ต่อเนื่องจากบทความที่ผ่านมา
ฉันเริ่มออกเดินทาง ตามเส้นทางที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องไปยังไง ตอนนั้นรู้แค่ว่านั่งรถไปลงที่ขอนแก่น แล้วค่อยนั่งรถจากขอนแก่นไปเมืองเลย
รถคันแรกที่ฉันเดินทางไปขอนแก่น คือรถตู้
มันช่างเป็นการเดินทางที่ฉันคิดว่ามันต้องเหงาแน่ๆ
แต่มันเป็นแค่ความคิดเท่านั้น เมื่อรถเริ่มเคลื่อนที่ออกจากสถานีขนส่งผู้โดยสาร ฉันได้นั่งข้างๆคุณน้าผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ฉันเองก็ไม่รู้จักคุณน้ามาก่อน แต่คุณน้าก็ชวนฉันคุยนู่นคุยนี่
จนลบภาพในหัวที่ฉันคิดไว้ว่าเดินทางคนเดียวต้องเหงาแน่ๆเลย หลังนั่งคุยกันอยู่นานหลายชั่วโมง
คุณน้าก็ลงจากรถไป เพราะถึงที่หมายที่คุณน้าจะมาแล้ว ก่อนลงจากรถคุณน้าบอกกับฉันว่า
"เดินทางปลอดภัยนะลูกเที่ยวให้สนุกนะ"
ช่างเป็นการเดินทางที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มจริงๆ
การเดินทางของฉันยังไม่จบ
รออ่านบทความต่อไปนะ(:
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in