เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ในหนึ่งวันrain_blablobly
วันหนึ่งเราเองอาจเป็นผู้สูญหาย
  • เคยมีพี่คนหนึ่งเล่าหนังที่เขาดูมาแล้วให้ฟังว่า

    เป็นเรื่องของสามีภรรยาที่รักกันมากตามปกติทั่วไป แล้วมาวันหนึ่งภรรยาต้องมาจากไปก่อน (จำไม่ได้แล้วว่าเพราะสาเหตุใด) เขาเสียใจ แต่ก็ยังดำเนินชีวิตได้ตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาเห็น      บรรยากาการร่ำไห้ โศกเศร้าของญาติจากฝ่ายภรรยาของเขา จนทำให้เขาสงสัยในตัวเองว่า 

    "ทำไมเขาไม่ร้องไห้หรือเศร้าโศกแบบที่คนอื่นเป็น หรือว่าเขาไม่ได้รักภรรยาของตัวเอง"

    เป็นคำถามที่ตัวเขาเองก็อยากรู้ แต่การดำเนินชีวิตก็เป็นไปอย่างปกติ

    .......

    เราเลยเดาว่า "ผู้ชายคนนี้เขาอาจจะช็อคจนรับไม่ได้ถึงการจากไปของภรรยาเขาหรือเปล่า และทำให้เขาไม่รู้จะแสดงออกต่อความเสียใจนี้อย่างไร"

    แต่พี่คนที่เล่าให้ฟังบอกว่า
    ไม่ใช่ แต่เป็นเพราะว่า เขารับได้กับการสูญเสียสิ่งที่รักไปต่างหาก
    เขารักภรรยามาก มากเท่าเดิม แต่ก็รับได้ถึงการจากไปของเธอ
    เป็นสิ่งธรรมดา แม้อาจจะไม่คาดคิดหรือจะเร็วเกินไป
    เขาจึงไม่มีการแสดงออกที่โศกเศร้าเมื่อเทียบกับญาติพี่น้องของภรรยา
    หรือแสดงออกด้วยความธรรมดา เหมือนความตายก็เป็นเรื่องธรรมดา
    เมื่อมีการสูญเสียหรือได้พบกับการจากไปของสิ่งที่รัก ของคนที่รัก
    การแสดงออกในแบบต่างๆ นั้น ไม่ใช่ว่าไม่เสียใจ
    แต่บางครั้ง มันคือการยอมรับได้ ทำใจได้ ในสถานการณ์แบบนั้น
    และเราก็สามารถดำเนินและต้องดำเนินชีวิตของเราต่อไปให้ได้ด้วยดี
    ดำเนินไปแม้จะไม่มีคนที่รักเดินไปด้วยกันเหมือนเคย

    เราก็ไม่รู้ว่าหนังเรื่องนี้ชื่ออะไร และพี่แกก็จำชื่อหนังไม่ได้ด้วยเลยไม่ได้ตามดูต่อ
    .......

    หนังเรื่องนี้ชวนให้นึกถึงตัวเอง การแสดงออกต่อสิ่งที่สูญเสีย
    - เมื่อกันยายน มีพี่ที่รู้จักกันเสียชีวิตไปเพราะอุบัติเหตุบนถนน หน้า new feed face book เต็มไปด้วยความอาลัยโศกเศร้าของพี่น้องเพื่อนที่รักแก
    - เมื่อต้นเดือนตุลาคม เพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันตอนมหาลัยก็เพิ่งเสียชีวิตไปจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ รถคนอื่นขับมาชนเข้า ขณะขับรถไปกินข้าวกับแฟน แฟนผู้ชายเป็นคนขับแต่ไม่เป็นอะไรมาก เพราะรถชนเข้าที่ฝั่งคนนั่งด้านซ้าย หลังจากที่เพื่อนเสียไป แฟนก็บอกว่าตอนนี้ก็ยังไม่รู้จะทำอะไรต่อ แต่คงดู        ร้านอิ้งค์เจ็ทที่ทำมาด้วยกันไปเรื่อยๆ 
    - จนมาที่ความโศกเศร้าของคนทั้งประเทศไทย บรรยากาศต่างๆ ทุกคนทราบกันดี ในวันที่ 13 ตุลาคม 2559 
    - และมาวันนี้ ข่าวการจากไปของน้องที่รู้จัก จากไปด้วยโรคมะเร็ง ซึ่งกว่าจะพบก็เข้าสู่ระยะที่ 4 แล้ว เขาอายุยังน้อย ยังไม่ถึง 21 ปีด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องจากไปด้วยโรคที่ยากจะรักษา

    .......

    ด้วยการจากไปของคนที่รู้จักกัน การเสียใจมีแน่นอน แต่เราก็ต้องดำเนินชีวิตต่อไป 
    ความรู้สึกและการแสดงออกตามความเหมาะสม 
    การจากไปของคนรู้จักที่ผ่านเข้ามาเรื่อยๆ จนเราเองก็ทำตัวทำใจไม่ถูกก็มี
    กับสถานการณ์ที่ทุกคนโศกเศร้าหรือแสดงออกมา แต่เรามักทำได้ไม่ดีนัก
    เราทบทวนตัวเองและทำให้คิดถึงหนังที่เอ่ยมาข้างบน
    เรารับได้กับเรื่องธรรมดาของโลก สัจธรรมของสรรพสิ่งบนโลกนี้ 
    ที่ได้เกิดมามีชีวิต ได้ใช้ชีวิต และต้องเสียชีวิตในเวลาที่ยาวนานต่างกันไป
    การสูญเสียเราเอากลับคืนมาไม่ได้ แค่ต้องดำเนินต่อไปด้วยดี
    เพราะวันหนึ่งข้างหน้า เราเองก็คงต้องเป็นผู้สูญหายจากโลกนี้เช่นกัน

    ในหนึ่งวัน เราคาดการณ์ล่วงหน้าไม่ได้เลยว่าจะได้พบเจออะไรบ้าง 
    ขอให้ดำเนินชีวิตให้ดี ด้วยความไม่ประมาท และปราศจากการเกลียดชังผู้อื่นเถิด
    .........

    แด่การจากไปของเพื่อน พี่ และน้อง ที่รู้จัก
    แด่การจากไปของเพื่อนร่วมโลกเดียวกัน


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in