กาลครั้งหนึ่ง
มีกระต่ายกับเต่า
กระต่ายท้าเต่าให้วิ่งแข่งกับตน
กติกามีอยู่ว่าผู้ใดไปถึงเส้นชัยก่อนถือว่าผู้นั้นชนะ
เต่ารับคำท้า แล้วทั้งสองก็เริ่มต้นวิ่งแข่งกัน
กระต่ายออกตัวด้วยความรวดเร็ว ขณะที่เต่าค่อย ๆ คืบคลานออกจากจุดเริ่มต้นอย่างเชื่องช้า
กระต่ายวิ่งมาจนถึงกลางทาง เมื่อเห็นว่ามันทิ้งห่างเต่าไปไกล จึงกระหยิ่มยิ้มย่อง หยุดวิ่ง ล้มตัวลงเอนกายใต้ต้นไม้ ก่อนจะผล็อยหลับไป
ระหว่างที่กระต่ายมัวแต่หลับไหล เต่าก็ค่อย ๆ คลานเข้าหาเส้นชัยเรื่อย ๆ อย่างไม่หยุดพัก จนกระทั่งแซงหน้ากระต่าย
เต่าเดินต่อจนมองเห็นเส้นชัยอยู่ห่างเพียงแค่เอื้อม
ขณะนั้นกระต่ายก็ได้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพอดี เมื่อกระต่ายเห็นเต่ากำลังจะเข้าเส้นชัย มันจึงรีบวิ่งต่อด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่มันเคยทำมา …แต่ทว่าสายไปเสียแล้ว
สุดท้ายเต่าก็เข้าได้เส้นชัยไปคนแรก และคว้าเอาชัยชนะมาในที่สุด
ส่วนกระต่ายก็ได้รับความพ่ายแพ้และบทเรียนจากความประมาทของตน
จบ
ใช่
จบบริบูรณ์
มันก็มีอยู่แค่นี้แหละ ทำไมต้องมีอะไรแปลกใหม่อยู่ตลอดเวลา
ทำอะไรเรียบ ๆ ง่าย ๆ ใครก็ทำได้ดูบ้าง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in