เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
naughty meow | jakehoon [drabble]Cotton Candy 702
• Naughty meow • (drabble)
  • ??????? : Jake x Sunghoon

    ?????? : Cotton Candy 702 

     ° Characters ° 
    Jakeเจค
    Sunghoonฮุน
    .

    .

    แมว (n.) = สิ่งมีชีวิตที่รักความสะอาด แต่ไม่ชอบการอาบน้ำเป็นชีวิตจิตใจ


    19:08

    “อ้าว กลับมาแล้วเหรอฮุน”

    ผมละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ และหันมาทักทายคนที่เพิ่งกลับมาถึงห้องพัก

    “อือ”

    อีกฝ่ายเอ่ยตอบสั้นๆ ก่อนจะโยนกระเป๋าเป้คู่ใจไว้ที่พื้น และทิ้งตัวลงบนผ้านวมสีฟ้าที่อยู่ตรงหน้า

    “แล้วนี่กินข้าวมายัง?”

    “…”

    ไร้เสียงเอ่ยตอบตามคาด

    ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินตรงไปยังเตียงเดี่ยวที่อยู่ติดกับเตียงของผม และค่อยๆทิ้งตัวลงข้างๆ  ก้อนฮู้ดดี้สีเทาที่เอาแต่นอนกอดผ้านวมอยู่แบบนั้นตั้งแต่เจ้าตัวกลับมาถึง

    “กินอะไรมาหรือยังครับ?”

    ผมสะกิดเรียก​ แฟน​ ของตัวเองสองสามครั้ง แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นมาคุยกันเลยแม้แต่น้อย

    เหนื่อยจนหลับไปแล้ว 
    อีกสักพักค่อยปลุกละกัน

    ผมพึมพำในใจ และอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปวางบนกลุ่มผมสีน้ำตาล เกลี่ยผมหน้าม้าที่ปิดตาดวงตาคู่สวยที่ปิดสนิทของคนตรงหน้าออกอย่างเบามือ นึกเอ็นดูแฟนตัวสูงที่นอนหมดสภาพเพราะซ้อมละครที่คณะมาทั้งวัน

    จังหวะที่ผมกำลังจะลุกขึ้น เพื่อเดินกลับไปที่โต๊ะทำรายงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ สัมผัสของใครบางคนกลับรั้งข้อมือของผมเอาไว้ เมื่อหันกลับไปมอง สายตาที่คุ้นเคยก็ทำให้ผมยอมนั่งลงโดยไม่มีข้อแม้ใด—สายตาอ้อนของเจ้าแมว ที่ผมไม่เคยเอาชนะได้เลยสักครั้ง

    “เจค เราง่วง”

    “อือ เชื่อ”

    ผมหลุดขำเบาๆ กับเสียงและท่าทางที่ดูสะลืมสะลือเหมือนยังไม่ตื่นดีของคนตรงหน้า

    “วันนี้เหนื่อยมากเลยอ่ะ แบบซ้อมไปตั้งกี่รอบก็ไม่รู้ ซ้อมเสร็จก็ต้องเดินขึ้นๆลงๆไปช่วยยกของอีก...”

    เจ้าแมวพลิกตัวหันหน้ามาผม เพื่อจะเล่าเรื่องราวที่เจอในวันนี้ให้กันและกันฟัง เพราะผมเพิ่งกลับมาจากค่ายดูงาน​ ทำให้มีหลายอย่างที่อยากเล่าให้ฟังตลอดสามวันที่ไม่ได้เจอกัน
    ​ส่วนผมเองก็ทำหน้าที่เป็นผู้ฟังที่ดีเหมือนในทุกวัน 

    แม้ว่าคณะที่เรียนและตารางชีวิตอาจจะทำให้พวกเราไม่ได้มีเวลาไปเที่ยวหรืออยู่ด้วยกันบ่อยมากนัก แต่ความรู้สึกสบายใจและรอยยิ้มเวลาได้ที่อยู่กับคนๆนี้กลับไม่เคยลดลงเลยแม้แต่น้อย​ 

    บ่อยครั้งที่ผมมักจะเผลอมองใบหน้าของอีกฝ่าย เวลาที่เขากำลังเล่าอะไรสักอย่างให้ฟัง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะรอยยิ้มที่ทำให้ยิ้มตาม 
    หรือท่าทางที่ดูน่าเอ็นดูพวกนั้นกันแน่ 
    แต่ที่รู้คือผมชอบแววตาที่จริงใจของฮุนมากที่สุด​ และชอบเป็นพิเศษเวลาที่เราทั้งคู่
    สบตากันโดยไม่ได้ตั้งใจ

    เมื่อฮุนเล่าจบ ก็ถึงตาที่ผมจะต้องเล่าเกี่ยวกับวันนี้ของตัวเองให้อีกฝ่ายฟังบ้าง

    แม้ว่าบางช่วงเวลานั้นเรียบง่าย​และไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ฮุนก็ยังตั้งใจฟังทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของผม พร้อมกับรอยยิ้มแก้มบุ๋มที่เป็นเอกลักษณ์​ของเจ้าตัว

    ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่คนตรงนี้เขยิบเข้ามาใกล้และทำจมูกฟุดฟิดเหมือนกำลังดมกลิ่นอะไรสักอย่าง

    "หืม​ กลิ่นอะไรอ่ะ​ เธอฉีดน้ำหอมก่อนนอนด้วยเหรอ?" 

    "อ๋อ​ ไม่ใช่น้ำหอมหรอก​ กลิ่นสบู่ขวดใหม่ที่ซื้อมาอ่ะ" 

    ผมเอ่ยตอบ​ แต่เจ้าแมวช่างสงสัยก็ยังไม่หยุดสำรวจกลิ่นใหม่บนเสื้อของผม

    ดมตรงโน้นที​ ตรงนี้ที เสร็จแล้วก็หันมาย่นจมูกใส่ผม​ จนผมหลุดขำให้กับท่าทางที่ไม่ได้เห็นได้บ่อยๆของแฟนตัวเอง

    ทำไมคนๆนึงถึงได้น่ารักขนาดนี้กันนะ? 

    ระหว่างที่ผมกำลังนั่งอมยิ้มอยู่​ จู่ๆแมวจอมซนที่นอนหนุนตักของผมอยู่​ ก็ยืดตัวขึ้น​ วางมือทั้งสองข้างลงบนที่ไหล่ด้านขวา​ของผม​และทิ้งน้ำหนักลงไปเล็กน้อย เพื่อให้ใบหน้าของเราอยู่ในระดับเดียวกัน​ ก่อนจมูกรั้นจะแตะลงบนแก้มขวาของผม​ และสูดดมกลิ่นหอมเบาๆ​ โดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว

    ผมสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจ​ และยกแขนขึ้นมาปิดปากด้วยความเขินอายไม่ต่างจากคนที่กลับลงไปนอนหนุนตักของผมตามเดิม

    "อยู่ๆ​ มาหอมกันทำไมเนี่ย"

    "ก็..แค่อยากรู้ว่าสบู่หอมจริงหรือเปล่า..."

    ผมนึกสนุก​ อยากแกล้งกลับบ้าง​ จึงโน้มหน้าลงจนสายตาของผมประสานกับดวงตาคู่สวย​ของคนขี้แกล้ง

    "แล้วสรุป​​ ​หอม​จริง​ มั้ยครับแมว?" 

    "อือ"

    คนถูกตอบสั้นๆ​ 
    ก่อนจะจะอมยิ้มและเบือนหน้าหนี​​เล็กน้อย

    "รู้มั้ยว่าเป็นกลิ่นอะไร​"

    ฮุนนิ่งคิดชั่วครู่​ ก่อนจะสายหน่าแทนคำตอบ

    "กลิ่นที่เจคชอบมากที่สุดไง​ นึกออกมั้ย" 

    "กลิ่นขนม?" 

    ผมส่ายหน้า

    "กลิ่นซีตรัส?" 

    "หอมกว่านั้นอีก"

    เจ้าแมวยู่หน้าใส่ผมอีกครั้ง​ ผมอาศัยจังหวะนี้โน้มตัวลงช้าๆ พร้อมใช้มือขวาเลื่อนฮู้ดที่คลุมศีรษะ​ของอีกฝ่ายออกอย่างเบามือ​ ก่อนจะดมกลิ่นหอมอ่อนๆที่บนเส้นผมสีน้ำตาลสองสามครั้ง​ 

    "กลิ่นพีช​ ต่างหากล่ะ​ หอมที่สุดแล้ว" 

    ฮุนดึงฮู้ดกลับไปคลุมศีรษะ​และใบหน้าของตัวเอง​ แต่อาการเขินแล้วแก้มขึ้นสีของอีกฝ่ายนั่นปิดไม่มิด​ 

    "ยังไม่ได้สระผม มาดมทำไมเนี่ย" 

    "ก็ไปสระผมสิ" 

    "ดึกๆค่อยอาบ​ได้มั้ย​ ขี้เกียจอ่ะ" 

    "หรือว่า...อยากให้เจคหอมอีกรอบ"

    อีกฝ่ายรีบลุกจากเตียงทันที​ ปากก็บ่นงุบงิบไปด้วย

    "พอ! ​พอเลยๆ​ ไม่เอาแล้ว​ ไม่ให้ดมแล้ว" 

    ผมหัวเราะอย่างมีความสุข​ ที่แกล้งอีกฝ่าย
    จนเสียอาการ

    "ไม่หอมแล้วค้าบบ​ แมวเน่า​ ​" 

    "ไปอาบน้ำละ​ หมาเน่า! "

    .

    .

    .
    แมว (n.) = สิ่งมีชีวิตที่รักความสะอาด แต่ไม่ชอบการอาบน้ำเป็นชีวิตจิตใจ​
    และถึงยังไง​ก็ยังตัวหอมเหมือนเดิม


     [End]​ 










Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in