เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Creative writing workshop #6Rada Subphachaisirikul
เก็บตก | เรื่องราวรายทาง
  • เก็บตก


    วันสุดท้ายพี่บอลลูน / พี่ไฮเทค / พี่มายด์ เอาพร็อพมาแบบจัดเต็มมาก  ทุกคนนี่โหเลย ทำโปสเตอร์ด้วย! ก็พูดกันเล่น ๆ ว่านี่เราควรทำบ้างมั้ย?  555


    นักแสดงของเราสองคนคือพี่ปั๊น (ที่มาอบรมนั่นแล พอดีว่าวันที่สามพี่ปั๊นก็อ่านบทนี้ คิดว่าเสียงโอเคก็เลยขอให้พี่ปั๊นมาแสดง) กับพี่นาง พอดีก่อนเริ่มเรา พี่นาง แล้วก็พี่ปั๊นอยู่ในห้องที่เรียน (ที่จะใช้แสดงวันนั้น) พี่ปั๊นซ้อมอ่านบทอยู่คนเดียว บางประโยคก็พูดซ้ำ ๆ  เรานั่งอยู่ข้าง ๆ ก็ลองตั้งใจฟัง (บทเรานี่เนอะ) สักพักพี่นางเห็นก็มานั่งใกล้ ๆ แล้วก็อ่านโต้ตอบกับพี่ปั๊น แน่นอน เราตั้งใจฟังเหมือนเดิม แต่สักพักพี่นางก็หยุดอ่านเพราะมีประโยคนึงพี่ปั๊นอ่านซ้ำ ๆ แล้วพี่นางก็อมยิ้ม หัวเราะนิด ๆ เราก็บ้าจี้หัวเราะตาม ใจนึงก็ตลกดีเพราะเสียงพูดซ้ำ ๆ วนตั้งสามสี่รอบ แต่อีกใจก็ตลกเพราะว่าเราไม่ได้ซีเรียสมากแล้วพี่ปั๊นกลับตั้งใจซ้อมมาก ก็ขำกันไป


    พี่โดนัทเขียนบทวันที่สามเป็นพนักงานขายทุเรียนในห้างกับลุกค้าผู้ชาย ตลกมาก บทมันตลกอยู่แล้ว แต่พอได้เห็นแสดงจริง ๆ นี่ก็ตลกกว่าเดิมอีก เพราะเสียง หน้าตา กริยา มาเต็ม ทุกคนจะชอบของพี่โดนัทบทนี้มากเพราะมันเฮฮา


    ไม่น่าเชื่อว่ามีบทที่เป็น เกย์ - ตุ๊ด - กะเทย อะไรแบบนี้มาทุกวัน แล้วไม่ใช่วันละบท ทำให้ชื่อรุ่นปีนี้คือ LGBT (Lesbian Gay Bisexaul Transgender)


    มีบทอันนึงของพี่ปั๊นที่มีฉากฝนตก นางเอกก็บอกว่าฝนตกกี่ที่นึกถึงเจ้าตูบทุกทีเลย พระเอกก็ เจ้าตูบเหรอ? นางเอกก็พูดว่า ใช่ เจ้าตูบที่หายไปกับสึนามิตอนไปเที่ยวภูเก็ตครั้งนั้นไง ตอนนั้นพอดีว่าเราสบตากับพี่ออพอดี พี่ออก็ส่งสายตาแบบว่าตกใจมาก พออ่านจบตอนคอมเมนท์เราก็บอกว่า สงสารหมา แล้วพอดีเห็นภาพเป็นคลื่นซัดมา หมายืนอยู่แล้วก็ ซู่… หายไป แล้วมันตลกไง แล้วอีกอย่างคือทำไมหมาหายไปตัวเดียว

    พอวันที่สี่พี่ปั๊นก็เอาบทนี้มา แก้แลล้ว แก้เป็นว่า หมาหายไปกับ ‘เขา’ เราก็ว่าโอเค ซึ้งนิดๆ ล่ะ พี่ออก็บอกว่า เป็นคนจูงหมาอยู่แล้วก็ซู่… หายไป ทีนี้พอตอนแสดงจริงพี่ผึ้งที่รู้ว่าตรงนี้มีหมาสึนามิอยู่ก็ขำล่วงหน้า เราก็หัวเราะตาม กลายเป็นว่าหยุดไม่อยู่ต้องกลั้นเต็มที่เลย พี่บอลลูนนั่งข้าง ๆ ก็เอามือมาลูบหลังบอก “น้องแฟรี่ใจเย็น ๆ นะ ใจเย็น ๆ” พอพักครึ่งปุ๊บพี่ผึ้งกับพี่บอลลูนก็บอกว่าน้องแฟรี่หัวเราะจนหน้าแดงเลย 555 ชื่อรุ่นก็เกือบจะเป็น ‘หมาสึนามิ’ แล้ว


    ตอนจบอบรมพี่ออกับพี่ผึ้งก็พูดกันว่า รุ่นนี้เป็นรุ่นที่มาตรงเวลามาก สายไม่เกิน 15 นาที พี่ออมีความสุขมาก 555 พี่ผึ้งบอกว่ารุ่นนี้เงียบมาก ทำงานกันเงียบมากแต่ไม่ได้เงียบแบบอึดอัด  เข้ามาถ่ายรูปแล้วไม่อึดอัดเลย พี่ออบอกว่ารุ่นที่แล้วจะเฮฮาปาร์ตี้มาก รุ่นที่แล้วก็จะมีมาสายจาก 10 โมงไป 11 โมงเลยก็มี


เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in