ตอนที่ 2 : สมุดโน้ตที่หายไป

[ณ แชร์เฮาส์ -Argonavis-]

วาตารุ : …เอ๊ะ?

เร็น : ทำไมเหรอ วาตารุ?

วาตารุ : มีใครเห็นสมุดโน้ตของผมบ้างไหม? คิดว่าเอาใส่กระเป๋าไว้แล้วแต่มันไม่อยู่น่ะ…

ริโอะ : สมุดโน้ต…ที่มาโตบะเขียนไอเดียสำหรับแต่งเนื้อเพลงใส่ไว้น่ะเหรอ?

ยูโตะ : ตอนอยู่ที่สตูดิโอก็เอาออกมากางไม่ใช่เหรอ?

บันริ : งั้นคงลืมไว้ที่สตูดิโอแหละมั้ง?

วาตารุ : หรือไม่ก็ลืมไว้ที่สวนสาธารณะที่เราไปประชุมฟีดแบ็คกัน…

ริโอะ : …ไปหากันเถอะ เป็นสมุดโน้ตเล่มสำคัญไม่ใช่เรอะ

ยูโตะ : ใช่ๆ ยังไงในนั้นก็เขียนไอเดียเพลงใหม่ไว้เต็มเลยนี่เนอะ!

ริโอะ : เริ่มมืดแล้วด้วย ที่สวนสาธารณะน่าจะต้องใช้กำลังคนหามากกว่า เพราะฉะนั้นให้คนไปดูสตูดิโอคนเดียวแล้วค่อยติดต่อกันดีกว่า

บันริ : โอเค งั้นเดี๋ยวนี่ไปสตูดิโอเอง

วาตารุ : ขอบคุณนะ งั้นพวกเราแบ่งกันไปหาที่สวนสาธารณะกันเถอะ

—————————————

[ณ สวนสาธารณะ]

เร็น : ไม่เจอ…อยู่ไหนกันนะ…

ฟูตะ : เอ๊ะ? นาย…จากวง Argonavis…

เร็น : เอ๊ะ?

ฟูตะ : ใช่จริงด้วย! เป็น Vocal ใช่ไหมล่ะ? เอ่อ ถ้าจำไม่ผิด…ชื่อนานะโฮชิ เร็น!

เร็น : ส่วนเธอ…จากวง FUJIN RIZING! …

ฟูตะ : ฉันคามิโนะชิมะ ฟูตะ! บังเอิญจังเลยเนอะที่มาเจอกันในที่แบบนี้!

อ๊ะใช่ๆ! Starting Live ก่อนหน้านี้ดีมากเลย!

เร็น : ข ขอบคุณนะ…แต่ฟูไรเองก็ดีมากๆ เหมือนกัน ผู้ชมดูสนุกกันกว่าวงอื่นๆ เลย

ฟูตะ : ขอบคุณนะ! ได้ยินแบบนั้นก็ดีใจ!

…แล้วสรุปมาทำอะไรที่นี่เอาเวลานี้เนี่ย?

เร็น : เหมือนจะทำของหายเลยมาหาน่ะ แล้วเธอล่ะ?

ฟูตะ : อ่า พอดีมีเรื่องแย่ๆ นิดหน่อย อารมณ์ไม่ดีเลยมาเดินเล่นน่ะ!

เร็น : …เกิดอะไรขึ้นเหรอ?

ฟูตะ : โอ๊ะ จะช่วยรับฟังเหรอ? แบบว่าช่วงนี้ในเน็ตมีข่าวลือแปลกๆ เกี่ยวกับฟูไรน่ะ

บอกว่าเคยใช้ความรุนแรงตอนอยู่ที่นางาซากิบ้างล่ะ เคยมีเรื่องกับวงที่มาประชันวงดนตรีกันบ้างล่ะ…

เร็น : …โหดร้าย

ฟูตะ : แต่เอาจริงๆ…ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นน่ะสิ…

เร็น : เอ๊ะ?

ฟูตะ : แต่ก็แค่นิดเดียวนะ! แถมหลังๆ ยังเริ่มพูดเกินจริงกัน มีคนเขียนว่า “ถอนตัวจากเฟสไปซะ!” ด้วย…

เร็น : ถ้าอย่างนั้นก็ไม่แปลกหรอกที่จะ อารมณ์ไม่ดี? น่ะ…

ฟูตะ : อ๋า เปล่าๆ ที่อารมณ์ไม่ดีไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก!

เร็น : เอะ เอ๊ะ?

ฟูตะ : ก็พอจะเขียนตอบกลับไปว่าตอนมีเรื่องกับวงที่มาประชันด้วยมันเป็นแบบนี้ต่างหาก! —

ก็โดนอาโออิ…มือทรอมโบนน่ะดุซะแรงเลยอารมณ์ไม่ดีแล้วออกจากบ้านมาน่ะ

เร็น : ฮะๆ…อย่างนี้นี่เอง

ฟูตะ : แล้วทางนั้นทำอะไรหายน่ะ?

เร็น : สมุดโน้ตน่ะ สำคัญมากๆ ด้วย

ฟูตะ : อย่างนี้นี่เอง… ดีล่ะ งั้นจะช่วยหาเอง!

เร็น : …เอ๊ะ? แบบนั้นก็ไม่ดีสิ

ฟูตะ : ไม่สักหน่อย! ก็เป็นสมุดโน้ตเล่มสำคัญนี่?

แถมถึงจะกลับบ้านไปตอนนี้ก็บรรยากาศหนักอึ้งอยู่ดี!

เร็น : …ขอบคุณนะ

ฟูตะ : ไม่มีปัญหาๆ! งั้นก็ เร็น ไปหาแถวๆ พุ่มไม้ตรงนั้นกัน!

ตอนที่ 3 : ความมุ่งร้ายที่มองไม่เห็น

[ณ สวนสาธารณะ]

เร็น : ไม่เจอเลยเนอะ สมุดโน้ต…

ฟูตะ : เปิดไฟโทรศัพท์ส่องให้หน่อยได้ไหม? จะลองหาลึกๆ กว่านี้ดูน่ะ

เร็น : อื้ม เข้าใจแล้ว ว่าแต่…ใจร้ายจังเลยเนอะ

ฟูตะ : อะไรเหรอ?

เร็น : …ที่เขียนข่าวลือบนเน็ตน่ะ

ฟูตะ : ก็มีอยู่บ่อยๆ นั่นแหละ จะเก็บมาคิดมันทุกเรื่องอยู่ก็คงไม่ได้! แถมจริงๆ ก็ไม่ได้มีแค่ของฟูไรด้วยสิ

เร็น : …หมายความว่ายังไงเหรอ?

ฟูตะ : ไม่รู้เหรอ? GYROAXIA กับ Fantôme Iris ก็เหมือนจะมีเรื่องกันอยู่เพราะข่าวลือบนเน็ตนะ

เร็น : เอ๊ะ!?

—————————————

[ณ แชร์เฮาส์ -GYROAXIA-]

เฟลิกซ์ : เป็นแชร์เฮาส์ที่โมเดิร์นเชียว แต่…ยังขาดสีสันไปเสียหน่อย หรือผมควรจะซื้อดอกไม้มาด้วย?

เคนตะ : …แล้วสรุปมีเรื่องอะไรเหรอครับ?

เฟลิกซ์ : อ้าว? เธอจะเป็นคนมาคุยเองเหรอ? คิดว่า Vocal จะเป็นคนมาน่ะ

เคนตะ : หมอนั่นไม่สนใจอย่างอื่นนอกจากเรื่องดนตรีน่ะครับ ผมจะเป็นคนคุยเองครับ

เฟลิกซ์ : อย่างนี้นี่เอง เป็นทั้งเมมเบอร์และเมเนเจอร์สินะ?

ที่จะคุยคือ…เรื่องปัญหาที่เกิดขึ้นระหว่างวงของเราน่ะ

เคนตะ : …ที่กำลังเป็นประเด็นในเน็ตสินะครับ

เฟลิกซ์ : ใช่แล้ว ดูเหมือนในเน็ตจะบอกว่าพวกเราพูดถึงพวกเธอ…พูดถึง GYROAXIA ในทางไม่ดีน่ะ 

เคนตะ : …แล้วจากเรื่องนั้น แฟนคลับของทางนั้นก็ลือกันว่าทั้งหมดนั่นเป็นแผนของ GYROAXIA 

เฟลิกซ์ : อื้ม รู้ข่าวแล้วสินะ

เคนตะ : ครับ 

เฟลิกซ์ : แต่แน่นอนว่าพวกเราไม่ได้ทำ แล้วก็ไม่คิดว่าพวกเธอจะทำด้วย

เคนตะ : …ขอบคุณครับ

เฟลิกซ์ : แต่ก็จริงอยู่ดีที่เรื่องเริ่มบานปลาย แล้วเหล่าเคนโซคุของผมก็ได้ทำสิ่งที่ไม่งามกับแฟนๆ ของไจโรไปจริงๆ

วันนี้เลยมาเพื่อขอโทษเรื่องนั้นน่ะ ขออภัยจริงๆ นะ

เคนตะ : ไม่หรอกครับ ถ้าอย่างนั้นทางนี้เองก็ต้องขอโทษด้วยเหมือนกัน

แฟนๆ ของไจโรเองก็ทำกับแฟนๆ ของทางนั้น…ทำกับเคนโซคุในแบบเดียวกัน

เฟลิกซ์ : งั้นเหรอ แต่ดีใจที่ไม่ได้เข้าใจผิดอะไรกันนะ

แล้วก็ เพื่อให้เรื่องนี้สงบลง อยากจะใช้ชื่อของพวกเราประกาศน่ะว่าเรื่องทั้งหมดเป็นแค่ข่าวโคมลอยเท่านั้น

เคนตะ : เห็นด้วยครับ ทางนี้เองก็กำลังคิดอยู่พอดีเลยครับ

เฟลิกซ์ : อื้ม เคนตะนี่คุยกันแล้วเข้าใจเร็วดีจัง ช่วยได้มากเลย!

เคนตะ : …แต่ถึงเรื่องจะเงียบลงไปบ้าง ปัญหาที่ต้นเหตุก็ยังไม่ได้รับการแก้ไขนะครับ

เฟลิกซ์ : ก็…จริงล่ะนะ

เคนตะ : ที่เริ่มมีข่าวลือแปลกๆ บนเน็ตตั้งแต่ Starting Live นั้น ไม่ได้มีแค่วงเราหรอกครับ

FUJIN RIZING! เองก็กำลังโดนไล่อย่างเกินจริงด้วยเรื่องเก่าๆ ในอดีต

เฟลิกซ์ : …เคนตะคิดว่ามีคนจงใจทำแบบนี้เหรอ?

เคนตะ : ยังไม่มีหลักฐานครับ แต่ผมก็กำลังสืบอยู่เหมือนกัน

โดยเฉพาะ εpsilonΦ… ที่ในครั้งนี้ไม่ค่อยมีข่าวลือแบบนั้นบ้างเลย

เฟลิกซ์ : เอ๊ะ? Argonavis เองก็ไม่ค่อยมีข่าวลือเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? 

เคนตะ : พวกนั้นไม่ทำแบบนั้นหรอกครับ

เฟลิกซ์ : เชื่อใจกันพอสมควรเลยเนอะ อา จริงด้วย พวกเธอมาจากฮอกไกโดเหมือนกันสินะ เป็นเพื่อนเก่างั้นเหรอ?

เคนตะ : จะเรียกว่าเพื่อนได้ไหมนะ…

เฟลิกซ์ : ตัดกันไม่ขาดสินะ?

เคนตะ : ฮะๆ…รู้จักภาษาญี่ปุ่นแบบนั้นด้วยเหรอครับเนี่ย

—————————————

[ณ สวนสาธารณะ]

(เสียงโทรศัพท์เข้า)

ฟูตะ : เร็น โทรศัพท์ดังอยู่นะ

เร็น : จริงด้วย จากยูโตะนี่นา…

อะ ยูโตะ ทางนี้ยังหาสมุดโน้ตไม่…เอ๊ะ? เดี๋ยวสิ หมายความว่ายังไงน่ะ!?

เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมรีบไปนะ!

ตอนที่ 4 : ความมุ่งร้ายตรงหน้า

ยูโตะ : …โหดร้ายชะมัด…ใครมันทำแบบนี้กัน

ริโอะ : มีร่องรอยว่ามีคนจุดไฟอยู่…

วาตารุ : ………

(เสียงวิ่งมา)

เร็น : นี่ เจอสมุดโน้ตแล้วเหรอ? ตอนคุยทางโทรศัพท์ไม่ค่อยเข้าใจน่ะ…

ฟูตะ : อุหวา กลิ่นไหม้…

ยูโตะ : นายมันคนจากวงฟูไรนี่…มาทำอะไรที่นี่?

เร็น : บังเอิญเจอกันเมื่อกี้น่ะ ที่สำคัญกว่านั้น แล้วสมุดโน้ตล่ะ?

ริโอะ : นั่นไง…

เร็น : …!! อย่าบอกนะว่าที่ไหม้เกรียมจนดำนี่คือ…

ริโอะ : ดูเหมือนจะมีใครจุดไฟเผา ไม่รู้ว่าแค่ทำเพื่อกลั่นแกล้งหรือจงใจกันแน่

ยูโตะ : ไอ้แบบนี้ ดูยังไงก็จงใจชัดๆ น่ะสิ!

ใครมันจะมาเผาสมุดโน้ตที่ตกอยู่กันเล่า!

เร็น : เนื้อเพลงของวาตารุ…ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ…

ยูโตะ : เฮ้ย เจ้าคนจากฟูไร! ไม่ใช่ว่าทำมาเป็นบอกว่าบังเอิญเจอกัน…แล้วเป็นคนทำหรอกนะ!?

เร็น : อย่านะยูโตะ! ฟูตะคุงไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นเด็ดขาด! เมื่อกี้ยังช่วยตามหาสมุดโน้ตด้วยกันอยู่เลย!

ฟูตะ : อ่า สถานการณ์แบบนี้จะถูกสงสัยเอาก็ไม่แปลกหรอก…

แต่ไม่ใช่ฉันแน่ ไม่มีทางทำเด็ดขาด…คงได้แค่บอกให้ช่วยเชื่อกันนี่แหละ

ยูโตะ : ……ขอโทษที

วาตารุ : …ก็ เอาเป็นว่า! หยุดหาตัวคนร้ายกันเถอะ! เนื้อเพลงก็จำได้อยู่ด้วย ค่อยเขียนใหม่เอาก็ได้แหละ!

ริโอะ : มาโตบะ…

(เสียงวิ่งมา)

บันริ : อ๊ะ ทุกคน! อยู่นี่กันนี่เอง! อะ…อุหวะ…

วาตารุ : ฮะๆ…ใช่แล้ว นี่คือสมุดโน้ตที่เจอน่ะ ถึงจะดำเป็นตอตะโกไปแล้วก็เถอะนะ

บันริ : วาตารุคุง…

…คือว่านี่ไปลองถามคนที่สตูดิโอซ้อมดูว่าเห็นสมุดโน้ตบ้างไหม——

เห็นว่าตอนที่ห้องว่างช่วงที่เราไปพักกัน…อาจจะมีคนเข้าไปน่ะ

ยูโตะ : …!! เป็นคนแบบไหนน่ะ?

บันริ : เห็นว่ามองเห็นไม่ชัด…แต่เหมือนจะรูปร่างเป็นเด็กน่ะ 

เร็น : เด็กเหรอ……

—————————————

[แชร์เฮาส์ -FUJIN RIZING!-]

มิซากิ : ให้ตายสิ อะไรวะเนี่ย! ไหนจะข่าวลือแปลกๆ เกี่ยวกับพวกเรา แล้วไหนจะปัญหาเรื่องไม่ลงรอยกันของไจโรกับแฟนท่อมอีก…

อาโออิ : แล้วก็เรื่องสมุดโน้ตของ Argonavis อีก… ไม่ว่าวงไหนๆ ก็ปัญหามาติดๆ เลยเนอะ

ยามาโตะ : แต่เรื่องในเน็ตก็เงียบลงไปเยอะแล้วไม่ใช่เหรอ?

โคเฮย์ : อา ดีที่ไจโรกับแฟนท่อมเองก็ออกมาพูดอะไรตอนที่เราออกมาพูดเหมือนกัน 

ในเน็ตก็กำลังโยงว่าเป็นฝีมือของบุคคลที่สามอยู่

มิซากิ : แต่ไอ้บุคคลที่สามที่ถูกพูดถึงนี่คือ…

อาโออิ : Argonavis… เพราะเรื่องสมุดโน้ตไม่ได้เป็นที่รู้กันทั่วไปเลยกลายเป็นว่าโดนสงสัย

ยามาโตะ : ทำไมคนถึงไม่ไปสงสัยอีกวงหนึ่ง…ไอโซฟลาโวนอะไรสักอย่างนั่นล่ะ?

อาโออิ : εpsilonΦ ต่างหากน่ะนะ เรื่องนั้นก็แปลกเหมือนกัน

ฟูตะ : ………

โคเฮย์ : …ทำไมถึงเงียบมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วล่ะ ฟูตะน่ะ

ฟูตะ : มัน…ไม่เห็นสนุกเลย…

มิซากิ : มันก็ ไม่ใช่เรื่องสนุกเท่าไรจริงๆ นั่นแหละ…

ฟูตะ : ฉันก็แค่…อยากให้มันสนุกเท่านั้นเอง…

อยากสนุกกับเฟส…ไปด้วยกันกับทุกๆ คนในทุกๆ วงก็เท่านั้นเอง…

—————————————

[ณ แชร์เฮาส์ -Argonavis-]

[—ไม่กี่วันต่อมา]

ยูโตะ : น นี่มัน…อะไรกันเนี่ยยย!!! (เสียงจากนอกแชร์เฮาส์)

บันริ : เอ๊ะ เมื่อกี้เสียงอะไรน่ะ? …ยูโตะคุง!? ไปยืมรถขนอุปกรณ์ไม่ใช่เหรอ?

ริโอะ : ได้ยินมาจากตรงหน้าประตูบ้านนะ

วาตารุ : ไปดูกันเถอะ!

ตอนที่ 5 : แสงสว่างกับความมืด

เร็น : โหดร้าย…ประตูมัน…

วาตารุ : “ไอ้ขี้ขลาด!” “ถอนตัวซะ” “ความอับอายของฮอกไกโด”… ใครมาขีดเขียนอะไรแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน…

ยูโตะ : มาเห็นตอนออกจากบ้านน่ะ น่าจะโดนตั้งแต่เมื่อคืน…

บันริ : นี่มัน เพราะเรื่องนั้นใช่ไหมนะ…ข่าวลือที่ว่าเราเป็นคนไปก่อกวนวงอื่นๆ…

ยูโตะ : อะไรวะเนี่ย ไอ้บ้าเอ๊ย!

ริโอะ : …ตอนนี้โมโหไปก็ไม่ได้อะไร เอาเป็นว่าโกเรียวไปขอยืมรถขนอุปกรณ์ก่อนเถอะ

บันริ : เดี๋ยวฉันโทรไปหาบริษัทที่ดูแลเรื่องบ้านเอง ริโอะคุงกับวาตารุคุงช่วยไปซื้ออุปกรณ์มาลบรอยขีดเขียนให้ที

เร็น : …ผมล่ะ?

บันริ : เร็นคุงคอยดูลาดเลา! เพราะมันอาจจะมาอีกก็ได้

เร็น : อื้ม…เข้าใจแล้ว

—————————————

เร็น : (ถึงอย่างนั้นก็เถอะ…ทำไมถึงได้ทำเรื่องแบบนี้กันนะ)

(ถึงจะทำเรื่องแบบนี้ไป…)

ชู : สวัสดี พี่ชาย

เร็น : …ชูคุง?

ชู : ไอ้บ้านเล็กๆ หลังนี้คือแชร์เฮาส์ของพี่ชายเหรอ? อะไรกัน เกิดเรื่องขึ้นนี่นา

เร็น : เหมือนจะโดนใครมาขีดเขียนน่ะ…

ชู : เห…ขีดเขียนได้ไร้ศิลปะเชียว

ว่าแต่เจอภัยพิบัติซ้ำซ้อนเลยเนอะ ไหนจะสมุดโน้ตโดนเผา แล้วคราวนี้บ้านยังมาโดนขีดเขียนอีก…

เร็น : …เอ๊ะ? ทำไมถึงได้รู้เรื่องสมุดโน้ตล่ะ?

ชู : ก็ได้ยินข่าวลือมาจากที่สตูดิโอไง แต่ที่สำคัญกว่านั้น ถึงจะเป็นพี่ชายก็คงโกรธสินะ?

ใช่ไหมล่ะ? โดนไปตั้งขนาดนี้ ถึงพี่ชายจะเป็นคนนิ่งๆ ยังไงก็เถอะ

เร็น : ผม…เศร้าใจมากกว่า

ชู : ………หา?

เร็น : เศร้าใจมากๆ ทำแบบนี้ไป สักวันคนที่ทำก็จะต้องรู้สึกไม่ดีแน่

เพราะแบบนั้น…เลยเศร้าใจ อยากบอกไปว่าใช้วิธีนี้มันไม่ถูก อยากช่วยคิดว่าควรทำยังไงดี…

ชู : ……น่าเบื่อจริงๆ 

ไอ้เรื่องเล่นแบบนี้มันจะไปมีเหตุผลอะไรได้ยังไงกันล่ะ? ก็แค่อยากสนุกไปกับการนั่งมองว่าอีกฝ่ายจะมีปฏิกิริยายังไงเท่านั้นแหละ

เร็น : ชูคุง…?

ชู : ตอนแรกพี่ชายบอกไว้ใช่ไหมล่ะว่า “ไม่รู้จะเข้าร่วมเฟสไปทำไม”? ผมเองก็เหมือนกัน

เฟสอะไรนั่นน่ะไร้สาระสิ้นดี ถึงจะดูไลฟ์ของคนอื่นไปก็ไม่เห็นเข้าใจว่าสนุกตรงไหน

เลยคิดว่าหรือพี่ชายจะเหมือนกัน แล้วก็เริ่มสนใจขึ้นมา…

แต่ทั้งอย่างนั้น…ไม่นานมานี้กลับบอกไจโรไปว่า “จะไม่แพ้”… เอาจริงๆ ผมผิดหวังอยู่เหมือนกันนะ

เร็น : กำลัง…พูดเรื่องอะไรน่ะ?

ชู : …ไม่รู้เรอะ? ก็ผมนี่แหละ คนทำน่ะ ทั้งคนที่เผาสมุดโน้ต ทั้งคนที่ก่อเรื่องให้ Argonavis โดนถล่ม

เร็น : เอ๊ะ………

ชู : แต่เอาจริงๆ เรื่องบนเน็ตก็ไม่ใช่ฝีมือผมโดยตรงหรอกนะ ถึงจะเป็นคนสั่งให้เรย์จิจัดการก็เถอะ

แต่เรื่องสมุดโน้ต ผมเนี่ยแหละเป็นคนเผาเองกับมือ เพราะคิดว่าพี่ชายจะมีอารมณ์แบบไหนต่อผมกันนะ

เร็น : ………

ชู : แล้วก็คิดว่าถ้าพี่ชายหมดหวังกับเรื่องเฟสก็คงดี… แต่กลับบอกว่า “เศร้าใจ” อะไรล่ะนั่น?

ผิดหวังจริงๆ

เร็น : เอ่อ…ชูคุง…

ชู : ช่างมันเถอะ จะไม่เล่นกับพี่ชายแล้วล่ะ ผมจะขอสนุกกับเฟสในแบบของผมแล้วกัน

เร็น : …ชูคุง!!

ชู : ไปล่ะ ลาก่อนนะ

ก็ขอให้…เศร้าใจกับเฟสวันพรุ่งนี้ให้เต็มที่แล้วกันนะ