...ตั้งแต่ผมลืมตาขึ้นมา ผมรู้อยู่อย่างเดียวว่าตอนนี้ผมอยู่บนรถ ผมกำลังจะไปที่ไหนสักที่ ผมกำลังไปไหนกันแน่นะ ผมถามคำถามนี้มาตั้งแต่ผมรู้ตัวว่าผมอยู่บนรถ อยู่หลังพวกมาลัย ที่ผมต้องเป็นคนกำหนดเส้นทางเอง... ตั้งแต่เมื่อไรกันนะที่เราอยู่หลังพวงมาลัย
ในขณะที่ผมนั่งอยู่บนรถ กำลังมองบนท้องฟ้า เหม่อลอยออกไปในที่ไกลแสนไกล
ผมเห็นผู้หญิงนั่งอยู่ที่เก้าอี้...เก้าอี้อะไรสักอย่าง ใช่ม้าหินรึป่าวนะ เวลาผ่านไปสักพักหลังจากที่ผมมองผู้หญิงคนนี้นานพอที่เขาจะหันมามองผม เขาลุกจากเก้าอี้แล้วเดินเข้ามาหาผม เขาเอ่ยกับผมว่า
"คุณกำลังจะไปที่ไหนหรอ ? "
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"คุณจอดรถมานานแค่ไหนแล้ว ? "
"ผมไม่รู้ว่ารถผมหยุดตั้งแต่เมื่อไร ผมรู้แต่ว่าผมต้องไปต่อ แต่ผมไม่รู้จะไปไหน"
"งั้นฉันขอไปนั่งบนรถกับคุณหน่อยนะ"
ผมมองไปที่กระจกหลังรถเห็นเธอนั่งอยู่เบาะหลังข้างผมแล้ว เธอขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไรกันนะ
ผู้หญิงคนนั้นเขยิบเข้ามานั่งใกล้ผม จ้องตาผม และชี้บางสิ่งให้ผมดูบนถนน มันคือ รถอีกคันที่มีลักษณะแบบเดียวกับรถของผม คนขับเป็นเด็กหนุ่ม กำลังใส่ชุดปริญญา หน้าของเด็กหนุ่มคนนั้นเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม เขามีผู้โดยสารนั่งอยู่เต็มคันรถเลย เอ๊ะ ผมก็เคยเป็นแบบนั้นรึป่าวนะ ทำไมผมจำไม่ได้
เมื่อรถคันนั้นผ่านไป เขาชี้ไปที่รถอีกคัน คนขับเป็นผู้หญิง เบาะข้างคนขับมีรูปสีขาวดำใส่กรอบสี่เหลี่ยม เป็นรูปของผู้ชายคนนึง ในขณะที่ขับไปน้ำตาของผู้หญิงคนนั้นก็กำลังไหล เขาดูเศร้ามาก แต่ เอ๊ะ ทำไมเขายังไปต่อ ทำไม่เขาไม่หยุดเหมือนที่ผมหยุดละ สถานีปลายทางของเขาคือที่ไหนกันนะ
ผู้หญิงคนนั้นเขาถามผมต่อด้วยประโยคเรียบง่ายว่า
"คุณเคยขับคันนี้ผ่านอะไรมาบ้างนะ"
"ผมจำไม่ได้หรอก มันน่าจะนานมากแล้วนะ"
เมื่อผมพูดจบ ผู้หญิงคนนั้นสะกิดให้ผมหันไปดูอะไรสักอย่าง
ผมจำไม่ได้หรอกว่าผมขับมาไกลแค่ไหนแล้ว ผมจำไม่ได้หรอกว่ามันนานแค่ไหนแล้ว ผมจำไม่ได้หรอกว่า มีใครเคยยืนโบกมือส่งให้ผมขึ้นรถและขับมาด้วยตัวเอง ผมจำมันไม่ได้แล้ว จนกระทั่งผมได้หันหลังกลับไปดู เส้นทางที่ผมเคยขับผ่านมา ผมเห็นหลายอย่าง ผมว่าผมจำมันได้แล้วหล่ะ
สักพักผมก้มลงดูตัวเอง เขยิบไปมองกระจกหลังรถพอที่จะเห็นหน้าตัวเองได้ชัด แล้วถามกับตัวเองด้วยคำถามที่สำคัญที่สุดที่ผมเคยถามมา ผมกำลังนั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้กันนะ
จากนั้นผมจึงสตาร์ทรถ แล้วขับมันออกไป
ส่วนสถานีปลายทางนะเหรอ ผมคงเจอมันในไม่ช้าแหละ
ถ้าคุณกำลังหลงทาง อย่าตามหาเข็มทิศที่คุณเคยมีมันแต่ทำมันหายไปแล้ว
แต่จงมองดวงอาทิตย์ เหมือนที่คุณเคยมองมันมาตลอด
ดวงอาทิตย์ไม่เคยทิ้งคุณไปไหน ไม่ต้องตามหามัน
แค่ต้องตระหนักถึงมันว่าคุณมีมันมาเสมอ
BOYHOOD
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in