ฝันถึงผู้ชายคนเดิม ซ้ำไปซ้ำมา - Pantip

คือเราฝันถึงผู้ชายคนหนึ่งค่ะบ่อยมาก ในฝัน เรามีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาซึ่งมันเหมือนเรื่องจริงมากๆ(อย่าคิดลึกนะคะ ><)  ฝันมานานแล้วเท่าที่จำได้ก็ฝันมาประมาณ 2 ปี แล้วล่ะค่ะ

ฝันแล้วก็รู้สึกว่ามันเกิดขึ้นจริงๆ บางทีก็ไม่อยากตื่นเลย เพราะมันเหมือนมีความรู้สึกว่าเรากับผู้ชายคนนั้นรักกันจริงๆ

นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่ว่ะ?

สมองประมวลคำถามเพื่อหาคำตอบเป็นรอบที่ร้อยแล้วมั้งในวันนี้ นานแล้วที่ตัวเองเอาแต่นั่งจ้องจอโทรศัพท์เพื่ออ่านกระทู้พันทิพย์ไร้สาระนี่วนไปวนมา

ถ้าเป็นฉันคนก่อนหน้านี้...ก็คงบอกว่ามันไร้สาระ แต่บังเอิญว่าดันเจอเรื่องพวกนี้กับตัวเองซะก่อน ใครจะไปคิดว่าในชีวิตนี้จะพบเจอเรื่องประหลาดกันล่ะ

สวัสดี ฉันชื่อยูเมะ เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น จริงๆแล้วชีวิตของฉันมันก็ทั่วๆไปไม่ได้มีอะไรพิเศษมากมายนัก เป็นผู้หญิงธรรมดาที่ใช้ชีวิตไปวันๆ เพราะทุกวันนี้ก็พอใจกับสิ่งที่ตัวเองเป็นและมีอยู่แล้ว ไม่เคยต้องมาตั้งคำถามแปลกๆเพื่อที่จะหาคำตอบอะไรในชีวิตเหมือนคนอื่นๆ

แต่นี่คือครั้งแรกที่ฉันเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง

‘ไอ้เรื่องที่ฉันกำลังเผชิญอยู่เนี่ย...มันคือเรื่องอะไรกันแน่’

มันคอยตามรบกวนใจและหลอนอยู่ในหัวฉันเหมือนกับเงาตามตัว เหมือนวิญญาณที่มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้ว่ามี ไม่รู้สิ ตั้งแต่เกิดมาลืมตาดูโลกจนอายุยี่สิบฉันก็เพิ่งจะเคยพบเคยเจอกับเรื่องราวประหลาดแบบนี้นี่แหละ

ฝันถึงผู้ชายคนเดิม ซ้ำไปซ้ำมา – Pantip

ฉันก้มลงมองกลับมาที่หน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองและอ่านมันอีกครั้ง

เอาน่า อย่างน้อยก็ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวบนโลกสักหน่อยที่เจอกับเรื่องแบบนี้

แน่นอนว่าที่ทุกคนอ่านน่ะมันไม่ผิด ใช่ ฉันฝันเห็นผู้ชายคนหนึ่งซ้ำๆมาเป็นปีแล้วล่ะ

จริงๆถ้ามองข้ามไปก็คงไม่มีอะไรที่ผิดปกติ มันก็แค่ความฝันแบบเพ้อเจ้อของหญิงสาวช่างฝันก็ได้

แต่ว่า...ฉันดันไปรู้สึกดีกับเขาเข้าจริงๆนะสิ

อันนี้แหละที่เป็นปัญหา เพราะผู้ชายคนนั้นเขาไม่เคยมีตัวตนอยู่จริงๆ และเป็นแค่ผู้ชายที่อยู่ในความฝันของฉันเท่านั้น

“วันนี้มาเร็วจังเลยนะยูเมะ” ร่างสูงที่นั่งอยู่ก่อนแล้วพูดยิ้มๆก่อนจะตบมือลงตรงที่ว่างข้างๆตัว “มานั่งนี่สิ”

ฉันยิ้มกว้างกลับไปใบหน้าคมที่ยังคงยิ้มอย่างใจดี

นี่แหละ ‘เขา’ คนที่ฉันหมายถึง

ผู้ชายร่างสูงหันมามองฉันด้วยความรู้สึกยินดี เขาสวมเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนสีฟ้าขาดๆ ตามสไตล์มินิมอลที่กำลังเป็นแฟชั่นนิยม กรอบโครงหน้าได้รูปแบบที่ฉันชอบ ละก็...รองเท้าหนังที่เขาใส่คู่นั้นดันเหมือนกับรองเท้าหนังของฉันที่บ้านเป๊ะๆ จะต่างกันก็แค่เบอร์รองเท้าเท่านั้น

โครตบังเอิญ แต่น่าเสียดายที่ฉันดันใส่มันเข้ามาในฝันด้วยไม่ได้

“ฉันนึกว่ามาตอนนี้แล้วจะไม่เจอนายซะอีกนะดรีม” ฉันพูดออกมาด้วยความยินดีก่อนจะวิ่งไปนั่งข้างๆเขา

“วันนี้มีอะไรพิเศษรึเปล่า ปกตินี่ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาหาฉันนี่นา” ดรีมไม่ตอบคำถามของฉัน สายตาของเขามองไปยังสระว่ายน้ำที่อยู่ข้างหน้าของเราทั้งสองคนด้วยแววตาเป็นประกายสดใส

“ไม่มีหรอก แค่ช่วงนี้ฉันเปลี่ยนเวลาทำงานน่ะ อาจจะได้มาหานายเวลานี้ทั้งอาทิตย์เลย ถ้าหากว่าฉันฝันถึงนายน่ะนะ”

คำพูดของฉันทำให้เขาหัวเราะ ดรีมเป็นนักสร้างรอยยิ้มที่เก่งกาจมากๆในความคิดของฉัน เขามักจะทำให้ฉันยิ้มและอารมณ์ดีเสมอ

ถ้าจะบอกว่าเขาเป็นพระอาทิตย์สำหรับฉันก็คงไม่ผิด แต่ว่าฉันไม่บอกเขาหรอก

“เธอมาหาฉันได้เสมอเมื่อเธอต้องการ ฉันก็อยู่ที่นี่ตลอดแหละ” และดรีมก็ยังคงเป็นดรีม...

เขาน่ารักเสมอ

ฉันล่ะอยากจะให้โลกแห่งความเป็นจริงมีคนอย่างดรีมสักล้านคน...จริงๆนะ

‘ดรีม’ เป็นชื่อที่ฉันตั้งให้เขา จริงๆแล้วผู้ชายคนนี้ไม่มีชื่อหรอก ประหลาดดีที่ไม่รู้ว่าตัวเองชื่ออะไร แต่เขาบอกว่าชื่อดรีมก็ไม่ได้แย่

เรื่องของเราสองคนมันออกจะประหลาดสักหน่อย ดรีมไม่เคยมีตัวตนจริงๆในชีวิตของฉัน เขาเป็นผู้ชายที่ฉันไม่เคยรู้จักมาก่อน สระว่ายน้ำที่ไม่มีผู้คน สถานที่ที่พาให้เรามาเจอกันเป็นประจำ อาจจะด้วยเหตุผลบางอย่างที่อยู่ให้จิตใต้สำนึกหรืออะไรก็ตามแต่...น้ำในสระดูเป็นสีฟ้าสวยสะอาดในทุกๆครั้ง กลิ่นอายสดชื่นของละอองน้ำที่มีกลิ่นอายของแดดเป็นส่วนผสมลอยอบอวลอยู่รอบตัวเราทั้งคู่ เป็นสระว่ายน้ำที่ฉันเคยเห็นในโลกแห่งความเป็นจริงเมื่อนานมาแล้ว...ความทรงจำแย่ๆที่ฉันพยายามจะลืมมันอยู่ที่โลกฝั่งนั้น

แต่ดรีมกลับเป็นคนที่ทำให้ฉันรู้สึกดีกับที่นี่มากขึ้น เขาทำให้ฉันรู้สึกสบายใจทุกครั้งที่มาที่นี้ ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าดรีมเป็นคนที่เปลี่ยนความรู้สึกที่ฉันมีต่อที่นี่ไปโดยสิ้นเชิง

เรามักจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ด้วยกันที่นี่ พูดคุยเรื่องราวต่างๆแลกเปลี่ยนกัน ทุกอย่างดูเรียบง่ายและไม่ซับซ้อน เขาถามฉันถึงความเป็นไปของโลกฝั่งนั้น ฉันระบายเรื่องราวและปัญหาน่าเบื่อของตัวเอง เขาเล่านิทานและเรื่องประหลาดที่ฉันไม่เคยได้ยินจากที่ไหน นับไปนับมาก็เกือบจะครบปีแล้วล่ะตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันรู้สึกดีกับเขามากขึ้นทุกวัน ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่ยากจะรู้สึกกับใคร....

ฉันอยากเจอดรีมแบบนี้ตลอดไป มันคงจะดีมากถ้าฉันได้เจอและมีเขาอยู่เคียงข้างจริงๆไม่ใช่ในฝันแบบนี้

ความคิดของคนเป็นสิ่งที่น่ากลัวหลายๆคนเคยบอกฉันว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุด ก็คือใจของเรานี่แหละ และบอกตรงๆเลยว่าฉันกลัวหัวใจข้างในของตัวเองตอนนี้เอามากๆ

“นี่...” น้ำเสียงทุ้มฟังสบายของดรีมดังอยู่ข้างใบหูของฉันอย่างแผ่วเบา

ฉันหันไปหาเขาอย่างสนใจ และพบว่าใบหน้าของดรีมขยับเข้ามาใกล้ฉันนิดหน่อย ไม่น้อยเกินไปแต่ก็ไม่ได้มากขนาดนั้น เป็นระยะที่ฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของเขา และมันก็เป็นระยะพอดีในแบบที่ฉันชอบ

ไม่มากไม่น้อยน่าจะนิยามระยะห่างของเราตอนนี้ได้ดี

“อะไร...”

“อยากเจอฉันจริงๆไหม”

“.......”

อยากเจอสิ แต่ฉันก็ได้แค่คิดอยู่ในใจ

“เจอกันแบบที่เจอกันจริงๆนะ”

“หมายความว่ายังไง?” ฉันถามเขากลับไปด้วยความไม่เข้าใจ

“ฉันมีวิธีที่จะทำให้เราเจอกัน”

“งั้นหรอ”

“ใช่ เจอกันแบบไม่ต้องฝัน”

มันเป็นไปได้จริงๆหรอ?