TOT: มือที่คอยอุ้มชู 1-9

---

[สถานที่: ชั้นสองของร้านอาหาร]

(วินนี่ถอดเครื่องวัดความดันเลือดออกจากแขนเวอร์นอน และเก็บเข้าที่ให้เรียบร้อย)

เวอร์นอน กรีน:

วินนี่ ไม่ต้องเป็นห่วงปู่ไปหรอก ลูกค้าอาหารเป็นพิษก็เพราะมากินอาหารที่ร้านปู่ ถึงจ้างนักสืบมาก็เปลี่ยนข้อเท็จจริงนี่ไม่ได้หรอกนะ มา เล่าเรื่องโรงเรียนให้ปู่ฟังดีกว่า หนูจะเปิดเทอมเมื่อไหร่เหรอ

(มือของวินนี่ที่ไล่ดูประวัติความดันเลือดบนจอเครื่องวัดได้หยุดลง เธอหันหน้ามาหาเวอร์นอนพร้อมกับน้ำตาที่รื้นอยู่)

วินนี่ คูเปอร์:

ปู่เวิร์นคะ…ปู่พยายามปิดบังอะไรอยู่หรือเปล่า

เวอร์นอน กรีน:

ปิดบังเหรอ วินนี่ ปู่ไม่เข้าใจว่าหนูพูดถึงอะไรอยู่

วินนี่ คูเปอร์:

อัตราการเต้นของหัวใจกับความดันเลือดของปู่ที่หนูวัดเมื่อกี้ ตัวเลขมันดีกว่าเมื่อวันก่อนอีก ตอนที่อยู่ชั้นล่าง ปู่แกล้งป่วยเพื่อที่จะไม่ต้องตอบคำถามเหรอคะ

เวอร์นอน กรีน:

วินนี่ คือปู่…

วินนี่ คูเปอร์:

ปู่ปิดบังอะไรอยู่ เรื่องนี้มันร้ายแรงจนทำให้ร้านเจ๊งได้เลยนะคะ!

(เวอร์นอนชะงักไปครู่หนี่ง หลังจากนั้นก็ถอนหายใจออกมายาวเหยียด)

เวอร์นอน กรีน:

ปู่…ไม่มีทางเลือก เรื่องมันยาวน่ะ

[สถานที่: Penny’s Comfort Foods]

(ผลการจากตรวจสอบเบื้องต้นของลุคบ่งชี้ว่าข้อมูลเรื่องรอยนิ้วมือกับผงกำจัดแมลงมีบางอย่างที่ขัดกันอยู่ ลุคกับอาร์เท็มอาจจะพูดถูกก็ได้ คดีนี้มันซับซ้อนกว่าที่เห็น)

ลุค เพียร์ซ:

หลักฐานแต่ละชิ้น ถ้าดูแยกกันอาจจะไม่มีอะไรน่าสงสัย แต่พอเอามาไว้รวมกันนี่เหมือนหนังคนละม้วนเลย

คุณ:

นั่นสิ อย่างเช่นยาฆ่าแมลงที่ลงไปปนเปื้อนในน้ำแร่นั่น มีความเป็นไปได้ที่จะไม่ใช่ยี่ห้อ BugOut ที่คุณกรีนซื้อมา เพราะ BugOut เป็นสารกำจัดแมลงที่ไม่เป็นอันตรายต่อคน ฉันเดาว่าผลึกที่ติดอยู่บนเครื่องปั๊มน้ำดื่มนั่นน่าจะตรงกับยาฆ่าแมลงสูตร 330

ลุค เพียร์ซ:

เดาได้ถูกเผง ฉันไปเช็กกับข้อมูลออนไลน์มา สารพิษที่ฉันเจอในผลึกตรงกับสารที่อยู่ในยาฆ่าแมลงสูตร 330 เป๊ะ อีกอย่างคือ ฉันลองแยกส่วนเครื่องปั๊มน้ำออกมาแล้วเจอสารเคมีตกค้างอยู่ตรงที่กรองเยอะมาก รู้เลยว่าทำไมถึงมีพวกผลึกเกาะอยู่ที่เครื่อง ปริมาณสารที่ติดอยู่มันเยอะจนน่าตกใจเลยล่ะ

คุณ:

น้ำที่ไหลผ่านเครื่องปั๊มออกมาเลยปนเปื้อนสารหมดเลยสินะ แปลว่าเหตุการณ์นี้มันไม่ใช่แค่เผลอทำหกลงไปแล้ว นี่มันจงใจชัด ๆ

ลุค เพียร์ซ:

ถ้าอย่างนั้น ลูกค้าที่มาที่ร้านก็เลยเข้าโรงพยาบาลเพราะได้รับน้ำที่มีสารปนเปื้อนนี่เข้าไปสินะ 

คุณ:

ขอฉันคิดก่อน ถ้าเราเอาหลักฐานทั้งหมดมาตรวจสอบดูอีกที เราน่าจะได้คำตอบที่เราต้องการอยู่นะ

[เริ่มการวิเคราะห์]

คำถาม: อาการของลูกค้าที่ป่วยตรงกับอาการเมื่อได้รับสารพิษจากยาฆ่าแมลงสูตร 330 หรือไม่

หลักฐานที่ใช้: 

• ข้อมูลเรื่องน้ำแร่ที่ปนเปื้อน

ยาฆ่าแมลงสูตร 330 ถูกใส่ลงไปในน้ำแร่ที่เป็นต้นเหตุของคดี เมื่อบริโภคเข้าไป สารพิษชนิดนี้จะก่อให้เกิดอาการปวดท้อง และท้องร่วง

• รายงานผู้ป่วยของกลุ่มลูกค้า

ลูกค้าทั้งหกคนมีอาการปวดท้องมากน้อยแตกต่างกันไปหลังจากที่ได้ทานซุปเต้าหู้ทะเล (Seafood Tofu Soup) เข้าไป แต่ร่างกายทุกคนในตอนนี้ดีขึ้นแล้ว

[เชื่อมโยงหลักฐาน]

[พบความเชื่อมโยง!]

คุณ:

เราได้คำตอบแน่ ดูจากรายงานผู้ป่วยแล้ว ผู้ป่วยทุกคนมีอาการปวดท้องและท้องร่วง ซึ่งตรงกับอาการเมื่อได้รับสารพิษของยาฆ่าแมลงสูตร 330 

ลุค เพียร์ซ:

งั้นตอนนี้ เราก็มั่นใจได้เลยว่าคดีนี้ไม่ใช่คดีอาหารเป็นพิษทั่วไปแล้ว

คุณ:

ใช่ ยาฆ่าแมลงสูตร 330 เป็นยาที่เอาไว้ใช้กำจัดศัตรูพืช ถ้าจงใจเอามาใช้ในร้านอาหารแบบนี้ ไม่มีทางที่คดีนี้จะมีเหตุจากความประมาทเลินเล่อได้เลย เอาสารเคมีอันตรายมาใช้อย่างจงใจแบบนี้ ถือว่าเป็นความผิดทางอาญา! แต่คุณกรีนก็ไม่ได้ใช้ให้ลูกจ้างไปซื้อยาฆ่าแมลงสูตร 330 นี่มา แล้วใครล่ะที่เป็นคนซื้อมันมาแล้วเอามาใส่ในน้ำ ถ้าคนร้ายได้เข้ามาในร้านอาหาร แปลวาเขาต้องทิ้งรอยนิ้วมือไม่ก็ร่อยรอยอย่างอื่นไว้แน่

คำถาม: เราสามารถระบุตัวผู้กระทำความผิดจากรอยนิ้วมือที่พบในร้านอาหารได้หรือไม่

หลักฐานที่ใช้:

• รอยนิ้วมือจากเครื่องปั๊มน้ำ

รอยนิ้วมือหลากรูปแบบปรากฏอยู่บนเครื่องปั๊ม น่าจะเป็นของคนหลาย ๆ คน

• รอยนิ้วมือจากกลอนประตูอัจริยะ

กลอนประตูอัจริยะมีข้อมูลรอยนิ้วมือของคนสี่คนที่สามารถปลดล็อกกลอนได้ และปีที่ลายนิ้วมือแต่ละคนถูกเพิ่มเข้ามาในกลอนนั้นต่างกันทั้งหมด

[เชื่อมโยงหลักฐาน]

[พบความเชื่อมโยง!]

ลุค เพียร์ซ:

ฉันได้เก็บรอยนิ้วมือจากพื้นผิวรอบนอกของเครื่องปั๊มน้ำดื่ม รวมถึงที่กรองด้านใน พบว่ารอยนิ้วมือทั้งสี่รอยตรงกับฐานข้อมูลของกลอนประตูอัจริยะ รอยแรกสุดก็รอยที่ตรงกับข้อมูลที่บันทึกไว้ในกลอนตั้งแต่สิบปีก่อน คงเป็นคุณกรีน ที่น่าจะเป็นคนติดตั้งกลอนประตูนี้ รอยนิ้วมืออีกสองอันถูกบันทึกเข้าระบบไว้เมื่อสามปีกับหนึ่งปีก่อน ถ้าอิงจากที่วินนี่บอกเราไว้ รอยนิ้วมือสองรอยนี้ก็คงเป็นของพนักงานในร้าน ส่วนรอยนิ้วมืออันที่สี่น่ะ ถูกบันทึกเข้ากลอนประตูไว้ตั้งแต่หกปีก่อน แต่ฉันคิดไม่ออกเลยว่าเป็นของใคร  

คุณ:

บางทีอาจจะเป็นรอยนิ้วมือของอดีตพนักงานหรือเปล่า

ลุค เพียร์ซ:

เราตัดข้อสันนิษฐานออกไปได้เลย กลอนนี่มีบันทึกการลบรอยนิ้วมือออกไปด้วย ฉันเลยคาดว่ารอยนิ้วมือของอดีตพนักงานน่าจะถูกลบออกไปแล้ว แต่ฉันไปเจอรอยนิ้วมือที่ตรงกับรอยนิ้วมืออันที่สี่อยู่ในหลักฐานชิ้นหนึ่ง เธออยากลองเดาดูไหมล่ะ

[จบการวิเคราะห์]

คุณ:

ใบเสร็จยาของฆ่าแมลงสูตร 330!

ลุค เพียร์ซ:

ถูกต้อง แถมรอยนิ้วมือนี่ยังไปปรากฏอยู่ตรงที่กรองด้านในเครื่องปั๊มน้ำด้วย

คุณ:

งั้นตอนนี้เราก็รู้แน่ชัดแล้วว่ามีคนที่ไม่ใช่ลูกจ้างร้านมาเข้ามาในร้านเร็ว ๆ นี้ เขาต้องเป็นคนที่ใส่ยาฆ่าแมลงลงไปในน้ำแน่ ในเมื่อเขาสามารถปลดล็อกกลอนประตูหน้าได้ แปลว่าต้องสนิทกับคุณกรีนไม่น้อยเลย คนที่สนิทกับคุณกรีนแต่ก็ไม่ลงรอยด้านผลประโยชน์กับร้านอาหาร…เราคงต้องถามตัวคุณกรีนเองสินะ

ลุค เพียร์ซ:

ฉันไม่คิดว่าจำนวนหลักฐานที่เรามีอยู่ในตอนนี้มากพอที่จะทำให้เขายอมสารภาพออกมาน่ะสิ

คุณ:

นายจะบอกว่า…ตอนนี้คุณกรีนจงใจปกป้องคนร้ายอยู่งั้นเหรอ

ลุค เพียร์ซ:

ใช่

คุณ:

ทำไมนายถึงคิดแบบนั้น มีหลักฐานอะไรหรือเปล่า

ลุค เพียร์ซ:

ปกติแล้วพวกถังน้ำดื่ม ผู้ผลิตเขาจะเอาไปทำความสะอาดตลอดหลังจากรับถังน้ำกลับไป แต่ว่า ถังน้ำแร่ในร้านอาหารวันที่เกิดเหตุน่ะถูกเช็ดจนสะอาดเอี่ยม ไม่มีร่องรอยอะไรอยู่ที่ตัวถังเลย อีกอย่างคือ ผงที่เราเจอใต้ชั้นวางขวดไวน์ พอตรวจสอบดูก็เป็นของยี่ห้อ BugOut นั่นก็โดนเช็ดให้หายไปจากร้านเหมือนกัน

คุณ:

ปกติแล้วร้านอาหารก็ใช้ยี่ห้อ BugOut เป็นประจำอยู่แล้วนี่ เป็นไปได้ไหมว่าพนักงานจะเช็ดมันออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

ลุค เพียร์ซ:

ในร้านอาหารที่เกิดเหตุอาหารเป็นพิษขนาดนี้ พนักงานไม่กล้าทำอะไรซี้ซั้วหรอกถ้าไม่มีคำสั่งที่ชัดเจน ที่ฉันเดาไว้คือคุณกรีนพยายามทำลายหลักฐานทั้งหมดทิ้งไปหลังจากรู้ว่าคนร้ายเป็นใคร

คุณ:

ถ้าอย่างนั้น คุณกรีนกับคนร้ายก็คงรู้จักกันดีสินะ

(ทำไมเวอร์นอนต้องพยายามปกป้องคนที่พยายามทำลายร้านตัวเองด้วยล่ะ ทั้งคุณและลุคคิดเหตุผลไม่ออกเลย) 

(คุณได้ยินเสียงเท้าคู่หนึ่งเดินลงมาจากชั้นสอง วินนี่นั่นเอง ทว่า ตาของเธอบวมแดงจากการร้องไห้ ตอนที่คุณสบตาเข้ากับเธอ วินนี่ก็หยุดยืนอยู่กับที่ ปากอ้าขึ้นมาเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไร เวอร์นอนก็เรียกเธอจากชั้นสอง)

เวอร์นอน กรีน:

วินนี่ หนูเห็นยาของปู่บ้างไหม

วินนี่ คูเปอร์:

นั่งอยู่ตรงนั้นก่อนนะคะปู่เวิร์น เดี๋ยวหนูหยิบยาไปให้ค่ะ

(วินนี่ปรายตามองคุณอีกครั้ง ก่อนจะเดินกลับขึ้นชั้นบนไป)

คุณ:

คุณกรีนพยายามปิดบังอะไรอยู่กันนะ…

ลุค เพียร์ซ:

ถ้าเขาไม่ยอมพูดความจริง เราคงต้องสืบหากันเองแล้วล่ะ

คุณ:

อืม เราควรเริ่มจากระบุตัวคนวางยาให้ได้ เขาได้รับอนุญาตให้เข้ามายังร้านนี้ได้ตั้งแต่หกปีก่อน เพราะงั้นเราก็น่าจะเจอข้อมูลเกี่ยวกับเขาสักที่ในร้านอาหารนี่แหละ

ลุค เพียร์ซ:

ใช่เลย อีกอย่างคนร้ายยังมีเรื่องขัดแย้งทางผลประโยชน์กับร้านนี้ด้วย บางทีเราอาจจะเจอข้อมูลบางอย่างในบันทึกการปฏิบัติงานของร้านก็ได้ มาลองตรวจเช็กร้านอาหารกันใหม่อีกรอบ ถ้าเราไม่เจอหลักฐานเพิ่มเติม ก็คงต้องถามจากปากคุณกรีนเอาแล้วล่ะ

คุณ:

จะว่าไปแล้ว พอนายพูดถึงเรื่องความขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์ขึ้นมา ฉันก็นึกถึง…

(คุณกับลุคประสานสายตากัน เขารู้ทันทีว่าคุณคิดอะไรอยู่ เพราะว่าทั้งเขาและคุณมักจะคิดอะไรเหมือน ๆ กันอยู่เรื่อย)

ลุค เพียร์ซ:

เธอหมายถึง…DeliCart สินะ!

________

สวัสดีค่ะทุกคน สบายดีกันไหมคะ

ห่างหายไปนานเลย ขอโทษจริง ๆ พอทำงานของมหาลัยก็หมดแรงแปลเกมแล้วน่ะค่ะ (ฮา) ฉันเหลือสอบไฟนอลอีกหนึ่งตัวก็จะจบเทอมนี้โดยสมบูรณ์แล้ว น่าจะว่างกลับมาแปลเกมนี้ต่อได้แล้วค่ะ

ถ้ามีอะไรแปลก ๆ จากตอนก่อนหน้า เช่นการใช้คำแปลกไป หรือการจัดวางแปลกก็ขออัยด้วยนะคะ ฉันเว้นช่วงมานานก็เลยลืมน่ะค่ะ

ทุกคนยังเรียนออนไลน์ หรือว่าทำงานที่บ้านกันอยู่ไหมคะ 

ฉันยังเรียน + สอบออนไลน์แบบ 100% อยู่ น่าเบื่อมากเลย คิดถึงบรรยากาศการนั่งเรียนข้าง ๆ เพื่อนสุด ๆ เลยค่ะ…

รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ โควิดตอนนี้ก็ไม่รู้ยอดคนป่วยแน่ชัดเพราะประเทศเราไม่ได้ตรวจทั่วถึงขนาดนั้น หมั่นล้างมือให้สะอาดอยู่ตลอดก่อนที่จะหยิบจับอะไรนะคะ สำคัญมาก ๆ

ขอบคุณที่แวะเวียนมาอ่านกัน

ขอให้พบเจอวันที่ดีนะคะ