จำได้ว่าจู๊ด ลอว์กำลังพูดพร่ำเพ้ออะไรอยู่สักอย่าง แต่ผมฟังไม่ได้ความสักคำ

รู้แต่ว่าก้อนอุ่นข้างตัวกำลังขยับดุ๊กดิ๊ก หัวซุกเข้ากับอกผม เอาแขนพาดลำตัวผม กึ่งกอดกึ่งปล่อยอยู่อย่างนั้น

“นุ่ม” เสียงทุ้มพึมพำ แขนโอบผมแน่นขึ้น ...แน่นขึ้น



ต้องรู้สึกถึงน้ำหนักตัวของอีกคนมากแค่ไหนเชียว

แค่คนตัวเล็กอีกคนที่รู้จักกันเท่านั้นเอง



ก้มลงมองผมสีชมพูสายไหม แผงขนตางอนจากตาที่ยังหลับพริ้มคาอก รู้สึกถึงลมหายใจเข้า ออก ที่สัมผัสปลายคางผม

“หืม....”

กัดริมฝีปากตัวเอง แล้วได้แต่เอามือข้างนึงครูดตามผ้าปูที่นอนไปอย่างนั้น

วาดคำไม่เป็นคำที่กองสุมอยู่ในหัว



น้องบอกว่าอยากมานอนดูหนังที่ห้อง....

....มึงปล่อยให้เกิดอะไรอย่างนี้ขึ้นได้ไงวะเจ



“พี่เจตัวนุ่ม”

กลืนน้ำลายเข้าเฮือกใหญ่

หนึ่ง สอง

ความอดทนของคนเราก็มีขีดจำกัดเหมือนกันนะ

ยิ่งเป็นความอดทนของเจเลอร์---

ยิ่งเป็นความอดทนของเจเลอร์ต่อสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์หายากเพราะความน่ารักประจำตัวอย่างหนุ่มน้อยลภัสด้วยละก็—


ผมควรจะมีความอดทนเหลืออีกหรือไง


“หนังอะ” สะกิดไหล่คนหลับฟุบ “จะดูมั้ยเติร์ด”

ถามทำลายความเงียบและเสียงเครื่องแอร์ ทั้งที่ใจกระโดดก้าวข้ามคำตอบไปไหนต่อไหนแล้ว



ปราดตามองน้องแล้วคิดถึงเค้กสตรอวเบอร์รี่

เยลลี่สีแดงใสสะดุดตาเคลือบหน้าเค้กไว้ เหมือนเด็กหน้าหวานตรงอก

จะมาซุกไซ้อะไรกันตอนนี้

ให้ตายสิ


ถ้าน้องไม่--

ถ้าน้องไม่...

(ไม่อะไรล่ะเจ)


“ไม่” เติร์ดปฎิเสธเสียงเบา มือคว้าคอเสื้อผมไว้ ตามด้วยประโยคที่ทำกองความคิดผมกระเจิง
“จะดูพี่เจ”


ผมรับปากกับเช่ว่าจะดูน้องให้คืนหนึ่ง ระหว่างพวกมันออกไปดื่มกัน

ทริปเที่ยวธรรมดาๆ ของกลุ่มเราที่มีกลุ่มรุ่นน้องติดมาสองสามคน(ก็กลุ่มเติร์ดนั่นแหละ)



กูรู้นะมึงคิดอะไร ชวนน้องมา

เจมส์ไลน์เข้ากลุ่มทันทีที่ผมบอกว่าเติร์ดตกลง

ผมพิมพ์ตอบกลับไป

ว่าน้องเค้าจะคิดอะไร



“ดูพี่”  ผมถามก้อนผมนั่น มือลูบหัวเติร์ดอย่างอดไม่ได้



ขอชิมเยลลี่สตรอวเบอร์รี่หน่อยได้ไหม

เล็มข้างบนก็ได้

ขอตามใจตัวเองที

“พี่มีอะไรให้ดูบ้างล่ะครับ”



ดูจู๊ด ลอว์นั่นไง ผู้ชายใส่แว่น สำเนียงอังกฤษ ที่ทำช๊อกโกแลตร้อนหกใส่ตัวเองเพราะลูกสาวปัดแก้วโดน

อาตี๋ตาตี่ที่เรานอนกอดอยู่นี่คนละสายคนละโลกกันเลยไหม

(ให้พยายามลองทำสำเนียงอังกฤษให้ตายผมก็ขอยอมแพ้)



‘ความพยายาม’ สิที่ทำให้อะไรๆ ขาดความเรียลไป


พยายามไปก็แล้วไง

ถ้าไม่ใช่ ก็คงไม่ใช่ขาดตัว



แทนคำตอบ เติร์ดเงยหน้าขึ้น ตาหวานสบตาผม

แล้วประทับปากนุ่มลงปากผม


เยลลี่รสหวานสมเวลาที่เฝ้ารอ

สมความสงสัยที่เรียกร้องเสียงโหวกเหวกในหัวตั้งแต่รู้สึกถึงน้ำหนักหัวอีกคนแนบอก

ได้ลองแล้วก็อยากรู้เพิ่ม

เลเยอร์ขั้นเค้กวานิลลา มาร์ชเมลโลรอบขอบเค้ก

ตัดแล้วกัดลงไป

จะนุ่มลิ้นแค่ไหนนะ

TBC.