เพราะรู้สึกว่าข้างในปลอดภัยกว่าข้างนอก อยู่ในที่มืดดีกว่าอยู่ในที่สว่าง คุณจึงขังตัวเองเอาไว้ในตู้สี่เหลี่ยมเล็กๆนั้น ไม่มีสักแสงลอดผ่าน ไม่มีที่ว่างให้คุณขยับ เงียบจนน่าหดหู่ ว่างเปล่าจนน่าใจหาย คุณกำลังร้องไห้ส่วนฉันที่ยืนมองคุณอยู่ไกลๆกำลังเจ็บปวด คุณคนที่ขังตัวเองเอาไว้ในตู้ ถูกใครบางคนล่ามปิด...

เจ็บ คอของฉัน จมูกของฉัน มันทั้งเจ็บและแสบ เปลือกตาของฉันหนักอึ้ง ฉันพยายามลืมตาขึ้น ใช้เวลาอยู่พักหนึ่งกว่าจะสำเร็จ ที่นี่ที่ไหน? คำถามแรกที่ผุดขึ้นในหัวเมื่อฉันลืมตาได้สำเร็จ อยากอ้วก อึดอัดและแสบที่ลำคอกับจมูกคือความรู้สึกที่ตามมา ฉันเห็นพยาบาลยืนอยู่ข้างๆ สายยาง ฉันเห็นสายยางพาดผ่าน พยาบาลกำลังฉ...

ในเย็นฟ้าสลัว ผมเจอฝรั่งชายหญิงนั่งในศาลาของสวนสาธารณะ ผมก็เดินเข้าไปคุย (ผมชอบคุยกับนักท่องเที่ยวอยู่เป็นประจำเพื่อฝึกภาษาตอนเรียนเสือกไม่ตั้งใจ เตะบอลทุกคาบ) ผม : ไฮ , ยูมีอะไรให้ช่วยไหม ถามไอได้นะ ไอเด็กถิ่น ฝรั่ง : ไม่เป็นไร ไอมาทุกปี มากินผลไม้ ผม : ...( ) ฝรั่ง : เอ๊ย! ไอมีเรื่...

เมื่อแรงดึงดูดทางใจและแรงดึงดูดทางเพศเป็นเรื่องที่แยกออกจาก ความสัมพันธ์ทางใจและความสัมพันธ์ทางเพศก็ต้องแยกออกจากกันเช่นเดียวกัน วันนี้จะมาพูด Demisexual ถึงหนึ่งในซับเซ็ตของ asexual Demisexual คืออะไร?Demisexual คือความสัมพันธ์ที่เริ่มเกิดขึ้นจากความผูกพันทางใจ โดยฝ่ายที่เป็น demisexual จะต้องรู้สึ...

ในตอนเช้าที่การรอคอยสิ้นสุดลง ฉันก็ได้เรียนรู้ว่า... บางการรอคอยเป็นเรื่องไม่สิ้นสุด ฉันเคยได้ยินคำพูดที่ว่า เราต่างรอคอยการมาถึงของบางสิ่งบางอย่าง เพื่อให้มันสิ้นสุดลง จากเราไป และเริ่มต้นที่จะรอคอยมันใหม่อีกครั้ง เพื่อให้มันสิ้นสุดลงอีกครั้ง และจากเราไปอีกครั้ง วนเวียนไปเรื่อยๆไม่มีวันสิ้นสุด น่าเ...

ใครบางคนบอกกับฉันว่า การรักษาความสัมพันธ์เป็นเรื่องที่ทำได้ยากและเขาก็ไม่เคยพยายามที่จะทำ เพราะไม่เคยคาดหวังอะไรต่อความสัมพันธ์ทุกรูปแบบ เขาจึงไม่รู้ว่าจะรักษาความความสัมพันธ์เหล่านั้นไปทำไม "คุณเคยบอกกับผมว่า เราทุกคนต่างอาศัยอยู่ในโลกประหลาดๆ ดำรงชีพอยู่ท่ามกลางความสัมพันธ์อันหลากหลายหากแต่เปราะบา...

แด่ลูกๆที่ห่างไกลบ้าน...ที่เราเขียนบทความนี้ขึ้นมามันเกิดขึ้นจากความคิดถึงความรัก ความอบอุ่นของคนที่บ้าน เราอยากให้ในวันที่คุณรู้สึกท้อหรือคิดถึงคนที่บ้าน ได้อ่านบทความนี้ เราเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่ห่างไกลบ้านมา 3 ปี ซึ่งมันเป็น 3 ปี ที่ทำให้เรารู้สึกเราโตขึ้น ในช่วงปีแรกที่เรามาอยู่คนเดียวนี่ร้...

หลัังจากที่บ่นเรื่องงานก็พยายามเคลียร์ให้เรียบร้อย เสร็จละสิ ย๊างงงง ยังเหลือออกทวงถามลูกหนี้ แต่ตามหนี้อื่นๆ ก็เสร็จไปหมดแล้วละ เริ่มนอนเร็วขึ้น เพราะพักหลังๆ ฟังแต่เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เกี่ยวกับความสัมพันธ์ เป็นการฟัง แบบฟังจริงๆ ไม่เอามาปวดหัวด้วย ทางแก้แต่ละคนมีแหละ แต่ ให้แก้ยังไงก็คงไม่แก้ใช่ป่...

เพราะตลอดทั้งวันเต็มไปด้วยฝน การเฝ้ารอดวงดาวจึงไร้ค่าและสิ้นหวัง มันอาจจะยากสำหรับการส่องแสงในวันที่ฟ้าครึ้มฝน แต่ฉันก็มองเห็นเเสงสว่างของคุณเสมอ คุณคนที่เป็นเหมือนดั่งดวงดาวของฉัน คุณส่องสว่างที่สุดแม้ในตอนที่ฉันหลับตา ...

บางครั้งก็รู้สึกว่า การใช้ชีวิตให้เหมือนกับคนปกตินั้นเหนื่อย และฉันก็ต้องพยายาม ในตอนที่ต้องพยายามมากๆนั้นก็เริ่มที่จะสูญเสียตัวตนจนอยากจะร้องไห้ โลกที่เคยสดใสถูกย้อมทับด้วยสีเทาอย่างรวดเร็วจนน่าประหลาด ฉันเฝ้ามองไปที่ผู้คนที่เดินสัญจรอยู่รอบๆเเล้วตั้งคำถามมากมายเพื่อให้ตัวเองได้หาคำตอบ แต่ก็ไม่เค...

ทุกคนต้องการความรัก แต่ไม่มีคนไหนต้องการที่จะมอบความรัก บางครั้งก็คิดนะ พอโตขึ้นมาอยู่มหาลัยตามหาความรักที่บริสุทธิ์และจริงใจยากเหลือเกิน ทำให้หวนนึกถึงวัยมัธยม คิดถึงความรักที่มีความสุขเพียงแค่ได้โทรคุยกันก่อนนอน ในตอนนั้นความสุขเล็กๆแต่รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก แต่พอโตขึ้นความรักมันไม่ใช่แค่การ...

ของเหลวอุ่นสีแดงฉาน… ไหลรินหยดลงตามรูปหน้าคมคายของผู้ภัคดี… เรือนผมสีดำอนธการ… บดบังแววตาที่จ้องมองบุคคลผู้ที่ตนเทิดทูล… ร่างเนื้อ ไขกระดูก ผิวกาย แตกร้าว… เจ็บ… หากแต่บุคคลเบื้องหน้ายังคงนิ่งตึง แม้แต่แววตาที่จ้องมองกลับมาก็ไม่วูบไหวแม้เพียงน้อยนิด มันเป็นสิ่งที่คาดการณ์ไว้แล้ว… แต่เ...

สองเท้าที่ก้าวเดินไปบนเส้นทางแห่งห้วงเวลาอันเป็นนิรันด์… จิตใจอันหมองหม่นมืดดำราวกับรัตติกาลที่กลืนกินแสงสุริยา… แววตาสงบนิ่งเยือกเย็นที่มักเมินเฉยต่อสิ่งเร้ารอบกาย… บัดนี้… บางสิ่ง...ได้เข้ามาทำให้โชคชะตานี้สั่นคลอน… เจ้าจะบอกข้าได้หรือไม่...ว่าการที่ข้าได้พบกับเจ้า... การที่ข้า...เป็น...