เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
แมว.jpgMr.PT
เจ้าแมวหอใน
  • แม่ขนตัวงอนตัวนี้มีหลายชื่อมากจนผมไม่รู้ว่าควรเรียกมันว่าอะไรดี ป้าแม่บ้านในหอเรียกเจ้าลาย น้ายามคนเก่าเรียกนกฮูก น้ายามคนใหม่เรียกเจ้าแต้ม คนในหอที่เดินอุ้มมันเล่นเรียกนุ่มนิ่ม... 

    ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยว่าตกลงมึงชื่ออะไร...

    สุดท้ายผมไม่รู้จะเรียกมันว่าอะไรก็ขอเรียกว่าเจ้าแมวหอในแล้วกัน

    ที่ๆเจอกันครั้งแรก

    เราเจอกันครั้งแรกที่หอพักแรกของผมในชีวิตมหาวิทยาลัย หอพักชาย 50 ปีเทาทอง มหาวิทยาลัยบูรพา

    ผมมาอยู่ที่มหาวิทยาลัยบูรพาด้วยความไม่เต็มใจนัก ผมเลือกไว้ในอันดับ 4 ตอนแอดมิดชั่นและก็หลุดมาติดอันดับ 4 เลยนั่นแล

    ผมใช้ชีวิตที่กรุงเทพตั้งแต่เด็ก แทบไม่มีส่วนไหนของชีวิตที่ต้องไปอยู่ต่างจังหวัดนานๆเลย (นานสุดก็น่าจะค่ายรด.ที่เขาชนไก่ที่ไปค้างประมาณ 5 วัน 4 คืน) เพราะฉะนั้นผมจึงเป็นคนค่อนข้างที่จะติดบ้านเอามากๆ กิจวัตรผมเป็นแบบเดิมๆเคยๆมาตลอด คือการเดินห้างแฟชั่นไอส์แลนด์ทุกเสาร์ , การเตะบอลกับเพื่อนมัธยมที่สนามแถวนวมินทร์ , การชวนๆกันไปเดินเที่ยวเล่นตลาดนัดเลียบทางด่วน ฯลฯ แต่ด้วยเหตุพลิกผันเรื่องแอดมิดชั่นนี่แหละ ทำให้ผมจำเป็นต้องไปอยู่ต่างจังหวัดเป็นครั้งแรก และพบกับวิธีชีวิตแบบใหม่ที่ไม่เคยเจอ

    ช่วงหลังแอดมิดชั่นใหม่ๆ ผมเคว้งเอามากๆ เพราะแทบไม่มีเพื่อนคนไหนที่ติดที่เดียวกับผมเลย ที่ติดมาก็ไม่ค่อยได้สนิทกันมากมายนัก จะมีแค่ เกม-เพื่อนที่เรียนม.ปลายห้องเดียวกับผมที่น่าจะสนิทกันมากที่สุด ซึ่งเกมติดสาขานิเทศศาสตร์ของที่นี่ 

    ผมวางแผนการใช้ชีวิตไว้เยอะกับเกมว่าจะอยู่หอเดียวกันโดยอยู่หอนอก เพราะผมเคยไปดูสภาพหอในมาแล้วครั้งหนึ่ง และมันทำให้รู้ว่ากูไม่อยู่ที่นี่แน่ๆ...

    สภาพห้องค่อนข้างเก่าครับ เป็นห้องเล็กๆ มีเตียงสองชั้นสองเตียง มีโต๊ะให้ 4 โต๊ะ ตู้เสื้อผ้า 4 ตู้ ระเบียงแคบๆ วันที่ผมแอบไปดูมันค่อนข้างจะเหม็นอับและมืดเอามากๆ ถ้าผีโผล่มาทักทายผมก็ไม่น่าจะตกใจมากเท่าไรนัก 

    ด้วยสภาพแบบนั้นผมจึงคุยกับแม่ทันทีว่าไปอยู่ที่อื่นเถอะนะแม่ ไม่งั้นคงต้องนิมนต์พระมารดน้ำมนต์ก่อนเข้าอยู่นะ....

    ผมคุยกับเกมไว้ว่าอยากจะอยู่ด้วยกัน เพราะไหนๆก็รู้จักกันแค่สองคน ยังไงก็อยู่ด้วยกันไปก่อนแล้วกันวะ ถ้าอยู่ด้วยกันไม่ได้ค่อยว่ากันอีกที ตอนนั้นเรากำลังเถียงกันว่าจะอยู่หอในหรือหอนอก แต่อีกไม่กี่สัปดาห์ให้หลังเราก็ได้ข้อสรุปที่ทำให้ผมถึงกับน้ำตาแทบไหล

    ไอ้เกมติดรับตรงที่ศิลปากรครับ...

    เท้าความก่อนว่าเกมมันสนใจคณะ/สาขาสายนิเทศไว้ และเกมเล็งที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒกับมหาวิทยาลัยศิลปากรไว้แต่ดันวืดทั้งคู่เลยหลุดมาอยู่ม.บูรพา แต่เกมเองก็ดูจะไม่ค่อยแฮปปี้กับที่นี่ ประกอบกับที่คณะ ICT ศิลปากรเปิดรับตรงหลังแอดมิดชั่น เกมจึงสมัครไป และผมก็คอยสาปแช่งมันตลอดให้ไม่ติดจะได้มาอยู่กับกู 

    แต่สงสัยแรงสาปแช่งไม่พอ มันดันติดครับ

    สัสเกม ทิ้งกู...

  • หลังจากที่เกมทิ้งผมไปอย่างไม่ใยดี ผมจึงมองหาเพื่อนโรงเรียนเดียวกันที่พอจะอยู่ด้วยกันได้ แต่มองไปยังไงก็ไม่เจอเลยจริงๆครับ มีแต่เพื่อนที่ไม่ค่อยได้สนิทกันมาก ส่วนใหญ่ก็จะแค่รู้จักกันซะมากกว่า ที่สนิทรองลงมาจากเกมก็มีคนนึงคือ เปา-เพื่อนร่วมห้องตอนม.ปลายเช่นเดียวกับเกม แต่มันดันอยู่หอในซะงั้น ซึ่งหอในเขาจะสุ่มคนไปตามห้องต่างๆ ดังนั้นโอกาสที่จะได้อยู่กับเปานี่แทบจะเป็นหนึ่งในแสนล้านล้านล้านล้านได้ 

    สุดท้ายผมจึงตัดสินใจที่จะอยู่หอในชาย 50 ปีเทาทองไปเพราะดูจะเป็นหอที่โอเคที่สุดแล้วเนื่องจากมีห้องแอร์เยอะ , นอน 4 คน (ในขณะที่อีกหอนอน 6 คน) , มีห้องน้ำในตัว และดูใหม่กว่าอีกหอ เพราะฉะนั้นผมเลยต้องจำใจอยู่มันไปก่อน ฮือ...

    เล่าเรื่องตัวเองมาซะเยอะ ขอเล่าเรื่องแมวบ้างแล้วกัน

    นอนยั่วอวดพุง

    ผมไปเจอเจ้าแมวตัวนี้ที่แถวๆทางเดินขึ้นหอ เธอนอนอยู่แถวๆม้านั่งแบบไม่กลัวคนจะจับไปกินเลยสักนิด แล้วเธอก็ไม่กลัวคนจริงๆครับ ผมเดินไปเล่นเกาคอเกาพุงอุ้มฉุดกระชากลากถูยังไงเธอก็ยังดูไม่มีท่าทีที่จะกลัวผมเลย เธอดูคุ้นชินกับคนมาก ๆ

    เมื่อไรที่ผมเจอเธอผมจะเข้าไปเล่นไปแหย่ไปทักทายอยู่ตลอด ไม่ว่าจะวุ่นวายแค่ไหนก็อดใจไม่ไหวที่จะต้องไปเล่นกับเธอ

    คือเธอขนนุ่มมากๆครับ จับแล้วมันฟินมือมาก พุงใหญ่ๆกับขนนุ่มๆมันทำให้ผมมักที่จะแวะเล่นกับเธอ มันหมั่นไส้ มันอดไม่ได้ เห็นแล้วหมั่นเขี้ยว อยากจะขม้ำ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย /สติแตก

  • เจอกันตอนกลับมาจากไปนั่งเล่นที่หาดวอนนภา

    ความตลกอย่างนึงคือเธอเคยเดินขึ้นมาที่หน้าห้องผมครับ ไม่รู้ว่ามายังไง ตามกลิ่นมาหรือไปกินเหล้าที่หาดแล้วเมาจนเดินมาที่ห้องผมก็ไม่รู้ แต่เธอเดินมาหน้าห้องผมพร้อมกับแววตาใสแป๋วเหมือนพยายามจะคุยอะไรกับผม แต่ก็คุยกันไม่รู้เรื่อง (แหงล่ะ) 

    พอเห็นเธอมาหน้าห้องผมจึงเดินอุ้มเธอออกห่างห้องไปนิด ไม่เปิดโอกาสให้เธอเดินเข้าไปในห้องเพราะในห้องผมมีรูมเมทอยู่ และเธอเองแม้จะน่ารักแค่ไหนแต่ต้องไม่ลืมว่าเธอเป็นแมว และร่างกายของเธอก็ไม่ได้สะอาดสะอ้านนัก จะให้ไปเดินย่ำต๊อกในห้องก็ดูไม่ดี จะใช้เธอให้ถูห้องก็ไม่ได้เพราะคุยกันไม่รู้เรื่อง เพราะงั้นตัดปัญหาด้วยการพาออกมาเล่นไกลๆหน่อยดีกว่า และก็เป็นเช่นนั้นตลอดครับ เมื่อไรที่เธอมาหน้าห้องผมก็จะอุ้มไปเล่นห่างๆประตูห้องสักหน่อย

    มีอยู่วันหนึ่ง เธอเดินมาหน้าห้องผมตามปกติ แต่วันนี้ผมนึกคึกอยากจะลองให้อะไรเธอกินหน่อย ผมตัดขวดน้ำให้เป็นเหมือนถ้วยแล้วเทน้ำให้เธอกิน เธอเห็นแล้วรีบตั้งหน้าตั้งตาซดแบบไม่เกรงใจ ซดแหลกเหมือนกับกินบุฟเฟต์ที่จับเวลาอยู่ยังไงอย่างงั้น

    ดื่มได้สักพักเธอก็มานอนอ้อนที่ตักผม เหมือนเป็นการมาอ้อนให้รู้ว่ากูรู้บุญคุณมึงนะ แล้วก็เดินหายวับไปอย่างรวดเร็ว... สัสเอ๊ย บุญคุณกูมันน้อยนิดนัก


    กินน้ำก็ไม่หมด ลำบากกูเททิ้งอีก !!

    เรื่องตลกๆของผมกับเจ้าแมวหอในอีกเรื่องคือตอนนั้นผมนอนหลับอยู่ในห้องอย่างมีความสุข แต่อยู่ดีๆ ฟี่-รูมเมทของผมมาปลุกผมแล้วบอกผมว่ามีแมวอยู่ตรงระเบียง ให้ไปช่วยอุ้มออกไปหน่อย

    ผมขณะที่กำลังเบลอๆเดินไปก็เห็นเจ้าแมวที่คุ้นเคยนี่แหละครับนอนอยู่ที่แถวชั้นวางรองเท้าตรงระเบียงห้อง 

    ในตอนนั้นผมงงไปหมดว่าควรจะรู้สึกอะไรก่อนดี ควรสงสัยว่ามึงเข้ามาได้ยังไงดีมั้ย หรือสงสัยว่ามึงเข้ามาทำอะไร หรือควรจะรู้สึกว่าฟี่ทำไมมึงไม่ยกออกไปเองกูจะน้อนนนนนนนน 

    ระหว่างที่มึนงงอยู่ผมก็หิ้วเธอออกไปไว้หน้าห้องแล้วก็ล็อกประตูไม่ให้เข้ามาอีก

    มาเจอตอนนอนซุกผ้าอยู่พอดีเลยแกล้งเอาผ้ามาห่มแล้วถ่ายรูปไว้ 

    ผมกับเธอได้มีโอกาสเจอกันตลอดเวลาที่ผมอยู่หอใน และผมก็มักจะเล่นกับเธออยู่ตลอด และเธอยังเป็นแมวที่ผมใช้เปิดประเด็นคุยกับคนในหออยู่บ่อยๆ ทั้งน้ายาม , ป้าแม่บ้าน , น้าช่างซ่อม จนกระทั่งเพื่อนในหอด้วยกันเอง เธอทำให้ผมมีประเด็นคุยกับชาวบ้านมากขึ้น และได้พูดคุยทำความรู้จักกับคนในหอมากขึ้น

    ก็ถือว่าเธอมีบทบาทกับชีวิตหอในของผมประมาณนึงล่ะครับ ถ้าพูดถึงหอใน เรื่องแรกๆที่ผมจะพูดถึงก็คงเป็นเรื่องเธอตัวนี้แหละ :)

    เจอกันที่รถ อยู่ดีๆก็มาปีนรถกูเฉ้ยยย

    ปล. หลังจากผมออกมาอยู่หอนอก ผมได้มีโอกาสกลับไปที่หอในอยู่ไม่กี่ครั้ง แต่มองไปมาก็ไม่เจอเธอเลยสักครั้ง ถามรุ่นน้องที่อยู่หอนี้รุ่นน้องก็บอกว่าไม่เคยเห็นเธอในหออีกเลย

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in