เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
วิศเหวอกรรมศาสตร์WITCHARIN NIRANAMKUL
ชีวิตวิศ(เหวอ)วะ
  • ก่อนอื่นก็ . . . อยากทักทายคนที่เข้ามาอ่านในบรรทัดนี้นะ แต่อยากขอบคุณมากกว่าที่เข้ามารับฟัง . . .
     ไม่ใช่สิ รับรู้เรื่องราวผ่านตัวอักษรที่ผมกำลังจะพิมพ์ต่อไปนี้ . . .

    ผมขอแทนตัวเองว่า วิชช์ ก็แล้วกันนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก

    วิศวกรรมการผลิต คือ . . . สาขาที่ผมไม่ได้เลือกเข้ามา อาจจะงง ๆ กับผมหน่อยนะ ผมไม่ได้เลือกเข้ามาจริง ๆ แต่เกรดที่ผมทำได้ มันพาผมมาเอง ในตอนแรกก็ทำใจไม่ได้นะ แต่ . . .พอทบทวนตัวเองไปแล้วเนี่ย กว่าจะได้เป็นวิศวะ คงได้เป็นวิศเหวอไปก่อน 


    [เนื่องด้วยอะไรหลาย ๆ อย่างพาผมมาที่นี่ ผมหมายถึง เว็บไซต์นี้น่ะครับ ก่อนหน้านี้ผมเคยอยู่ใน STORYLOG มาก่อน ไม่พูดถึงก็ไม่ได้ ขอบคุณมากนะครับเว็บไซต์นี้ที่สร้างขึ้นมา] 

    เอาล่ะ อีก 3 อาทิตย์ เทศกาลสอบกลางภาคก็ใกล้จะเข้ามาถึงแล้ว ภาพย้อนกลางภาคครั้งแรกในรั้วมหาลัยก็ค่อย ๆ ย้อนมา มหัศจรรย์หนึ่งคืนก่อนสอบ ที่ . . . ไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก มันแย่มากเลยนะ และส่วนนึงนั้น ก็ทำให้ผมพลาดสาขาอุตสาหการ มาได้อยู่ในภาคอุตสาหการแทน บอกเป็นการปลอบใจตัวเอง แต่ต่อให้เจอกับความผิดหวัง แต่ชีวิตผมยังไม่หยุดดำเนินไปตามเวลา ผมก็คงต้องเดินหน้าต่อไป บางทีผมก็สับสนกับตัวเองมากนะครับ ว่าจะมาเรียนวิศวะทำไม ? ในเมื่อ . . . ผมมารู้ตัว . . .ช้าไป ว่าตัวเองเป็นพวกชอบเงิน อะไรที่เกี่ยวกับระบบการเงิน ที่มาที่ไป ความสำคัญของมัน นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้ผมเป็นตัวเอง ผมชอบเงิน ไม่ได้หมายความว่าผมแค่อยากรวยนะ ผมอยากเป็นเจ้านายของเงิน ถ้างง ผมขออธิบายเพิ่มนิดนึง 

    ความฝันที่แท้จริงของผม ไม่ใช่การได้เป็นวิศวะ แต่ความฝันจริง ๆ ของผมคือ การได้เป็นคนที่มีเงินแต่ไม่มีหนี้เลย นั่นแหละคือความฝันจริง ๆ ของผม เส้นทางมันดูกว้างมากจนผมไม่รู้ว่า ทางที่ผมเดินอยู่มันใช่ทางที่ถูกต้องแล้วหรือเปล่า ? แต่ผมมั่นใจอย่างหนึ่งในตอนนี้ว่า ผมยังเป็นวิศเหวอที่ล้มเหลวทางการเงินโดยสิ้นเชิง 

    อาจจะดูซีเรียสไปหน่อยนะ แต่ผมว่า ชีวิตวัยรุ่นที่อีกนานกว่าจะเข้าสู่ช่วงวัยผู้ใหญ่อย่างเต็มตัวเนี่ย เวลามันดูยาวนานและสั้นลงไปพร้อม ๆ กัน แต่ตอนนี้เนี่ย ผมควรสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือปัจจุบัน กับการเรียนที่ไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะสอบในเทศกาลรองเก็บคะแนนใหญ่ มันฟังดูง่ายและยากไปพร้อม ๆ กันเลยนะสำหรับผม . . . เอาจริง ๆ ผมอยากปล่อยจอยให้ชีวิตไหลไปตามสภาพน่ะนะ แต่ มันคงจะเละเทะน่าดู

    ในตอนนี้ผมคงต้องติดตามชีวิตตัวเองไปพร้อม ๆ กับคนที่อ่านอยู่นี่แหละครับ ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะ ผมว่าผมจะไปปรับมายเซต หรือ แนวความคิดผมใหม่ก่อน หวังว่าตัวเองคงจะพัฒนาขึ้นทีละนิด ไม่มากก็น้อยล่ะนะ วิศวกรรมการผลิต ก็เป็นอะไรที่ใหม่สำหรับผมมากเลย ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าสาขานี้มันมีขึ้นมานานมากแค่ไหนแล้ว แต่ความรู้ที่ต้องมีเนี่ย มันก็เกี่ยวกับพวกการตลาดและการเงินส่วนนึงด้วย ไม่แน่ผมคงเชื่อทฤษฎีตัวเองเป็นการปลอบใจหน่อยว่า ความชอบมันจะพาเราไปในทางที่ควรจะไปเอง อย่าสงสัยในความผิดหวังที่เจอ เข้าไปทำความรู้จักกับความผิดหวังที่อยู่ตรงหน้า และลองถามทางมันดู อย่าให้มันขวางทางที่ผมจะเดิน 

    ขอให้วันนี้เป็นอีกวันที่ดีของคุณ สวัสดีครับ . . .


    วิชช์ (_วิชรินทร์ นิรนามกุล_)



เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in