'ดาว' ในนิยามของใครหลายๆคนมักจะเลือกใช้แทนความสวย หรือสิ่งงดงามต่างๆ ผมก็คืออีกหนึ่งคนที่ชื่นชมในความสวยงามของดวงดาว แม้ดาวบนท้องฟ้าจะดูสวยงามพอๆกัน แต่ผมเชื่อว่าดาวในชีวิตของแต่ละคนจะสวยงามต่างกันไปตามมุมมองและความชอบของบุคคล

และผม......ก็มีดาวของผมแล้วเหมือนกัน

ดาวของผมไม่ได้ขาว ดาวของผมไม่ได้สวย....

หากแต่ดาวของผมสว่างไสวอยู่เสมอ...

แต่ในวันนี้ ดาวของผม....ไม่สุกสว่างเหมือนเก่า  ในวันนี้ดาวของผมหม่นหมอง ดาวของผมในวันนี้กำลังตกอยู่ในความทุกข์ระทม

" พี่ตู่......พอเถอะ "

" ........... "

ตัวของเขาสั่นเทิ่มจากการร้องไห้เสียใจอย่างหนัก ไหล่ของเขาที่ผมวางมือไว้อยู่ตอนนี้ชุ่มไปด้วยเหงื่อแต่เจ้าตัวกลับไม่ได้สนใจ

ภพธรในตอนนี้กำลังอ่อนแอ ผมรู้ดีว่าเพราะอะไร น้ำตา ณ ปัจจุบันขณะนี้ ผมรู้ดี เจ้าของน้ำตาคือตัวผมเอง

แต่ผมทำอะไรไม่ได้  ผมทำอะไรไม่ได้สักอย่างเลย 

เสียงตะโกนคร่ำครวญชื่อของผมยังคงดังซ้ำไปซ้ำมา ผมก็ยังทำได้เพียงแค่รับฟังแล้วปล่อยให้เสียงนั้นผ่านและหายไปกับลม  

ภพธรยังคงตะโกนร้องเรียกจนน้ำเสียงแหบแห้ง แม้เขาจะรู้ว่าต่อให้ตะโกนดังอีกมากกว่านี้ คนที่เขาเรียกหาก็คงจะไม่กลับมาหาเขา

ว่าน ธนกฤต จะไม่กลับมาหาเขา

ผมมองภาพคนรักกอดตัวเองไว้ ตอนนี้ภพธรเริ่มจะหมดแรงแล้ว เขาเริ่มถอดใจที่จะตะโกนเรียกอย่างโง่เง่า และในตอนนี้ ภพธรทำได้เพียงก้มลงไปซบและร้องไห้กับร่างกายเย็นเฉียบ 

จนถึงตอนนี้ ผมก็ยังคงไม่สามารถทำอะไรได้เลย ไม่แม้แต่จะกอดปลอบหรือเช็ดน้ำตา   ทุกวินาทีที่มองคนรักกำลังทรมานช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้า อึดอัดใจเหลือเกิน

ผมเข้าไปสวมกอด ได้แต่ภาวนาและขอร้องหากว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายหรือคำขอสุดท้ายที่เขาขอได้  ขอให้อ้อมกอดและความรู้สึกทั้งหมดที่มีส่งไปให้ถึงดวงดาวของเขา

พระเจ้าครับ คนคนนี้จะเศร้าเสียใจไปอีกกี่วันก็ได้ตราบที่เขาจะพอใจ อย่าไปห้ามเขาเพราะเขาจะดุและเกรี้ยวกราด  แต่ผมขอให้คุณช่วยอยู่ดูเขาแทนผม ในวันที่เขากลับมาเป็นดาวที่สุกสว่างอีกครั้ง

เพราะถึงวันนั้น

ผมคงไม่ได้เจออีกแล้ว....

ภพธรนิ่งและหยุดร้องไห้ไปชั่วขณะก่อนจะค่อยๆร้องไห้หนักขึ้น

ในตอนแรกเขาร้องไห้ด้วยความเศร้าเสียใจ

ตอนนี้เขาร้องไห้เมื่อรับรู้ว่าเขายังอยู่

ร้องไห้หนักขึ้นเมื่อสัมผัสอบอุ่นนั้นค่อยๆเลือนไป

และร้องไห้จนเสียสติเมื่อความจริงตอกย้ำ ว่าตอนนี้ 

ธนกฤตจากเขาไปแล้วจริงๆ และแม้สักนาที ก็ไม่สามารถเรียกให้เขากลับมา.