เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
แปลเกม Tear of ThemisCynthia-T
TOT: เนื้อเรื่องหลัก 1-1
  • TOT: มือที่คอยอุ้มชู 1-1


    [สถานที่: โกดังเก็บสินค้าอุตสาหกรรม]





    (คลังเก็บวัตถุเคมีในเขตอุตสาหกรรมสเตลลิสในช่วงเช้าตรู่ได้มีเสียงอึกทึกเกิดขึ้น มีกลุ่มพนักงานที่ควรจะพักผ่อนอยู่ที่บ้านตนเองในตอนนี้ได้ทำการเปิดประตูโกดัง พร้อมสั่งการให้หุ่นยนต์ขนสินค้าขนวัสดุที่ยังไม่ผ่านการแปรรูปจำนวนมากขึ้นไปบนรถบรรทุก)


    เสียงพูดจากเครื่องมือสื่อสาร: 

    เรเวน การสืบสวนไปถึงไหนแล้ว


    (ชายที่ชื่อเรเวนเคลื่อนย้ายตัวเองไปซ่อนตัวอยู่ด้านหลังตู้คอนเทนเนอร์ มือเอื้อมไปปรับปุ่มบนแว่นสำหรับมองในที่มืดอย่างเบามือ แว่นถูกเปลี่ยนโหมดเป็นโหมดตรวจจับความร้อนแทน ในภาพที่ปรากฎขึ้นบนแว่นมีเส้นบางอย่างที่ดูซับซ้อนจนไม่อาจเข้าใจได้อยู่ด้วย) 


    เสียงพูดจากเครื่องมือสื่อสาร: 

    เรเวนได้ยินไหม สถานการณ์ที่นั่นไม่ปกติเหรอ


    (เรเวนเคาะไปที่อินเอียร์ของเขาสามครั้งเพื่อทำให้มันเข้าสู่โหมดเงียบ เมื่อเคาะเสร็จเสียงจากเครื่องมือสื่อสารก็หายไปในทันที)


    พนักงานโกดัง A: 

    ดึกป่านนี้แล้วก็ยังต้องทำงาน...มันสำคัญมากจนรอถึงเช้าไม่ได้เลยหรือไงเนี่ย?


    พนักงานโกดัง B: 

    เงียบน่า ทำงานให้เยอะกว่าปากพูดเถอะจะได้เสร็จไว ๆ


    พนักงานโกดัง A: 

    จะว่าไป หัวหน้านี่หายไปไหนกันนะ ก็เขา-


    พนักงานโกดัง B: 

    ก็บอกให้เงียบ ๆ ไง! หูฟังบ้างหรือเปล่าเนี่ย


    (พอโดนต่อว่า พนักงานโกดัง A ก็แค่ยักไหล่ตนเองแล้วไม่พูดอะไรออกมาอีก หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ขนของขึ้นรถบรรทุกเสร็จ แล้วก็ขับรถออกไป)


    (เสียงตั้งแต่ตอนที่ประตูเปิดจนกระทั่งปิดลง รวมไปถึงบทสนทนาของพนักงานพวกนั้นได้ถูกถ่ายโอนข้อมูลเข้าหูฟังของเรเวน ทว่ามันไม่ค่อยชัดนัก เขาขมวดคิ้วมุ่น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะข้อมูลที่ได้ยิน หรือเป็นเพราะคุณภาพเสียงมันแย่เหลือทนกันแน่)




    เรเวน: 

    การส่งสินค้าออกไปอย่างผิดปกติ…


    (นิ้วของเขาวาดผ่านจอเทอร์มินัลอัจฉริยะบนข้อมือเพื่อนำข้อมูลเรื่องโกดังสินค้าขึ้นมา

    จากนั้นก็แตะที่อินเอียร์เพื่อส่งสัญญาณสุดท้ายในค่ำคืนนี้ออกไป)


    เรเวน: 

    ไม่พบความผิดปกติที่ Pax กับ Crimson ให้ไปโฟกัสที่ Heirson แทน


    (เรเวนไม่ได้รอการตอบกลับจากอีกฝั่งของเครื่องมือสื่อสาร แต่เผ่นแผล็วหายไปกับฟากฟ้าราตรีกาลทันที)




    [สถานที่: ด้านนอกสำนักงานกฎหมาย]

    (เช้าวันเสาร์ ตึกสำนักงานต่าง ๆ ในย่านศูนย์กลางธุรกิจช่างเงียบงันแตกต่างจากวันที่เป็นวันทำงานโดยสิ้นเชิง)


    คุณ:

    ไปหาอะไรหวาน ๆ กินดีมั้ยนะ...ก็ตัวเราอ่านหนังสือเตรียมสอบเลื่อนขั้นอย่างหนักเลยนี่นา งั้นซื้อขนมให้เป็นรางวัลตัวเองหน่อยแล้วกัน


    (คุณกำลังจะหมุนตัวเดินออกจากสำนักงานไปยังร้านขนม แต่ดันมีพนักงานส่งของที่โผล่มาจากไหนไม่รู้มาขวางทางคุณไว้)

    พนักงานส่งของ: 

    ขอโทษนะครับ ที่นี่ใช่สำนักงานกฎหมาย..เทม..มิด..ไหมครับ


    คุณ:

    สำนักงานกฎหมาย’เธมิส’ค่ะ คุณจะมาพบใครเหรอคะ


    คุณ:

    (ชื่อเทพีแห่งความยุติธรรมนี่ออกเสียงยากจริง ๆ นั่นแหละ...คุณเซเลสทีนเลือกชื่อมาตั้งได้ดีก็จริง แต่เหมือนจะไม่ค่อยดีเวลาเอามาใช้ในบทสนทนาล่ะนะ)


    พนักงานส่งของ: 

    ที่นี่มีคนชื่ออาร์เท็ม วิงไหมครับ ผมมีพัสดุที่ต้องส่งให้เขาน่ะ


    คุณ:

    คุณอาร์เท็มน่าจะไม่อยู่เพราะวันนี้หยุดน่ะค่ะ ฉันเซ็นรับแทนได้ไหมคะ ฉันเป็นทนายอยู่ที่สำนักงานนี้เหมือนกันค่ะ ฉันเอาบัตรพนักงานให้ดูเพื่อยืนยันตัวตนได้นะคะ


    (คุณโชว์บัตรพนักงานให้คนตรงหน้าดู)


    พนักงานส่งของ:

    จริง ๆ แล้วนโยบายของบริษัทเราคือต้องใช้ลายเซ็นผู้รับตัวจริงเท่านั้น แต่ในเมื่อคุณเป็นพวกนักกฎหมายก็ย่อมเป็นคนที่เชื่อถือได้ งั้นผมรบกวนช่วยส่งของให้เขาทีนะครับ


    คุณ:

    หนักจัง! เอาไปไว้ในออฟฟิศก่อนจะออกไปข้างนอกดีกว่า




    [สถานที่: ห้องทำงานของอาร์เท็ม]




    คุณ:

    เฮ้อ...หนักมากเลย เป็นพวกเอกสารเรื่องคดีอีกแน่เลย ส่งเป็นไฟล์อิเล็กทรอนิกส์มาแทนไม่ได้หรือไงกันนะ


    คุณ:

    เอ๊ะ คุณอาร์เท็ม?!




    (คนตรงหน้านี่ใช่อาร์เท็มที่เรารู้จักจริง ๆ งั้นเหรอ…อาร์เท็มที่เป็นหัวหน้าของเธมิสแห่งนี้ แถมยังเป็นทนายขั้นสูงที่อายุน้อยที่สุดในวงการอีก)


    (เขาเอนตัวจมลงไปกับเก้าอี้ล้อเลื่อนหนัง แสงอาทิตย์เช้าอ่อน ๆ ส่องผ่านหน้าต่างมาตกกระทบยังใบหน้า แต่มันช่วยลบเลือนความเหนื่อยล้าที่ปรากฏอยู่บนหน้าเขาออกไปได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น อาร์เท็มในตอนนี้ให้ความรู้สึกเหมือนกับนักเดินทางที่เพิ่งกลับมาจากการเดินทางที่อันแสนลำบากและยาวนานอย่างไรอย่างนั้นเลย)


    คุณ:

    คุณอาร์เท็ม…


    อาร์เท็ม วิง:

    เธอเองเหรอ


    คุณ:

    ข..ขอโทษที่ไม่ได้เคาะประตูก่อนนะคะ พอดีว่าฉันไม่รู้ว่าคุณอยู่ในนี้


    (อาร์เท็มขยับเนกไทตัวเองให้หลวม ๆ พลางถอนหายใจออกมา)


    อาร์เท็ม วิง:

    ไม่เป็นไร...



    [กดตรวจสอบเนกไทของอาร์เท็ม]


    คุณ: 

    (ปกติคุณอาร์เท็มจะเปลี่ยนสีกับลายเนกไททุกวัน แต่เนกไทเส้นนี้ดูเหมือนเส้นที่เขาใส่เมื่อวานเปี๊ยบเลย ดูทรงแล้วเขาน่าจะอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืน)


    [กดตรวจสอบหนังสือ]


    คุณ: 

    (หนังสืออะไรล่ะนั่น ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย...X-NOTE งั้นเหรอ ชื่อแปลกจริง เป็นชื่อคดีใหม่ที่เขาทำอยู่หรือว่าเป็นนิยายสเปเชียลอิดิชันที่เขาอ่านอยู่กันนะ)


    [กดตรวจสอบเอกสารที่กางอยู่บนโต๊ะ]


    คุณ: 

    (นี่มันเอกสารเกี่ยวกับการค้าขายระหว่างประเทศนี่นา อา...ลูกค้ารายนี้ไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไหร่ด้วย เป็นทนายให้ลูกค้าคนนี้เขาคงจะเหนื่อยพอตัวเลย คุณเซเลสทีนก็แนะนำเขาหลายครั้งแล้วว่าควรหาพาร์ตเนอร์มาช่วยแบ่งเบางานได้แล้ว ส่วนฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณอาร์เท็มจะจัดการกับเรื่องนี้ต่อยังไง)


    [กลับเข้าสู่ช่วงสนทนา]


    คุณ: 

    คุณอาร์เท็ม หน้าคุณซีดมากเลย รู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ


    (อาร์เท็มเอื้อมมือไปคลึงขมับตนเอง คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน)


    อาร์เท็ม วิง:

    ฉันโอเค...ไม่ได้เป็นอะไร


    คุณ: 

    (เขาโอเคจริง ๆ ใช่ไหมเนี่ย)

    (เสียงของเขาแหบนิดหน่อย ดูเหมือนเขาจะใช้ความพยายามอย่างมากในการเค้นเสียงออกมาตอบคำถาม)


    คุณ:

    งั้นเดี๋ยวฉันไปชงกาแฟมาให้ดีกว่าค่ะ ส่วนพัสดุฉันวางไว้ตรงนี้นะคะ


    อาร์เท็ม วิง:

    อืม ขอบใจนะ




    [สถานที่: โซนพักสำหรับพนักงาน]


    คุณ:

    เขาโหมทำงานมาทั้งคืนแน่เลย...ส่วน X-NOTE ที่อยู่บนโต๊ะนั่นใช่คดีใหม่หรือเปล่านะ?...ขนาดทนายขั้นสูงยังทำงานหนักขนาดนั้น ฉันก็ต้องทำงานให้หนักขึ้นบ้าง! ฉันต้องสอบเลื่อนขั้นให้ผ่านให้ได้เลย! 


    (กลิ่นกาแฟชงใหม่ ๆ ลอยจากเครื่องชงกาแฟขึ้นมามาแตะจมูกคุณ หลังจากที่คุณเตรียมกาแฟให้อาร์เท็มเสร็จแล้ว คุณก็ได้ยินเสียงอุปกรณ์อะไรบางอย่างสั่นขึ้นมา)


    คุณ:

    หือ


    (เสียงที่ว่านั้นดังมาจากแท็บเล็ตที่วางอยู่ข้าง ๆ เครื่องชงกาแฟ บนจอแท็บเล็ตสว่างวาบขึ้นมาเพราะมีการแจ้งเตือนใหม่)



    [สำรวจแถบแจ้งเตือน]


    คุณ: 

    S&J Jewelry ชนะคดีทรัพย์สินทางปัญญามูลค่ามหาศาล”...เป็นพวกแจ้งเตือนข่าวสารนี่เอง S&J นี่ก็เป็นลูกความของคุณอาร์เท็ม เขาว่าความชนะอีกแล้วล่ะ! ว่าไปฉันก็ไม่เคยได้ยินว่าคุณอาร์เท็มว่าความแพ้เลยสักครั้ง ขนาดตามสื่อยังบอกว่าเขามีอัตราว่าความชนะถึง 99%...แปลว่าเขาเคยว่าความแพ้ก่อนที่จะมาเข้าเธมิสงั้นเหรอ


    [สำรวจแป้นกดรหัสผ่าน]


    คุณ: ฉันปลดล็อกไม่ได้อ่า..


    [พลิกไปด้านหลัง สำรวจสติ๊กเกอร์]


    คุณ: สติ๊กเกอร์ไอดอล นี่มันคนที่กิกิติ่งอยู่ล่าสุดนี่นา...ดูเหมือนว่านี่น่าจะเป็นแท็บเล็ตของเธอนะ กิกินี่ซุ่มซ่ามจริงเลย ตอนนี้เธอคงตามหาแท็บเล็ตแบบเอาเป็นเอาตายอยู่ที่บ้านแหง ๆ


    (คุณกำลังจะวางแท็บเล็ตลง การแจ้งเตือนใหม่ก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ)


    คุณ: 

    “บริษัท Crimson Biotech ได้เปิดเผยยาต้านมะเร็งตัวใหม่ นับเป็นก้าวสำคัญในวงการเภสัชกรรม!”...ยาตัวใหม่อีกแล้วเหรอ? บริษัทใหญ่ ๆ หลายบริษัทจับมือร่วมลงทุนไปกับการวิจัยและพัฒนายาพวกนี้กันไปเยอะมากเลยนะในช่วงสองปีที่ผ่านมา แต่นอกจาก Crimson Biotech แล้ว บริษัท Pax Pharmaceutical ของเครือแพ็กซ์ก็น่าทึ่งเหมือนกัน ตลาดธุรกิจฟาดฟันกันดุเดือดมาก แต่มันก็เป็นเรื่องที่ดีกับตัวคนป่วยล่ะนะ




    [สถานที่: ห้องทำงานของอาร์เท็ม]

    คุณ: 

    คุณอาร์เท็ม กาแฟได้แล้วค่ะ


    อาร์เท็ม วิง: 

    ขอบคุณนะ



    (ตอนที่คุณกลับมายังห้องทำงานของอาร์เท็ม เขาก็กลับมาอยู่ในสภาพพร้อมทำงานแล้ว อาร์เท็มอ่านเอกสารคดีความอย่างตั้งอกตั้งใจ พร้อมกับจดโน้ตลงไปบนเอกสารด้วยปากกาหมึกซึมในมือเป็นระยะ ๆ ถ้าดูจากกล่องพัสดุที่เข้าไปอยู่ในถังขยะรีไซเคิลเรียบร้อยแล้ว คุณเลยเดาว่าตอนนี้เขาน่าจะเริ่มอ่านข้อมูลคดีใหม่แล้ว คุณวางแก้วกาแฟไว้ใกล้ ๆ เขาโดยหลบเลี่ยงเอกสารที่กองอยู่อย่างระมัดระวัง)

    คุณ:

    คดีเร่งด่วนหรือเปล่าคะรอบนี้ คุณน่าจะพักผ่อนสักหน่อยนะคะ


    อาร์เท็ม วิง:

    ฉันไม่เป็นไร ว่าแต่เธอเถอะ วันนี้วันเสาร์นี่ ทำไมอยู่ที่สำนักงานล่ะ


    คุณ:

    ฉันเตรียมสอบเลื่อนขั้นอยู่น่ะค่ะ มาอ่านที่สำนักงานมันง่ายกว่าเวลาหาคดีตัวอย่างมาดู


    อาร์เท็ม วิง:

    มาหาฉันได้นะถ้าต้องการคนช่วย ฉันทำงานอยู่ในนี้ทั้งวันนั่นแหละ


    คุณ:

    เยี่ยมไปเลยค่ะ ขอบคุณนะคะคุณอาร์เท็ม! ว่าแต่คุณอาร์เท็มยังไม่ได้ทานอะไรใช่มั้ยคะ คือฉันกำลังจะไปซื้อ-


    (เสียงออดของสำนักงานดังขึ้นตัดบทสนทนา)


    อาร์เท็ม วิง:

    ลูกค้างั้นเหรอ?


    คุณ:

    งั้นเดี๋ยวฉันไปดูเองค่ะ


    อาร์เท็ม วิง:

    ถ้ามีอะไรที่เธอจัดการไม่ได้ ก็มาหาฉันที่ห้องทำงานแล้วกัน


    คุณ:

    รับทราบค่ะ



    (ณ ทางเข้าสำนักงานกฎหมาย มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังมีปากเสียงกันอยู่)


    ???:

    วินนี่ ตาแก่นั่นยอมรับชะตากรรมตัวเองแล้ว ทำไมเธอยังไม่ยอมจบเรื่องนี้อีก จ้างทนายไปก็เสียเงินเปล่าน่า ถ้าอยากช่วยตาแก่นั่นทำไมไม่จ่ายเงินซื้อพรีเมียมของ DeliCart ซะล่ะ ฉันรับประกันเลยว่าข่าวแย่ ๆ ของ Penny’s Comfort Foods จะหายวับไปกับตา


    วินนี่:

    ตอแหลทั้งเพ! โกหกออกมาได้หน้าตาเฉยเลยนะเพโดร DeliCart ก็แค่อยากขูดเลือดขูดเนื้อลูกค้าตัวเองเพื่อเงินเท่านั้นแหละ! พวกนายเคยแคร์ลูกค้าซะที่ไหนเล่า!!


    (ผู้ชายที่ชื่อเพโดรก้าวเข้าไปใกล้วินนีและคว้าข้อมือเธอไว้)


    เพโดร:

    พูดอะไรก็ระวังหน่อยวินนี DeliCart น่ะมีคนหนุนหลังระดับบิ๊กเลยนะ ยัยคนบ้านนอกคอกนาอย่างเธอจะมาทำอะไรเราได้ไม่ทราบ


    คุณ:

    คุณคะ ที่นี่สำนักงานกฎหมายค่ะ คุณช่วยปฏิบัติตัวเคารพสถานที่หน่อยนะคะ!


    (คุณเข้าไปยืนแทรกกลางระหว่างคนสองคนและเอาตัวเองกันวินนี่ไว้)




    สวัสดีค่ะ ไม่คิดเลยค่ะว่าจะได้กลับมาใช้งาน minimore อีกรอบหลังจากลบบล็อกงานแปลไก่กาของตัวเองไปครั้งนึง (ฮา)
    ตอนแรกคิดว่าจะไปเปิดเว็บบล็อกเกอร์ล่ะค่ะ ลองงมวิธีทำบล็อกไปสักพักก็ค้นพบว่างงสุด ๆ ไปเลย
    สุดท้ายก็นึกถึงที่นี่ขึ้นมา ไม่รู้ว่าจะแปลไปได้ไกลขนาดไหนเหมือนกันค่ะ ชีวิตปีสามมันวุ่นวายสุดยอดไปเลยจริง ๆ 
    รวม ๆ ตอนนี้จริง ๆ เราก็ใช้เวลากับมันมาหลายเดือนอยู่ค่ะ แปลเองพรูฟรี้ดเอง มันเลยเกิดเป็นลูปการแก้สำนวนภาษาอันไม่มีวันจบสิ้นขึ้นมา...บางทีท่อนที่คิดว่าดีแล้ว สุดท้ายก็มานั่งแก้อยู่เมื่อกี้ก็มีล่ะค่ะ ? 

    ขอบคุณที่แวะเวียนเข้ามาอ่านกันนะคะ
    ขอให้เป็นวันที่ดีของทุกคนค่ะ


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in