เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
บันทึกของหมูเน่าyangmeso
บูรพา/ว.วินิจฉัยกุล


  • เมื่อความใฝ่ฝันที่อยากเดินทางไปให้ไกลกว่าชนบทอันเงียบสงบอย่างหมู่บ้านลองสต็อกในประเทศอังกฤษ หญิงสาวสวยชาวอังกฤษวัย 18 ปีนามว่า แคธรีน เบอเนตต์ ที่มีความใฝ่ฝันอยากผจญภัยให้ไกลสุดขอบโลก ไม่มีสิ่งใดน่าเบื่อเท่าการใช้ชีวิตอยู่ในลองสต็อกอีกแล้วสำหรับหญิงสาว

    จนวันหนึ่งเธอมีโอกาสได้พบกับชายหนุ่มที่ชื่อ อาเธอร์ ลินลีย์ และเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตของหญิงสาว อาเธอร์เป็นทหารชาวอังกฤษที่เพิ่งกลับจากไปประจำการอยู่ที่อินเดียและอีกไม่กี่เดือนอาเธอร์จะไปประจำการที่ 'สยาม' หลังจากที่ได้พบแคธรีน เขาก็ได้สารภาพรักและขอเธอแต่งงาน โดยให้เหตุผลกับเธอว่าเขาไม่มีเวลาอยู่ที่อังกฤษนานนัก การจะดูใจกันไปก่อนเห็นจะเป็นเรื่องยาก และเขาเชื่อว่านี่คือรักแรกพบ ...

    แคธรีนเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว ด้วยใจนึกยินดีที่หากแต่งงานแล้วเธอจะหลุดพ้นจากพันธนาการเป็นอิสระ และที่สำคัญ เธอจะได้ไปใช้ชีวิตที่โลกฝั่งตะวันออกหรือที่เรียกว่า บูรพา นั่นคือ 'สยาม' ที่เธอเองก็เพิ่งจะเคยได้ยินชื่อครั้งแรก

    พิธีแต่งงานจัดขึ้นอย่างกะทันหัน และใกล้ถึงวันเดินทางไปสยามเข้าทุกที แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่มีใครอยากให้เกิด นั่นคือหญิงสาวป่วยหนักจนไม่สามารถเดินทางได้ แต่อาเธอร์เองก็คิดว่าเขาไม่สามารถพลาดเรือเที่ยวนี้ได้เช่นกัน จึงทำให้เขาทิ้งหล่อนไว้ที่ลอนดอนบ้านของพี่ชายอาเธอร์ไว้เบื้องหลังและล่วงหน้าสู่สยามประเทศไปก่อน หากพร้อมเมื่อไหร่จะมารับหญิงสาว

    ....

    วันเวลาผ่านไปกว่าครึ่งปี แคธรีนได้พบกับคนที่รู้จักสยามประเทศ และยิ่งไปกว่านั้นเขารับปากว่าจะสามารถพาเธอไปสยามได้อย่างปลอดภัย แคธรีนรู้จักเขาในนาม จัสติน หนุ่มทหารชาวสยามที่อยู่ในการดูแลของพันเอกโรแลนด์ที่เป็นเพื่อนของคุณลุงของแคธรีน และก่อนเดินทางกลับสยามนั้น แมรี่ ญาติสาวของแคธรีนได้แต่งงานกับพันเอกโรแลนด์ จึงมั่นใจได้ว่าปลอดภัยแน่นอนเนื่องจากพันเอกโรแลนด์และแมรี่จะเดินทางไปด้วย

    การเดินทางโดยเรือจากอังกฤษมาสยามนั้นกินเวลาราวๆหกเดือน มากพอที่จะให้แคธรีนและจัสตินได้ก่อความรู้สึกที่รู้กันลึกๆเพียงสองคนว่า มันเป็นเรื่องต้องห้ามมากแค่ไหน ความประทับใจที่มีต่อกันนั้นมากขึ้นทุกวัน ... ยิ่งไปกว่านั้นจัสตินไม่ใช่เพียงนายทหารชาวสยามธรรมดา
    แต่เป็นถึงหม่อมเจ้าวิชชุประภา หรือ เจ้าสายฟ้า แคธรีนยิ่งต้องหักห้ามใจมากกว่าเดิม

    คนที่จับสังเกตได้แต่ไม่แพร่งพรายออกมานั้นคือพันเอกโรแลนด์ และรู้ด้วยว่ารักต้องห้ามนั้นหน้ากลัวเพียงใด แต่ใครจะรู้เล่าว่ารักที่ทั้งสองมีให้กันนั้นลึกซึ้งจับจิตจับใจเพียงไร
    รัก...แม้ต่างวัฒนธรรม ต่างศาสนา ต่างขนบธรรมเนียมจนใครๆก็มองออกว่าไม่มีวันเข้ากันได้จนแล้วจนรอด และอุปสรรคมากมายที่จะถาถมเข้ามาหลังจากเลือกที่จะแหวกจารีตประเพณี บทสรุปของเรื่องนี้จะเป็นอย่างไรอยากให้ทุกคนได้อ่านจริงเทียวค่ะ 

    " ถ้าเจ้าสายฟ้าใจตรงกับฉัน จำนวนปีในชีวิตหาได้มีความหมายไม่ แต่ชีวิตในจำนวนปีที่คุณอยู่อย่างมีความหมายนั่นต่างหาก เป็นสิ่งที่ควรคำนึงถึงมากกว่า "
    วาทะของอับราฮัม ลินคอล์น ที่อยู่ในหนังสือเล่มนี้ค่ะ 

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in