด้านหลังออก ทันทีที่เเกนกายหลุดพ้นไปจากช่องทางเค้าก็ได้สัมผัสกับการทะลักของมวนน้ำสีเดียวกันไหล่ตามร่องขาลงมาที่พื้นก่อนที่เท้าทั้งสองข้างจะเเตะกับมันเมื่ออีกคนได้ปล่อยสะโพกของเค้าลง

"อื้มมมม!"

ใบหน้าถูกรั้งให้หันไปรับสัมผัสจูบอีกครั้งเเละมันเนินนานจนเเทบไม่มีที่สิ้นสุดร่างกายที่เหมือนกับไร้เรี่ยวเเรงยังคงถูกโอบเอาไว้เเน่นจากคนด้านหลังพร้อมกับเสียงหอบหายใจที่ไปในจังหวะเดียวกัน

"ฉันคิดถึงเธอนะรู้มั้ย"

เเม้ประโยคมันจะไม่ใช่คำคำนั้นที่เค้าเเอบหวังว่าจะได้ยินเเต่เเค่คำว่าคิดถึงเค้าจากบอสมันก็ทำให้รู้สึกอุ่นใจเเล้ว

"วีก็คิดถึงบอสเหมือนกันค่ะ"

Boos part

"เจ็บรึป่าว"

"ฉันจะได้เเกะมันออกให้"

สิตเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าถึงสิ่งที่ไม่คิดว่าอีกคนจะใช้มันพันธนาการตัวเองโดยการรัดเเน่นตรงบริเวณลำคอขาวที่ตอนนี้มันขึ้นสีเเดงเป็นวงรอบจากการที่เค้าออกเเรงดึงรัดตามความต้องการของห้วงอารมณ์

"ไม่เป็นไรค่ะบอส"

"เอาไว้เเบบนี้ดีเเล้ว"

"วีชอบ"

เเละนั่นเป็นคำตอบที่ตัวเค้าเองก็ต้องการ

กระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำถูกติดไว้ที่บริเวณสะโพกมนเผยเเผ่นหลังขาวเนียนน่าหลงไหลของเลขาลาดไหล่ที่เค้ามักจะขบคมเขี้ยวลงไปทำร่องรอยเอาไว้เป็นเวลาเกือบเดือนเเล้วที่ไม่ได้สัมผัสมัน

"อื้อ"

"หอมวีจนหมดกลิ่นเเล้วมั้งคะบอส"

"หึ"

"ก็ไม่นิ ก็ยังหอมเหมือนเดิม"

"พอเเล้วค่ะ"

คนตัวเล็กหันมาเผชิญหน้าก่อนที่ปลายจมูกของเค้าจะจรดลงไปสูดเอากลิ่นกายของเจ้าตัวอีกครั้งนึง

จุ๊บ!

จูบเบาๆจากริมฝีปากเล็กทาบทับมาที่อวัยวะเดียวกันสิตจ่องมองใบหน้าหวานของเลขาเนินนานจนเเทบไม่อยากจะละสายตา

"ไม่โกรธวีเเล้วใช่มั้ยคะ"

"ถ้าฉันบอกว่ายังโกรธอยู่ล่ะ"

ขยับไปหน้าเข้าไปใกล้ขึ้น

"อื้อเดี๋ยว"

"ขอพักเเปปนึงได้มั้ยคะ"

"ว่าไงนะ"

"นี่ใช่เลขาฉันคนเดิมรึป่าวเนี่ย"

"บอส"

"ก็เมื่อกี้มัน..."

"อะไร"

"เมื่อกี้มันทำไม"

"มันๆลึกมากลึกจนวีจุก"

"หึ"

"เรื่องลามกนี่ไม่มีใครเกินเธอเลยนะวีนัส"

"บอสยังไม่ชินอีกหรอคะ"

คำตอบทำเอานิสิตถึงกับส่ายหัวให้กับความไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยสักนิดของเลขาตรงหน้า

"มีความสุขรึป่าวเวลาที่อยู่กับฉัน"

น้ำเสียงจริงจังทำให้ใบหน้าหวานที่เปลื้อนยิ้มอยู่เมื่อครู่ดูนิ่งไป

"หรือมีเเค่ตอนที่ฉัน..."

พรึบ!

อ้อมเเขนเล็กโผลเข้าสวมกอดเค้าไว้เเน่นใบหน้าหวานซบเข้ามากับหน้าอกเเกร่งเเละดูเหมือนว่าวีนัสในตอนนี้จะถูกร่างเเมวกลับมาเข้าสิงอีกครั้งนึง

"ไอ่ศิมันเอาอะไรให้เลขาฉันกินนะ"

"ทำไมคนที่เถียงคำไม่ตกฝากถึงได้เอาเเต่ร้องไห้เเบบนี้"

"ไม่เกี่ยวกับคุณศิซักนิด"

"วีเเค่รู้สึกอยากขอโทษบอส"

"ที่ตัวเองมีนิสัยเเบบนี้"

"เเต่บอสก็ยังไม่ทิ้งวี"

"ฉับอกหรอ"

"ว่าฉันจะไม่ทิ้งเธอวีนัส"

"จะทิ้งวีตอนนี้วีก็ไม่ไปเเล้วนะคะ"

"ถึงบอสจะไล่วีออกวีก็จะไม่ออก"

"วีหน้าด้านบอสลืมเเล้วหรอคะ"

"หึ"

"ก็ยังมีเเรงเถียงฉันได้นิ"

วีนัสผละออกจากอ้อมกอดของเค้ามายืนเผชิญหน้าอีกครั้ง

"ยังเเซ่บเหมือนเดิมด้วยค่ะบอส"

"เเต่ขอเป็นในห้องนะคะ"

"วีไม่อยากเก็บเสียงเเล้ว"

"อยากร้องดังๆ"

ดวงตาฉ่ำน้ำสีใสเเปลเปลี่ยนเป็นเเววตายั่วยวนภายในไม่กี่นาทีความสามารถดึงอารมณ์ตัวเองให้เข้าสู้โหมดอย่างว่านี่มันง่ายดายขนาดนี้เลยสินะ

"เเล้วเเบบนี้จะให้ฉันทิ้งเธอลงได้ยังไงกัน"

"อื้มมมมม!!"

ประตูระเบียงถูกปิดพร้อมกับเลขาที่ถูกดันให้ลงไปนอนราบกับเตียงนอนสีดำสนิทร่างบางที่หอบหายใจจากห่วงอารมณ์ที่เริ่มกลับมารุกเร้าร่างกายดูน่ารังเเกจนเเทบจะอดใจไม่ไหว

เเววตาออดอ้อนที่ไม่ยอมละจากตัวตนของคนที่เป็นเจ้านายสิตยืนอยู่ปลายเท้าของร่างที่ชันขาทั้งสองข้างขึ้นเผยรูรักเด่นชัดยั่วเย้ากระตุ่นเเกนกายให้อยากกระหายกางเกงตัวหนาเเละชั้นในที่เป็นปราการด่านสุดท้ายถูกขจัดออกไปจนพ้นเรื่อนร่าง

"หยุดมองฉันด้วยสายตาเชื่องๆเเบบนั้นเลยนะ"

"กอดวีหน่อยได้มั้ยคะบอส"

"เเบบนี้ใช่มั้ยใครๆถึงได้พากันหลงเธอ"

สิตโน้มตัวลงไปหาเลขาที่กำลังใช้สายตาฉ่ำปรือดูออดอ้อนเล่นงานเค้าก่อนจะยกขาเรียวขึ้นมาพาดไว้ที่เอวเเล้วขยับเข้าหาจนกางกายเเนบชิดกับร่องก้น

"อ๊ะ....บอสเจ็บซีส์....."

"พ พอก่อนวีเจ็บ"

คมเขี้ยวฝั่งลึกที่ซอกคอขาวทันทีด้วยความหมั่นเขี้ยวกลิ่นหอมที่ชวนหลงไหลยังคงน่าดึงดูดเหมือนอย่างเคยเสียงครางที่ไม่จำเป็นต้องเก็บเอาไว้ดังสวนกลับมาทุกครั้งที่ปลายจมูกเเละไรฟันเเตะสัมผัสกับเรือนผิวกายตุ่มไตเเละเนื้อหนังบริเวณหน้าอกถูกลิ้นร้อนช่วงชิงจนเกิดเป็นรอยเเดง

ริมฝีปากรสชาตินุ่มหวานเป็นจุดที่สัมผัสเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอลิ้นเล็กที่ยิ่งดูดชิมย้ำๆยิ่งตอบสนองกางกายร่างบางหอบหายใจเเรงจนต้องเบนหน้าหนีเพื่อตักตรวงเอาอากาศเข้าไปหายใจขืนยังปล่อยให้เจ้านายเเบบเค้าที่เอาเเต่ใจช่วงชิงลมหายใจทั้งจูบทั้งดึงรัดเส้นเข็มขัดต่อไปอีกคนคงต้องขาดใจตายเเน่ๆ

ส่วนอ่อนไหวที่ถูกมือหนาของสิตชักรูดมันเอาไว้กำลังจะพาให้ความวาบหวามร้อนรุ่มในกายของเลขาตรงหน้านั้นพลุ่งผล่านใบหน้าเหยเกเชิดขึ้นพร้อมกับเล็บมือที่จิกลงกับเตียงนอน

"อ๊ะส์...บอส"

เสียงครางเรียกที่ไม่ว่าจะได้ยินกี่ครั้งก็ทำให้รู้สึกดีทุกทีไปใบหน้าขึ้นสีพร้อมด้วยการขบกัดริมฝีปากของตัวเองเพราะอารมณ์ที่ใกล้จะถึงฝั่งฝันนั่นเป็นวินาทีที่คนใต้อาณัตถูกมองว่ากำลังเซ็กซี่ที่สุดเเละเเน่นอนถ้าเค้าอยากที่จะเห็นมันอีกครั้งก็เเค่........

"อ๊ะ....บอสหยุดทำไมคะ"

"อื้ออออ"

"หึ"

"คุยกับฉันก่อนสิ"

"ไม่บอสทะทำอะไรของบอสคะ"

"เธอรีบหรอ"

"รีบ! วีรีบปล่อยวีนะบอส"

"เเต่ฉันไม่รีบ"

"ซีดส์...วีเจ็บบอสปล่อยวีนะ"

เสียงโวยดังขึ้นทันทีตามมาด้วยสองมือที่รีบเอื้อมมาปัดไป่มือหนาของนิสิตที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวบวมเต่งเต็มทีพร้อมที่จะปล่อยความอัดอั่นนั้นออกมาเเต่เเทนที่สิตจะรีบชักนำความสุขนั่นมาให้กลับกลายเป็นว่าเค้าหยุดความเคลื่นไหวเเละบีบมันเอาไว้เเทน

สองเเขนเล็กถูกรวบเอาไว้บนศีรษะเมื่อมันเริ่มที่จะเเกะมือข้างที่กอบกุมนั้นออกใบหน้าหงุดหงิดบ่งบอกถึงความไม่พอใจที่ถูกขัดห้วงอารมณ์ที่กำลังจะถึงจุดเสียวอยู่ในไม่ช้าดวงตาเเดงก่ำจ่องมาอย่างนึกคาดโทษเเต่นั่นกลับทำให้นิสิตรู้สึกชอบใจ

"บอส!"

"มาเเกล้งวีทำไมคะ"

"เบื่อเป็นเลขาฉันรึยัง"

"โอ้ย! มันใช่เวลาถามมั้ยบอส"

"ตอบ!"

"ซีส์อ่า....ไม่ค่ะไม่เบื่อค่ะ"

"เเต่ตอนนี้วีกำลังจะไม่โอเคกับบอสเเล้วนะ"

"ทำไม"

"ซีดส์...มาเเกล้งวีเเบบนี้ทำไมคะ"

"ใครบอกว่าฉันเเกล้งเธอ"

"ไม่เเกล้งก็ปล่อยเดี๋ยววีทำต่อเอง"

"หึ"

"เป็นใครมาสั่งฉัน ห่ะ!"

"โอ้ยยยเป็นเมียบอสมั้งคะ"

"อ๊ะอ่ะ....อย่าบีบนะ"

"ปากดี"

"ซีดส์....มันเริ่มปวดเเล้ววีขอร้อง"

"รับปากฉันสิว่าต่อไปนี้จะไม่มีคนอื่น"

"วีก็ไม่ได้มีใครเเล้วนี่คะ"

"ฉันหมายถึงทั้งต่อหน้าเเล้วก็ลับหลัง"

"ถ้าวีรับปากบอสเเล้ววีจะได้อะไร"

"อ่าส์..บอกว่าอย่าบีบไง"

เพี๊ยะ!

ฝ่ามือเล็กฝาดมาที่หัวไหล่ทันทีที่หลุดออกจากการกอบกุม

"นี่เธอกล้าตีฉันหรอ"

"กล้ากว่านี้อีกถ้าบอสยังไม่เลิกเเกล้งวี"

"จะลองดีกับฉันงั้นสิ"

"อ่าอ่าส์อย่า...รับปากค่ะ!รับปาก"

"วีรับปากเเล้ว...บอสอย่าบีบนะ"

"หึ"

"ก็เเค่นั้น"

สิตปล่อยส่วนอ่อนไหวบวมเเดงดูน่ารังเเกให้เป็นอิสระ

"ทำต่อได้มั้ยนะคะบอส"

"คุณสิต"

"เรียกใหม่"

"เพราะเธอจะไม่ใช่เเค่เลขาฉันอีกต่อไป"

"บอสหมายความว่างะ"

"อ๊ะ"

ไม่รอให้จบประโยคสิตก็พลิกเอาร่างบางของเลขาให้คว่ำลงกับเตียงมือหนาลูบก้อนเนื้อกลมมนด้วยความเเผ่วเบาจนคนใต้ร่างร้องครางกระเส่าออกมา

"อื้อออบอส...."

"ไม่ได้ยินรึไง"

"เป็นเมียฉันก็เรียกชื่อฉันซิ"

"คะ?"

วีนัสเอียวตัวหันมาสบตาหยั่งเชิงถามเเต่ดูเหมือนใบหน้าเรื่อสีเเดงจะได้ยินประโยคนั้นเเล้วเพียงเเต่คงยังไม่เข้าใจความหมาย

"ได้ยินไม่ชัดหรอ"

สิตโน้มตัวลงไปทับร่างของเลขาก่อนจะเลื่อนใบหน้าเเนบชิดข้างเเก้มขึ้นสีระเรื่อมือหนาประสานลงที่หลังมือเรียวกดทับไว้เเน่นกับเตียงนอนท่อนเอ็นเเผดร้อนดุลดันเเทรกผ่านร่องเนื้อรูสวาทฉ่ำที่บั้นท้ายพร้อมกับกระซิบเบาๆอีกครั้งที่ข้างใบหู

"ฉันบอกว่า....."

"อ่าส์....."

"เป็นเมียฉัน ก็เรียกชื่อฉันซิ"

"คะ..คุณสิต"

/

/

/

/

/

อ๊ากกกกกก

คุณนิสิตเค้าไม่ธรรมดาอีกเเร้วค่ะท่านผู้ซม

สำหรับตอนนี้

ก็ปล่อยให้เค้าลงโทษกันไปเเบบเบาๆ (มั้งนะ) ?

ปล.คิดถึงคุณรีดเดอร์ที่สุด

เอ็นจอยฮะ?