ไม่ได้หมายความว่าผมจะเปลี่ยนความฝันจากคนมีตังไม่มีหนี้กลายเป็นนักบินอวกาศหรอกครับ
แต่เหตุการณ์มันเกิดขึ้นหลังจากที่ผมสอบเสร็จ
ผมลืมคำนวณแรงโน้มถ่วงของโลกลงไปในสมการของโจทย์ข้อที่สองในสี่โจทย์ทั้งหมดของข้อสอบ
นั่นทำให้ผมเจ็บใจไม่น้อยเลย แต่มองในมุมกลับกันผมก็ค้นพบว่า ถ้าผมสามรถปรับตัวจากที่เคยส่งกระดาษเปล่าไม่มีคำตอบให้แก่อาจารย์ได้ลงคะแนน คราวนี้ผมให้คะแนนแด่ความพยายามของตัวเองขึ้นมาบ้างแล้วหละ
สิ่งที่ผมต้องปรับมีเพียงแค่ การเตรียมตัวที่ดีกว่านี้สักเท่านึงของความพยายามทั้งหมดในครั้งนี้
ในวันนี้ก็มีเหตุการณืที่น่าจดจำมากมาย
ผมอาจจะพิมพ์บอกเล่าเรื่องราวให้เยอะกว่านี้ได้ แต่เรื่องราวมันคงจะวนลูปไปหน่อย ผมคงต้องไปตามล่าหาประสบการณ์ใหม่ ๆ มาเพิ่มบ้างแล้วล่ะ
ยังไม่ทันได้กล่าวทักทายเลย
แต่ก็ขอบคุณมากที่อ่านมาถึงตรงนี้
ผมขอก้าวเดินต่อไปอีกก้าวเล็ก ๆ ก้าวหนึ่ง . . . บนเส้นทางนี้ผมพบเจอความสนุกของมันแล้วล่ะ
ขอให้วันนี้เป็นอีกวันที่ดีของคุณนะ
วิชช์ (_วิชรินทร์ นิรนามกุล_)
ยกนิ้วให้เลยค่ะ
ส่วนตัวเรียนวิศวะเหมือนกัน แต่จบมาหลายปีแล้วแหละ55555
ตอนเข้าไปเรียนใหม่ๆ เราก็เป็นแบบนี้เลย มันจะมีวิชาแล็บที่ช่วงแรกๆเราทำอะไรก็ต้องผิดพลาดไปหมด คิดดู เวลาวัดความสูงมาคำนวณยังวัดผิดจากหน่วย cm ไปดูหน่วย inch แทน เจ๊งประจำ
แต่หลังๆ มันก็จะค่อยๆดีขึ้นนะคะตราบใดที่เรายังพยายามต่อ *-* เทอมหลังๆนี่กลายเป็นตัวแบกของกลุ่มแล็บไปเลย เอาใจช่วยค่ะ