ฝันคืนวันที่ 28 พ.ค. 2564

(2)เรานั่งอยู่ที่ไหนไม่รู้แต่นั่งเป็นแถวห้องเรียนอ่ะ สถานที่คือบ้านไม้บ้านใหญ่มีหลายห้อง (เหมือนมาทัศนศึกษาเรือนไทยหรูๆ+ความสมัยใหม่นิดนึง) เราได้นั่งข้างเพื่อนผู้ชายในห้องเราคนนึง แทบไม่สนิทกันเท่าไหร่แต่ก็มีไปคุยบ้ายเพราะมันเรียนเก่งมาก เราหยิบนกตัวหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อ นกตัวนั้นเราจำผ่านความรู้สึกว่ามันอยู่ในกระเป๋าเสื้อเรามานานแล้วแต่ลืม(เหมือนเราลืมกระดาษไว้ในกระเป๋าเสื้อแล้วก็ลืม ทิ้งเอาไปซักทำนองนั้น) เรารู้สึกผิดต่อนกตัวนั้นมากๆรู้อยู่แก่ใจคนเดียวไม่ได้บอกใคร เราเอานกออกมาลูบเล่นอย่างทะนุถนอมในมือตัวเอง เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดต่อนก เพื่อนผู้ชาย(นามสมมติ เอ็ม) เอ็มมันเห็นก็อยากเล่นนกเรามาก ปกติมันเป็นคนไม่ค่อยพูด(ข้อเท็จจริงจากชีวิตจริงของเรา) ส่วนเราก็เป็นคนที่อ่านบรรยากาศและความรู้สึกอารมณ์ของคนรอบข้างได้เก่งมาก เห็นท่าทางเพื่อนที่แอบขยับๆเข้ามาใกล้เราหรือสายตาที่เอ็นดูนกแล้วน่าจะเดาได้ไม่ยากว่าอยากทำอะไรแต่ดันไม่สนิทกัน เราขยับตัวนั่งห่างมันออกมาเหมือนเพื่อจัดแถวหรืออะไรซักอย่าง เพื่อนเอ็มก็ขยับตาม แล้วมันก็ได้ลูบนกตัวนี้ เราเห็นสายตานกเเล้วมันน่าสงสารมาก มันเหมือนไม่แก่ก็พร้อมจะตายตลอดเวลา ลูบไปลูบมาได้เวลาแฟนตาซีออกโรงตัวนกก็สลายเหลือแต่กระดูก เพื่อนเอ็มตกใจและจับๆดูๆกระดูกพร้อมกับถามเราด้วยสายตาโดยไม่พูดอะไรว่า "นี่คืออะไร"

สรุปเราไม่ได้ตอบ ชิงลุกขึ้นหนีออกมาก่อน จบส่วนฝันนี้

รายละเอียดเยอะกว่านี้แต่เราจำไม่ได้ ไม่แน่ใจด้วยว่าฝัน (1)กับ(2) เป็นฝันเดียวกันหรือเปล่า แค่จำรายละเอียดทั้งเรื่องไม่ได้เลยทำให้เราไม่รู้ว่าสองฝันนี้มันเชื่อมเป็นฝันเดียวกันรึเปล่า ก็เลยแยกไว้

(3)เกมที่ 2 เราอยู่ในห้องครัว เหมือนจะต้องทำอาหารหรือเปล่าก็ไม่รู้เลยเข้ามาช่วยทำ คนอื่นก็มีเยอะมาก ห้องครัวนี่คือแบบบ้านเราเลย เรารู้ตัวว่าใกล้จะได้เวลาปล่อยตัวคนจับ เราใช้มือขวาจับดาบคมบางใกล้ๆส่วนมือซ้ายก็คว้าขวดใสกะเอาไว้ป้องกันระยะไกล

ผู้หญิงวัยประมาณ 25 สองคน (จำหน้าตาฝ่ายล่าได้คนเดียวแต่รู้สึกว่าจะไม่ได้เดินมาคนเดียว)เดินเข้ามาพร้อมอาวุธของตัวเอง คนที่ใกล้เราที่สุดเป็นอดีตครูผู้หญิงสอนวิชาแนะแนวที่แสนจะดุมากของเราวัย ม.1 เขาเป็นครูมหาลัยมาสอน

เราเล็งไม่กี่วิก็ปาขวดใสในมือซ้ายโดนแขนผู้ล่าเต็มๆ เขาสตั้นไปแป๊บนึงแล้วก็ทำท่าจะเข้ามาจับเราให้ได้ เราเอาดาบในมือขวายันๆรอแทงไว้เลย "อย่าเข้ามา" มีคนอีก 3 คนอยู่ข้างหลังเราเป็นผู้หญิงทั้งหมดเราแทงแขนผู้ล่ารักษาระยะห่างจนเขายอมถอยไป ฝากไว้ด้วยสีหน้าที่จะมาใหม่แน่นอนและมืออีกข้างที่ถูศอกตัวเองที่โดนขวดใสเราปาไปจังๆ เลือดไม่อาบนะ แต่น่าจะเจ็บแหละ

เราออกมาจากห้องครัวด้วยความระแวดระวังมาก ข้างนอกเป็นทางเดินเมตรเดียวก็มีประตูเลย(ประตูหันหน้าชนกัน) ส่วนขวามือมีบันไดขึ้นและลงไปมีขนาดกลาง(ไม่ใช่บ้านเราแน่ๆเพราะมันเป็นบันไดโรงเรียนเก่าเรา) จนหันไปเจอเด็กผู้ชาย 5-6 ขวบคนหนึ่ง ไม่น่าจะเป็นคนรู้จักในชีวิตจริงเด็กนั่นเหมือนเข้ามาโจมตี ทำอะไรซักอย่างกับวิสัยทัศน์เรา(วิ่งเข้ามาเอามือปิดตาเราได้ยังไงก็ไม่รู้) มองอะไรไม่เห็นจนอารมณ์โกรธมันขึ้นแทนและสลัดเด็กคนนี้ออกไปได้โดยไม่มีการทำร้าย

เรากับอีก 3 คนพากันวิ่งขึ้นไปที่บันไดโรงเรียน เหมือนความแฟนตาซีแสดงอีกครั้งสถานที่นี้มันเปลี่ยนเป็นโรงเรียนเก่าของเรา จำได้เลย เหลียวหลังไปก็เจอชั้นล่างซึ่งเป็นโรงอาหารของโรงเรียน เพื่อนผู้หญิงนำขึ้นไปก่อนเพราะน่าจะกลัวมากจนไม่ทันได้มองหลัง เราที่ตามขึ้นคนสุดท้ายก็เห็นเพื่อนคนนึงโดนทิ้งท้ายจากเพื่อนสองคนที่ขึ้นไปก่อนกำลังโดนผู้ล่าบีบคอจับทำอะไรซักอย่างอยู่ เราเห็นก็ไม่รู้จะช่วยยังไงแต่ก็จะช่วย กำลังเดินเข้าไปใกล้ๆก็โดนเพื่อนผู้หญิงคนนั้นจับเสิ้อเราเพื่อยึดตัวเราดันแรงและหนีขึ้นชั้นสามไป ปล่อยให้เราอยู่กับผู้ล่าคนนี้ คนที่ปาขวดใส่เราตั้งแต่แรก

เราวิ่งหนีขึ้นบันไดสุดชีวิตแต่รู้สึกว่าเหนื่อยและช้าและหนืดมาก ระยะห่างผู้ล่ากับเราไปแค่บันไดขั้นเดียวเท่านั้น พอถึงชั้นสอง เราเห็นคนจำนวนมากกำลังนั่งเรียนอยู่ เรากอดรัดฟัดเหวี่ยวกับผู้ล่าไม่นาน เด็กนักเรียนคนอื่นก็หันมามองเรา ครูผู้สอนที่ยืนอยู่หน้าห้องก็ด้อมๆมองๆ เราจึงกรี้ดดังๆเรียกร้องความสนใจให้มาช่วยเรา จากนั้นครูคนนั้นก็เดินเข้ามาช่วยเราจริงๆ ผู้ล่าที่เห็นแบบนั้นก็ตกใจได้จังหวะเราก็สลัดตัวหลุดออกมาได้พอดี เราเอาดาบหรือมีดนี่แหละแทงไปที่ผู้ล่าอีกรอบจังๆ(ไม่แน่ใจว่าแทงรัวหรือแทงครั้งเดียว) จนร่างผู้ล่าสลายหายไปอย่างกับในเกม(เลือดไม่สาดนะ) เอ็ฟเฟ็กต์ฟ้าๆฟุ้งกระจายอย่างสวยงามพร้อมขึ้น เลข +05 อย่างกะในเกมเลย เหมือนได้คะแนนบวกเพิ่ม เราไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองรึเปล่าที่คิดว่าตัวเองฆ่าไปสองคน และก็รู้สึกว่าตัวเองฆ่าไปได้เยอะกว่าใคร ครูสอนถามเราว่านี่คืออะไร เราก็แกล้งๆตอบอะไรซักอย่างไปเหมือนเราถูกล่าอยู่และน่าสงสารมาก แต่พอเราเดินผ่านครูแสกกลางห้องเรียนไปเลย รอบๆเต็มไปด้วยสายตานักเรียนจับจ้อง เราก็ยิ้มออกมาและเช็ดปากตัวเองเหมือนเช็ดน้ำลายในชีวิตจริงที่อาจกำลังไหลอยู่(จริงๆแล้วเราเป็นคนนอนน้ำลายไม่ไหล มันจะมานานๆที) เหมือนกติกาเกมมันพลิก เราอาจโดนหลอกให้เป็นผู้ถูกล่าทั้งที่จริงๆแล้วเราอาจจะเป็นผู้ล่าเองก็ได้

END DREAM----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จริงๆแอบอยากดูต่อว่าเดินแซกห้องเรียนต่อไปแล้วจะเจออะไรแต่ก็ตื่นก่อน เพราะปวดฉี่ด้วยไม่ก็ทนฟังเสียงรบกวนรอบข้างไม่ไหวแหละ มันสายแล้วด้วย ก็เลยขอพับเรื่องสั้นขนาดยาวเรื่องนี้ไว้ตรงนี้ละกัน

ขออภัยเรื่องที่โพสต์พังด้วย จริงๆเราตั้งใจจะลงฝันนี้เมื่อคืนแต่ว่ามันเกิดผิดพลาดอะไรไม่รู้เราเลยต้องมาเขียนใหม่หมด คนที่มาอ่านก่อนก็คงจะงงมากว่าทำไมมีแต่หัวข้อกับตัวเอ็ม -_- วันนี้เลยมีสองฝันได้ลงก็อย่าแปลกใจกันไปนะ555