ถดูนี้เองก็มีเทศกาลมากมายที่ผู้คนชื่นชอบและร่วมสนุกไปกับมัน ที่เด่นๆเลยคือมีเทศกาลวันขอบคุณพระเจ้าที่เป็นวันที่ทุกคนในครอบครัวจะกลับบ้านและมาทานอาหารร่วมกันคล้ายๆสงกรานต์บ้านเรา โดยอาหาร signature เลยคือ ไก่งวงอบและ cranberry sauce ที่หอมหวานและเปรี้ยวอ่อนๆเหมือนแยมเลยล่ะ

​อีกฤดูที่สนุกไม่แพ้กันคือฤดูฮาโลวีนที่เด็กๆที่นี่ชื่นชอบกันมาก ส่วนใหญ่จะตั้งหน้าตั้งตากันขอขนมหวานกันตามบ้านต่างๆและเก็บไปกินเรื่อยๆได้ทั้งปีเลย ส่วนตัวผมก็ได้ขนมมาเยอะมากจนกินไม่หมดเลย แต่ละบ้านก็จะตกแต่งฮาโลวีนกันแตกต่างกันไป ที่นี่การตกแต่งบ้านและสวนถือเป็นศักดิ์ศรีและหน้าตาของครอบครัวเลย ถ้าใครแต่งเชยหรือไม่สวยนี่เท่ากับขายหน้าเลยล่ะ ผมเองก็ได้ลองแกะสลักฝักทองที่นี่เหมือนกัน ตอนนั้นผมก็พึ่งรู้ว่าฟักทองฝรั่งเขาไม่ค่อยเอามากินกัน ส่วนมากจะนำเม็ดมาอบเป็นของทานเล่นได้ แต่ตัวผลแทบจะกินไม่ได้เลยต่างจากฝักทองเอเชียที่หวานและอร่อยกว่ามาก

ตอนช่วงหลังฝักทองก็จะค่อยๆเสีย แล้วมันจะยุ่ยจนนิ่มเลยล่ะ แต่ไม่มีกลิ่นอะไรเลยนะเพราะทิ้งไปก่อนที่จะเหม็น 5555

ฤดูนี้ถือเป็นฤดูเก็บเกี่ยวที่มีอาหารให้ทานเยอะมาก เป็นเทศกาลแห่งอาหารที่หลายๆครอบครัวทำมาแจกจ่ายกันในชุมชน ซึ่งผมก็ได้ร่วมงานและชิมอาหารมากมายที่เขาทำกัน มีอาหารหลายอย่างที่ผมไม่เคยทานเช่น shepherd's pie ที่เหมือนลาซานญ่าแต่ใส่มันบด หรือจะเป็น Pumpkin roll ที่รสชาติกลมกล่อมมาก 

​      หลังเล่าบรรยากาศสั้นๆของเทศกาลในฤดูใบไม้ร่วงเสร็จ เราจะลืมเจ้าแมวตัวแสบที่อยู่กับผมมาทั้งปีมาไม่ได้เนอะ 

น้องมีชื่อว่า Kitty ซึ่งน้องก็อายุ 7-8 ปีได้ โดยปกติน้องก็อยู่กับครอบครัวโฮสแฟมิลี่ตามปกติ แต่พอผมเข้ามาอยู่ด้วยกลับกลายเป็นว่ามีอะไรก็เรียกผมทุกอย่างและไม่เรียกคนอื่นเลย ไม่ว่าจะเป็นอาหารหมด น้ำหมด หรืออยากออกไปข้างนอก น้องจะเดินเข้ามาที่ห้องแล้วร้องแบบไม่หยุดเลยล่ะ ไม่รู้เห็นผมเป็นคนใช้หรือเปล่านะ 

น้องมีวีรกรรมแสบๆเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นฉีกการบ้านที่วางไว้บนโต๊ะ ( ดีนะอาจารย์เข้าใจเลยไม่ต้องเขียนใหม่ทั้งหมด ) หรือเข้ามาในตู้เสื้อผ้าจนทำให้ขนติดผ้าเต็มไปหมด แล้วปกติน้องก็ชอบทำหน้าบึ้งตลอดเลยนะ จะอุ้มที่ไรนี่คือขู่จะข่วนตลอด  ถึงน้องจะเอาแต่ใจบ้าง ขี้บ่นหรือเสียงดังบ้าง แต่น้องก็ชอบมาอ้อนเราบ่อยๆ โดยเฉพาะคืนก่อนกลับไทยคือขึ้นมาที่ตักนอนอ้อนเลย ปกติคือไม่เคยยอมทำกับใครเลยนะ เหมือนน้องจะรู้ว่าเราจะไปแล้วเลยอยากอยู่กับเราเป็นครั้งสุดท้าย ตอนนั้นบอกเลยว่าใจหายเหมือนกัน เพราะเราคงไม่ได้เจอน้องอีกแล้วอะ หวังว่าน้องจะยังสุขภาพและอารมณ์ดีไปตลอดนะ 

โดยสรุปแล้วประสบการณ์ฤดูใบไม้ร่วงและชีวิตต่างแดนในช่วงหนึ่งปีนั้นเป็นอะไรที่แปลกใหม่และไม่สามารถสัมผัสได้ในประเทศไทยเพียงอย่างเดียว ผมรู้สึกดีใจและคิดถึงบรรยากาศช่วงเวลานั้นที่สร้างความทรงจำอันน่าประทับใจให้กับผม ผมหวังว่าผู้อ่านจะสนุกไปกับเรื่องเล่าของผมและขอให้ทุกคนมีช่วงเวลาดีๆ ระหว่างที่อ่านบทความนี้กันนะครับ