ตอนนั้นน่ะ เราควบคุมสายตาตัวเองไม่ได้เลยล่ะ
กว่าจะรู้ตัวมันก็กวาดหาแกอีกแล้ว
ไม่ว่าที่ไหน กว้างขนาดไหน คนเยอะแค่ไหน
เราหาแกเจอเสมอแหละ

หกปีที่ผ่านมา
แอบมองดวงตาคู่นั้น,
สงบและอบอุ่นเสมอเลย
ทอประกายสดใสเมื่อหัวเราะ
ประกายสีน้ำตาลของตาแกเวลาโดนแดดเนี่ย สวยมากเลยนะ

แต่ว่านะ
ไม่มีใครจับได้เลยแหละ
นึกย้อนไปแล้วเนี่ย
อาจจะนับเป็นความสำเร็จในชีวิตมัธยมของเราได้เลยแฮะ