หลังจากที่แต่งตอนจบไปก็ไม่คิดว่าจะแต่งต่อเพราะอยากให้มันจบแบบนั้น ให้ทุกคนไปมโนต่อเอาเอง แต่ก็มีเสียงกระซิบเบาๆจากคนอ่านว่าอยากให้มีอีก เราเลยคิดว่ามันควรจะเป็นตอนพิเศษอะไรแบบนี้มากกว่า สารภาพว่านี่เป็นการแต่ง NC ครั้งแรก ปกติเป็นคนอ่านตลอด5555ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็น้อมรับไว้ที่ตรงนี้ด้วยแล้วกันนะคะ:)

(ความเดิมตอนที่แล้วไปอ่านกันที่จอยนะคะ) 

'นี่คุณ' 

'อะไรอีก'

'จูบได้มั๊ย' ธนกฤตมองคนข้างล่างด้วยแววตาเว้าวอน เขาไม่ได้คาดหวังคำว่า'โอเค'หรือ'เอาสิ่'กับประโยคคำถามที่ว่านั่น แค่รู้สึกว่าอย่างน้อยถ้าเกิดวันพรุ่งนี้เขาเกิดเป็นอะไรไปขึ้นมา เขาก็จะไม่เสียดายในสิ่งที่ยังไม่ได้ทำกับคนตรงหน้าคนนี้ 

'อะ อะไรนะ'

'ผมขอจูบได้มั๊ย'

'กูเคยห้ามอะไรมึงได้ด้วยหรอ'

'ขอบคุณครับ' ไม่ทันขาดคำร่างสูงบรรจงมอบจุมพิตอ่อนโยนให้กับคนที่อยู่ด้านล่าง มือหนาเสยผมที่ปรกหน้าผากออกก่อนจะค่อยๆเลื่อนมือต่ำลง ปัดป่ายขอบกางเกงสแล็คสีเข้มที่ถูกตัดเย็บอย่างดีทั้งที่ในใจของธนกฤตนั้นอยากจะถอดมันออกให้รู้แล้วรู้รอดเสียตั้งแต่ตอนนี้

'อือ อะ เอามือออกไป' ร่างบางถอนจูบออกตักตวงอากาศที่มีอยู่น้อยนิดให้เต็มปอด คนบ้าอะไรจูบเก่งชะมัด!

'โธ่คุณ..เครื่องผมมันติดแล้วอ่ะ ผมขอนะ'

'.........'

'ถ้าเงียบ ผมถือว่าคุณอนุญาตแล้วนะ'

'คุณ..หายเจ็บแผลแล้วรึไง'

'หมอไม่ได้ห้ามนี่ครับ' ธนกฤตลูบศีรษะคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา ถ้าอีกฝ่ายไม่เต็มใจ เขาเองก็ไม่อยากบังคับ เขาเชื่อว่าครั้งแรกของทั้งคู่ควรเกิดขึ้นจากความเต็มใจของทั้งสองฝ่ายมิใช่การบังคับขัดขืนแต่อย่างใด

'งั้น..สัญญาก่อนว่าจะไม่ทิ้งกัน'

'ผมสัญญา' มือบางโน้มคอคนตรงหน้าลงมาจนสุดเกี่ยวกระหวัดลิ้นร้อนรอบโพรงปากเป็นรางวัลของคำสัญญาทั้งหมดที่มีตักตวงความหวานของร่างสูงจนแทบลืมหายใจ ธนกฤตตกใจกับการกระทำของคนตรงหน้าใครจะไปรู้ว่าภายใต้ใบหน้าเคร่งขรึมของภพธรจะมีลีลาเซ็กส์ที่ร้อนแรงขนาดนี้

‘อือ ใช่ย่อยนะคุณ’

‘งะ อือ เงียบปาก’

ธนกฤตขบเม้มริมฝีปากแผ่วเบาเลาะเล็มปลายลิ้นร้อนของคนตรงหน้าจนร่างบางส่งเสียงครางอือในลำคอมือหนาสาละวนกับการถอดกางเกงสแล็คตัวเก่งของภพธรออก เหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวบาง โลมไล้ปลายจมูกกับสันกรามยาวลงมาถึงไหปลาร้า ลมหายใจแผ่วเบาคลอเคลียอยู่ที่ต้นคอคนข้างล่างขบเม้มสร้างรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าของ

‘อ๊ะ อย่าทำรอย อือ พรุ่งนี้มีประชุม’

‘งั้นทำอย่างอื่นแทนแล้วกัน’

นิ้วเรียวปลดเปลื้องอาภรณ์ที่ขวางกั้นออก สอดเข้าไปในช่องทางสีสวยจากหนึ่งเป็นสาม ร่างบางบิดเร้าด้วยความต้องการอย่างลืมตัว ปลายนิ้วเรียวถอนเข้าออกสร้างความกระสันจนภพธรเผลอครางออกมาด้วยความต้องการ

‘อื้อ วะ ว่าน’

‘ว่าไงคุณ’ คลอเคลียปลายจมูกโด่งกับต้นคออีกฝ่ายจนขนลุกเลื่อนต่ำลงมาหยอกล้อลิ้นร้อนกับหน้าอกจนภพธรเผลอแอ่นตัวรับอย่างลืมตัว มือบางปัดป่ายไปทั่วจนธนกฤตหงุดหงิดคว้าให้จับบ่าเขาไว้ให้แน่น สัมผัสวาบหวามที่คนอายุน้อยกว่ามอบให้ทำให้ภพธรเผลอจิกแผ่นหลังธนกฤตจนเป็นรอยแดง

‘ระ ระ เร็วอีก อือ’

‘ใจร้อนชะมัด’ ถึงปากจะพูดไปแบบนั้นแต่มือหนาก็รูดแก่นกายร่างบางเข้าออกตามคำสั่ง

ภพธรคงไม่รู้ว่าไอท่าทางนอนกัดปากสกัดกลั้นอารมณ์ของตัวเองมันทำให้คนอย่างเขาแทบจะเป็นบ้าขนาดไหนเสื้อเชิ้ตสีขาวที่หมิ่นเหม่จะหลุดไม่หลุดมันยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่จนเขาอยากจะปฏิบัติกิจตัวเองให้เสร็จเสียตั้งแต่ตอนนี้

‘หยุดทำไม’ คนอายุมากกว่าส่งเสียงเอ็ดทันทีที่ธนกฤตหยุดการกระทำทั้งหมดลงทั้งๆที่เค้ากำลังจะถึงฝั่งฝันอยู่แล้ว ไอเด็กบ้านี่มันจะเล่นอะไรกับเค้าอีก

‘It’s my turn’

น้ำเสียงยียวนที่ตอบกลับด้วยความมั่นใจยิ่งทำให้ภพธรรู้สึกไม่พอใจก็เล่นช่วยเค้าไปซะขนาดนั้นแล้วมาหยุดดื้อๆแบบนี้ได้ยังไงกัน ยังไม่ทันได้โวยวายเขาก็รู้สึกถึงการกระตุ้นจากช่องทางหลัง นิ้วมือเรียวยาวถูกสอดกลับเข้ามาอีกครั้งถอนเข้าออกจนคุ้นชินก่อนที่ธนกฤตจะเปิดลิ้นชักฉีกซองถุงยางพร้อมกับปลดเปลื้องอาภรณ์ส่วนล่างของตนเสียเสร็จสรรพ 

ท่าทางเสยผมที่ชุ่มเหงื่อมันเซ็กซี่เสียจนร่างบางต้องโน้มคอคนตัวโตตรงหน้าลงมาทาบทับริมฝีปากอีกครั้งรุกล้ำลิ้นร้อนเหมือนเด็กที่เสพติดของหวานอย่างหยุดไม่ได้ คลอเคลียสันจมูกตนอยู่ที่ต้นคอคนตัวโตเสียจนธนกฤตปรามใส่ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปเค้าคงจะใส่ไม่เสร็จแล้วก็เผลอกระทำรุนแรงกับคนตรงหน้าแน่ๆ

‘อืม คะ คุณ เดี๋ยวใส่ก่อนนี่ไง’

‘ทำอะไรให้มันเร็วๆหน่อยได้มั๊ย’

‘ช้าๆได้พร้าเล่มงาม ไม่เคยได้ยินหรอครับ’ ธนกฤตยักคิ้วกวน ก่อนจะแนบริมฝีปากจุมพิตแผ่วเบา ดูดดึงริมฝีปากเล็กน้อยค่อยๆโถมตัวดันแท่งร้อนเข้าสำรวจช่องทางสีสวยอีกครั้ง แรงตอดรัดแน่นทำให้เขาเองสูดปากครางต่ำ

‘จะ อื้อ เจ็บ’

‘อย่าเกร็งครับ’ มือหนาลูบเบาที่ศีรษะของอีกฝ่ายจุมพิตที่ริมฝีปากแผ่วเบาด้วยความรักปลอบประโลมให้รู้สึกผ่อนคลายจนไม่รู้สึกเจ็บก่อนจะดันแท่งร้อนของตนเข้าไปจนสุดขยับสะโพกเข้าออกเพื่อให้อีกฝ่ายคุ้นชิน

‘อืม พี่..ตอดดีจัง’

คนอายุมากกว่าตีแขนให้หยุดพูดไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่ามันตอดรัดดีขนาดไหนแต่การบรรยายออกมาเป็นคำพูดมันก็ทำให้คนอย่างเขาอายเป็นเหมือนกัน ธนกฤตเร่งจังหวะสอดใส่ถี่รัวรูดแก่นกายอีกฝ่ายขึ้นลงอย่างเอาแต่ใจ การปรนเปรอทั้งสองทางทำให้ภพธรบิดเร้าด้วยความกระสันมือบางจิกเข้าที่แผ่นหลังร่างสูงลากเป็นทางยาว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นกอดแน่น

‘อะ อื้อ ว่าน เร็วอีก’ ภพธรส่งเสียงร้องขออย่างไม่อายถ้าจะโทษก็ต้องโทษบทรักร้อนแรงของอีกฝ่ายทำให้เขาเป็นแบบนี้ธนกฤตกระชับร่างบางให้กอดเค้าแน่น ก่อนจะเร่งจังหวะเพิ่มขึ้นแรงจิกที่หลังแรงจนรู้สึกเจ็บ แต่มันก็ทำให้ร่างสูงรู้สึกพอใจ

จังหวะรักร้อนแรงถูกผ่อนจนช้าสร้างความหงุดหงิดให้ภพธรอีกครั้ง เขารู้ว่าแต่ไหนแต่ไรธนกฤตเองเป็นคนขี้แกล้งแต่บางสถานการณ์อย่างเช่นตอนนี้เองมันก็ไม่ควรเล่นอะไรแบบนี้

‘อะ อือ หยุด ทะ..ทำไม’

‘ตาคุณแล้ว’ คนขี้แกล้งจับตัวคนถามให้ขึ้นคร่อมตัวเขาซะเอง โดยที่ส่วนนั้นยังเสียดสีกันอยู่ แค่แรงเคลื่อนเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก็ทำให้ภพธรเผลอครางออกมา

‘จะ อื้อ จะทำอะไร’

คนตัวโตนิ่งเฉยแต่รูดแก่นกายคนตัวเล็กเป็นคำตอบแทน ภพธรขยับตัวเก้ๆกังๆอย่างคนไม่เคยทำ ท่าทางเงอะงะเหมือนเด็กเผลอสร้างรอยยิ้มให้กับธนกฤต เพียงไม่นานจังหวะเงอะงะก็แปรเปลี่ยนเป็นความสม่ำเสมอ ธนกฤตครางต่ำด้วยความพอใจ มือบางลูบไล้ไปตามลำตัวของคนตัวโตอย่างซุกซน เขาเองไม่รู้มาก่อนเหมือนกันว่าหลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้วอีกฝ่ายผอมลงไปมากขนาดนี้

ชายหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งตัวขึ้นสีจากแรงอารมณ์ที่ร้อนแรงเครื่องปรับอากาศภายในห้องไม่ได้ช่วยให้อารมณ์คุกรุ่นของทั้งคู่เย็นลงแต่อย่างใด หากแต่บทรักที่ร้อนแรงนั้นรุนแรงกว่า มือหนาบีบเค้นสะโพกด้วยแรงอารมณ์อย่างห้ามไม่ได้ถ้าเค้ารู้ว่าอีกคนร้อนแรงขนาดนี้เค้าคงไม่ปล่อยให้เวลามันล่วงเลยมาจนถึงวันนี้แน่นอน

‘หมดเวลาแล้วครับ’

‘อะ อือ ว่าน ละ ลึกอีก’ ธนกฤตพลิกร่างคนตัวเล็กให้ลงนอนในท่าปกติก่อนจะกระแทกแก่นกายของตนจนสุดมือบางจิกแน่นที่ต้นแขน ผวาวาบกับทุกสัมผัสที่ร่างสูงมอบให้ เงยหน้ารับลิ้นร้อนที่สอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดขบเม้มอย่างเต็มใจร่างสูงคลอเคลียสันจมูกคมของตนกับอีกฝ่าย ลมหายใจอุ่นร้อนแผ่วเบาอยู่ตรงหน้ายิ่งเร่งปฏิกิริยาให้ร่างบางตอบสนองอย่างลืมตัว

‘อะ อื้อ เอาอีก..นะ’ ภพธรกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูพยายามสกัดกลั้นเสียงกระเส่าของตน เสียจนทำให้ธนกฤตรู้สึกหงุดหงิด

‘อยากคราง อื้อ ก็ครางสิ่ครับ จะเงียบทำไมคนเก่ง’

‘เดี๋ยวทอม ดะ..ได้ยิน’ น้ำเสียงเอาแต่ใจกับท่าทีที่ผ่อนลงทำให้ภพธรจิ๊ปาก เขาต้องยอมไอเด็กนี่ไปถึงเมื่อไหร่ มันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ผู้บริหารไฟแรงอย่างเขาเนี่ยนะ ต้องมายอมเรื่องบนเตียงให้กับไอคนขับรถบ้านี่ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลีลาของธนกฤตมันทำให้เขาเสพติดจนหยุดตัวเองไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

‘ครางชื่อผม’

‘อื้อ วะ ว่าน ทำแรงอีก ได้โปรด’

ร่างสูงยกยิ้มอย่างพอใจเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะแกล้งคนตัวเล็กสักหน่อย แต่เห็นท่าทางน่ารักแบบนี้แล้วมันก็ห้ามตัวเองไม่ได้สักทีแรงกระแทกกระทั้นถูกเร่งจังหวะให้ถี่ รุนแรง และสม่ำเสมอเพื่อสร้างความพอใจให้กับอีกฝ่าย

ธนกฤตพลิกตัวให้อีกฝ่ายอยู่ในท่าคุกเข่าพร้อมทั้งกระแทกแท่งร้อนของตนมือหนาลูบไล้ไปตามร่างกายคนตัวเล็ก แวะหยอกเอินที่หน้าอกเพื่อเรียกเสียงครางหวานจากภพธร

‘อ๊ะ อื้อ ว่าน เร็วอีก’

‘ชอบมั๊ยครับ’

‘อื้อ ชะ ชอบครับ’

‘ผมชอบเวลาคุณครางชื่อ อะ อือ..ผมจัง’

‘จูบผม อ๊า หน่อย’ ภพธรร้องขอด้วยแรงอารมณ์ไม่อยากยอมรับว่าเขาเองเป็นฝ่ายที่ร้องขออะไรบ้าบอแบบนี้ร่างสูงโน้มตัวลงมาบดเบียดริมฝีปากตัวเองกับร่างบางด้วยความเร่าร้อน เสียงดูดดันขบเม้มริมฝีปากที่ได้ยินเป็นเครื่องยืนยันว่าเขาไม่ได้ฝันไป

‘แบบนี้ดีกว่าเยอะเลย’

ร่างสูงจัดแจงท่าทางตนเองให้อยู่ในท่านั่ง กอดรัดอีกฝ่ายจนแนบแน่นแรงเสียดสีด้านล่างรุนแรงจนแทบระเบิด เขารู้ดีว่าร่างบางกำลังจะถึงจุดหมายในอีกไม่ช้ามีแต่เขาเองนั่นแหละที่มัวแต่ยื้อยืดเวลาอยู่แบบนี้

‘วะ ว่าน ผมจะถึงแล้ว อื้อ’

‘อื้อ พี่ อย่าพึ่ง รอ ผะ..อื้อ ผมก่อน’

‘อ๊ะ อืม สะ เสียว อ๊า’ ธนกฤตทาบทับริมฝีปากของตนกับอีกฝ่ายอย่างร้อนแรงไล่เลาะเล็มขบเม้มริมฝีปาก ต้นคอ เรื่อยลงมาถึงหน้าอกจนเกิดรอยแดงทั่วทุกจุดมืออีกข้างรูดแก่นกายอีกฝ่ายขึ้นลงด้วยแรงอารมณ์กระซิบข้างหูบอกให้คนบนตักเตรียมตัวไปพร้อมกัน

‘อื้อ พี่ ผะ ผม..จะเสร็จแล้ว’

‘อะ อ๊ะ ว่าน’

‘อื้อ คะ อือ คุณ’

‘อื้อ ถะ อื้อ ถึงแล้ว’ น้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยจนเปรอะหน้าท้อง ทิชชูสะอาดถูกส่งให้อีกฝ่ายเช็ดทำความสะอาดธนกฤตยิ้มน้อยถอดถุงยางของตนโยนทิ้งขยะเสีย ขยับตัวกอดอีกฝ่ายแน่นจุมพิตที่หน้าผาก เลื่อนตัวลงมาคลอเคลียสันจมูกคมกับคนด้านข้าง ส่งยิ้มหวานจนตาปิด

‘ยิ้มบ้าอะไรของคุณ’

‘ก็คนมันมีความสุข หรือคุณจะเถียงว่าคุณไม่มี’

‘ไม่รู้ ผมจะนอนแล้ว เหนื่อย’ คนตัวเล็กตอบกลับด้วยความหงุดหงิดก่อนจะพลิกตัวหนีอีกฝ่าย ไอตอนเมื่อกี้มันก็เฉยๆอยู่หรอกแต่พอคิดว่าคืนนี้ต้องนอนด้วยกันอีก จู่ๆหน้ามันก็ร้อนขึ้นมาซะงั้น

‘เฮ้ย อย่าพึ่งนอน คุยกันก่อน’

‘คุยบ้าอะไรของคุณอีก เหนื่อยโว้ย’

‘ทีเมื่อกี้ยังบอกเร็วๆ แรงๆ อุ๊บ’ ภพธรรีบเอามือปิดปากคนที่กำลังบรรยายเหตุการณ์เมื่อครู่อย่างไม่อายปาก นี่เป็นคนประเภทไหนกันแน่วะถึงได้พูดเรื่องแบบนี้ออกมาหน้าตาเฉย

‘เขินหรอคุณ’

‘เออ เขิน พอใจมึงยัง!’ ธนกฤตกลั้วหัวเราะ ถ้าจะให้ตอบว่าเขาชอบคุณภพธรที่ตรงไหนก็คงจะเป็นตอนที่อีกฝ่ายเขินนี่ล่ะมั้ง ไม่ใช่ทุกคนที่จะเห็นมุมนี้ แต่เขาเอง..เขาเห็นมัน

‘เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมขับรถไปส่ง’

‘นั่นมันก็น่าที่มึงอยู่แล้ว จะพูดทำไม’

‘โอเค้ งั้นคืนนี้ กู๊ดไนท์ครับคนเก่ง’ ขยับตัวปิดไฟก่อนจะห่มผ้าให้กับคนที่อยู่ข้างๆ ยังไม่ทันที่เขาจะพลิกตัวนอนตะแคงอย่างที่ชอบทำก็สัมผัสได้ถึงไออุ่นจากมือของอีกฝ่ายแตะลงที่หลังมือเขา

‘ว่าไงคุณ’ ตะแคงตัวท้าวแขนขึ้นมองคนข้างๆในความมืดอีกอย่างที่เขาประทับใจในตัวคุณภพธรก็คงจะเป็นดวงตาใสคู่นั้นที่ทำให้เขาตกหลุมรักตั้งแต่วันแรกจนวันนี้

‘สัญญาผม..’

‘ทำไมครับ’

‘คุณจะรักษามันได้ใช่มั๊ย’ แม้จะมองไม่เห็นอีกฝ่ายในความมืดแต่ธนกฤตเองก็รับรู้ได้ถึงความกังวลใจที่มีในคำถาม อยู่ด้วยกันมาก็นานผ่านอะไรมาก็มากมาย เขาก็เพิ่งรู้วันนี้เนี่ยแหละว่าภพธรคนดุเป็นเจ้าหนูจำไมที่มีคำถามมากมายอยู่ในหัว ติดแค่อีกฝ่ายไม่กล้าถามเขาตรงๆเท่านั้นเอง

‘ผมสัญญาแล้วครับว่าจะไม่ทิ้งคุณไปไหน’ ร่างสูงตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเพื่อให้คนตัวเล็กสบายใจ สัญญาที่คุณภพธรขอไว้คงเป็นอย่างเดียวในชีวิตตอนนี้ที่เขารู้สึกมั่นใจว่าทำได้แน่นอนล่ะมั้ง

‘ขอบคุณนะ’

ร่างบางตอบรับด้วยน้ำเสียงสดใสกว่าตอนถามจนอีกฝ่ายเผลอยิ้มตาม จุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผากย้อนถามถึงความหมายของรอยจูบในส่วนต่างๆกับอีกฝ่าย

‘คุณรู้มั๊ยว่าจูบที่หน้าผากหมายถึงอะไร’

‘อะไรอ่ะ’

‘ไม่บอก ไปหาเอาเอง’

‘เฮ้ยได้ไงอ่ะ บอกผมมาก่อน’ ภพธรฉุดกระชากคนตัวโตให้ลุกขึ้นมาตอบคำถามของตน เรื่องอะไรมาทิ้งความสงสัยไว้ให้เขาแล้วตัวเองก็หนีไปนอนง่ายๆแบบนี้

‘นี่ ถ้าคุณไม่นอน ผมจะไม่ให้คุณนอนแล้วนะ’

‘คะ คุณจะทำอะไร’

‘ทำแบบเมื่อกี้ไงครับ’

‘พอเลยโว้ยยย นอนแล้ว!’

‘ผม..รักคุณนะ’ ธนกฤตเกลี่ยพวงแก้มนิ่ม โอบรัดอีกฝ่ายไว้แนบตัว จุมพิตแผ่วเบาที่แผ่นหลังหลับตาพริ้ม ทิ้งให้อีกฝ่ายนอนตัวแข็งทื่อคล้ายกับมีผีเสื้อนับร้อยบินวนอยู่ในท้อง ความรู้สึกของการถูกรักมันเป็นแบบนี้เอง ความกลัวที่เคยมีตลอด 37 ปีหายไปเพียงเพราะอ้อมกอดที่สวมกอดเขาอยู่ตอนนี้เองหรอกหรอ

‘ผม..ก็รักคุณเหมือนกัน’