ค่ำวันหนึ่งหลังจากเลิกเรียนพอดีมีเวลานิดหน่อยเราเลยออกไปถ่ายรูปเล่นฝั่งตรงข้ามหาวิทยาลัยซึ่งเป็นตลาดขายของสดที่เรียกว่า ตลาดแบกะดิน
เรามองจากวิวบนรถแล้วรู้สึกว่าน่าออกไปเดินเล่น
ตอนที่เราไปถึงมันก็ค่ำมากแล้ว ประมาณทุ่มกว่าๆ
มีบางคนที่มองเราแบบสงสัยว่ามาถ่ายอะไร? มายืนดูก็มีเรามองตอบแล้วยิ้มให้เท่าที่จะทำได้
 
อยู่ในตลาดสักพักพอดีเจอซีนนึงที่เราชอบ
มันเป็นร้านขายหมูปิ้งแล้วมีควันพวยพุ่งออกมาจากเตาแสงไม่สว่างมากคอนทราสต์เยอะๆเรายืนอยู่ตรงนั้นสักพัก
ระหว่างนั้นในตลาดก็เปิดเพลงหมอลำจังหวะแดนซ์กระจายคลอไปด้วย
ถึงแม้จะเปิดเพลงแดนซ์แต่บรรยากาศในตลาดผู้คนไม่ค่อยคึกคักเลยผักเริ่มเหี่ยวสีหน้าพ่อค้าแม่ค้าก็เริ่มเหนื่อย เราก็ตัดสินใจว่าจะกลับแล้ว
 
ตอนที่กำลังเดินกลับอยู่ดีๆก็เห็นน้องผู้ชายคนนึงวิ่งมาเต้นตรงทางเดินตามสัญชาติญาณเรายกกล้องขึ้นถ่ายทันที
น้องวิ่งมาเต้นให้เราถ่ายรูปอย่างสนุกสนานเราได้ยินเสียงแม่ค้ารอบๆตัวหัวเราะ
คนแถวนั้นเริ่มมองเรากับน้อง
"เห็นว่าเค้าถ่ายรูปก็เต้นใหญ่เลย ฮ่าๆๆๆ"
บางคนก็ร้องเชียร์
ระหว่างที่น้องยืนเต้นเราเดินไปหาน้องแล้วบอกว่า น่ารักจังเลย
น้องมองหน้าเราแปปนึงแล้วยกมือไหว้
"ขอบคุณครับ"
น้องพูดแล้ววิ่งจากไปแบบเขินๆ
ระหว่างเดินกลับคุณป้าแม่ค้าคนนึงมองหน้าเราแล้วยิ้มให้
เรายิ้ม
ป้ายิ้ม
พวกเรายิ้ม

?