เมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมาเรามีโอกาสได้ไปเกาหลีกับเพื่อนสนิท เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่ D-Museum จัดนิทรรศการ Youth หลังจากที่นั่งดูรูปผ่านทวิตเตอร์ก็ตัดสินใจว่ายังไงทริปนี้ก็ต้องไปให้ได้ จุดประสงค์เดียวคืออยากมีรูปคูลๆลงไอจีเท่านั้น เราไม่ใช่คนที่ชอบเสพศิลป์ ไม่ใช่ฮิปสะเต้อ ไม่ได้คนที่คุมโทนรูปในไอจี(เพราะคุมไม่เป็น) เป็นเพียงชะนีที่ชอบถ่ายรูปเก็บไว้ แค่นั้น

ทันทีที่ไปถึงก็รู้สึกว่าตัดสินใจไม่ผิด แค่มองจากข้างนอกก็รู้สึกได้ถึงพลังงานฮิปสะเต้อเต็มเปี่ยม แต่กว่าจะไปถึงก็ลำบากพอสมควรเพราะต้องนั่งรถไฟใต้ดิน ต่อรถเมล์ และเดินต่อไปอีก (ใครอยากเดี๋ยวแปะลิ้งให้ข้างล่าง)

โครงการที่จะถ่ายรูปตัวเองแบบคูลๆลงไอจีจำเป็นต้องพับเก็บไปเพราะมันมืดเกิน แต่เราก็ได้หันมาดื่มด่ำกับนิทรรศการแทน รู้สึกอินกับนิทรรศการแนว contemporary แบบนี้มาก ดูเพลินจนแอบลืมถ่ายรูปบางมุมไปเลยทีเดียว

ไม่พูดพร่ำทำเพลงมาก กลัวจะขี้เกียจอ่านรายละเอียดกัน ขอลงรูปรัวๆเลยแล้วกันเนอะ ถือว่าพาทัวร์

เป็นนิทรรศการที่เดินดูแล้วรู้สึกคิดถึงช่วงวัยรุ่นขึ้นมาตะหงิดๆ เพราะตอนนี้เราก็ถือว่าได้เดินทางมาถึงช่วงปลายๆของการเป็นวัยรุ่นแล้ว ความอยากซ่าอยากกร่างน้อยลงไปเยอะ(เทียบกับเมื่อก่อน)

ให้ความรู้สึกเหมือนเดินดูรูปถ่ายอยู่ในย่านวัยรุ่นใจกลางนิวยอร์คยังไงอย่างงั้น แต่ถ่ายรูปหน้าตัวเองออกมาไม่สวยซักรูป มันอาจจะเป็นจุดประสงค์ของนิทรรศการก็ได้นะคุณ อารมณ์แบบให้คนอินกับรูปถ่ายแทนที่จะมัวแต่โพสท่าถ่ายรูป

อันนี้เป็นมุมที่คนถ่ายรูปเยอะมากๆ เป็นมุมที่เราเห็นในทวิตละรู้สึกว่า "เห้ยเจ๋งอ่ะ..น่าไป" เป็นมุมยอดฮิตจริงๆเพราะกว่าจะถ่ายออกมาให้คนดูโล่งๆขนาดนี้ก็ยืนเล็งอยู่หลายนาที สวยสมคำร่ำลือ

และแล้วนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของโซนแรกที่เราเก็บภาพมาให้ชมกัน ใครอยากชมภาพของโซนต่อไปดูหน้าต่อไปโลด ขอแบ่งหน้าสักหน่อยนะฮะ รู้สึกรูปเริ่มเยอะเกินไป

ถ้าให้พูดกันตามจริง แม้โซนแรกเดินแล้วจะรู้สึกกร๊าวใจเหมือนเดินอยู่ในสังคม underground แต่พอออกมาสู่โซนที่สอง เรารู้สึกจรรโลงใจกว่ามากๆ แม้โซนมันจะเป็นเพียงรูปถ่าย ไม่มีแสงสีสลัวๆแต่เราเดินดูเพลินมาก สวยไปหมด

โซนนี้จะเล็กกว่าโซนแรกเลยไม่มีรูปให้เก็บเยอะขนาดนั้น แต่โทนสีของภาพถ่ายและการจัดไฟของโซนนี้ค่อนข้างจะถูกจริตเรามาก

แอบไปแชะภาพคู่รักคู่นี้มาด้วย น่ารักเนอะ :-)

พอเดินดูทั่วแล้ว ก่อนออกก็จะมีคาเฟ่เล็กๆให้นั่งทานขนมทานกาแฟกัน เป็นคาเฟ่ที่น่านั่งมากๆให้ตายเถอะ (แต่ตอนนั้นไม่มีเวลา/งบประมาณ เลยได้แค่แชะภาพบรรยากาศไว้)