聞いて、たまにね、頑張ってみようって思う日もあって、
でもやっぱ無理で、電車で泣いちゃって。
顔ぐしゃぐしゃになっちゃって、こんなところで声出すわけいかないから
我慢するんだけど、鼻も出てきて、しんどくて、うぅ、って。
当たり前だけど、誰も助けてくれなくて。私だけ一人みたいな感じした。
駅着いたから無理やり降りたんだけど、しばらく動けなくてホームの椅子に
座ってたのね。そしたら高校生の男子がわーってきて、
むこうで漫画の話してるわけ。それが聞こえてきちゃって。
私もその漫画好きで読んでたんだけど、今度アニメ化するんだって。
นี่..บางครั้งฉันเองก็มีวันที่คิดอยากจะทำให้เต็มที่สุดๆเหมือนกัน แต่เธอรู้ไหมมันเป็นไปไม่ได้จริงๆ สุดท้ายฉันก็ร้องไห้บนรถไฟจนได้ หยดน้ำตาได้ไหลออกมาเต็มหน้าปนกับเสียงสะอื้นและน้ำหมูกเนื่องจากฉันส่งเสียงดังในที่แห่งนี้ไม่ได้ ฉันเลยพยายามเก็บเสียงให้เงียบที่สุด พยายามกลั้นเสียงสะอื้นให้เบาที่สุดจนมีเสียงดัง "ฮึก" หลุดออกมา อ้า นี่มันยากชะมัด ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วก็เถอะว่าคงไม่มีใครมาช่วยหรอก แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้นก็ตามแต่มันก็อดรู้สึกอ้างว้างไม่ได้ เหมือนกับว่าฉันเป็นเพียงคนเดียวที่รู้สึกเหงามากเช่นนี้
เมื่อมาถึงสถานีฉันฝืนพยุงร่างตัวเองลงมาและนั่งพักที่เก้าอี้ตรงแพลตฟอร์ม ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อยู่ช่วงขณะ จากนั้นมีกลุ่มนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งเดินมาอยู่ตรงแถวๆฉัน ฉันได้ยินพวกเขาพูดถึงเรื่องมังงะอยู่อีกที่มุมหนึ่ง ฉันเองก็ชอบอ่านมังงะเรื่องนั้นเหมือนกันนะ หนึ่งในกลุ่มนักเรียนชายบอกว่ามันจะถูกทำเป็นอนิเมะในเร็วๆนี้ด้วยล่ะ
聞いて、私ね、誰にも言わなかったの。言えなかったんだけどさ。
なんか、言っちゃったらさ、こんなの大したことないみたいな感じして。
みんなもっと辛いし、ほら、世界とか見たらさ、食べるものとか寝るとことか
困ってる人だっているわけじゃん。
そういう人たちと比べたらさ、私すごい幸せじゃん。
でもさ、そういうことじゃないのよ。なんでかわかんないけど、なん
か、
すごい辛くて。毎日毎日辛くて。起きるのもきつくて、
でも寝るのも寝れなくて。この前、どうしようもなくて、
心がぐーってしてたら、隣の隣の席の子がね、どうしたのーって。
話聞くよーって。普段そんなに話さないんだけど、なんか、ばーって全部
話しちゃって。わーわー泣いちゃって。そしたらね、その子ね、
そっかそっか、って。背中なでてくれて、
「えらいよー、生きてるだけでえらいよ」って。
ฟังฉันเถอะนะ..ฉันไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยหรือถ้าจะให้พูดตามตรง ฉันไม่สามารถพูดออกไปได้เลยมากกว่า อย่างไรก็ตามฉันรู้สึกว่าถ้าฉันพูดมันออกมามันคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรขนาดนั้นหรอก มีผู้คนอีกตั้งมากมายที่ลำบากมากกว่าตั้งเยอะ โลกนี้มีทั้งคนที่ต้องลำบากเพราะไม่มีอะไรกินหรือไม่มีแม้แต่ที่ให้ซุกหัวนอน เปรียบเทียบกับฉันแล้วฉันมีความสุขมากกว่าพวกเขาตั้งเยอะนี่เนอะ แต่เธอรู้ไหมจริงๆแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าทำไมแต่มันเจ็บจังเลย ชีวิตมันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ทุกวันทุกวันช่างแสนสาหัส แม้แต่การตื่นนอนยังยากลำบากแต่ฉันก็ไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้เช่นกัน ช่วงนี้หัวใจมันเจ็บปวดมากเป็นพิเศษจนฉํนไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงแล้วล่ะ
เด็กนักเรียนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน เธอถามขึ้นมาว่า "เป็นอะไรรึเปล่าคะ ฉันจะคอยรับฟังเองนะ"
ปกติฉันไม่ค่อยพูดมันออกมาหรอกนะ แต่ฉันกลับเล่าทุกๆอย่างให้เธอคนนั้นฟังจนในที่สุดก็ร่ำไห้ออกมา ร้องออกมาจนหมดเลยล่ะ แล้วเธอรู้ไหม เธอคนนั้นบอกฉันว่า "เป็นอย่างนี้เองสินะ" พร้อมกับลูบหลังฉันเบาๆ และกลับบอกอีกว่า "เก่งแล้วล่ะ เก่งมากแล้วรู้ใช่ไหมคะ แค่การที่คุณมีชีวิตอยู่ก็เก่งมากๆแล้วล่ะค่ะ"
.....
translator's note
อ้าาาแปลเสร็จแล้ว โย้ชช (｡-_-｡)人( ｡-0-｡) !
แปลเพลงแนวอึมครึมอีกแล้วล่ะ วะฮ่าๆๆ ทั้งๆที่อยากให้เพลงที่แปลช่วยฮีลใจทุกคนแต่มันจะทำให้เศร้ากันมากกว่าเดิมรึเปล่านะ ┐(°ヮ°)┌ ว่าแต่เสียงสะอื้นตอนที่กลั้นมันเอาไว้ onomatopoeia ของมันเขียนยังไงกันนะ "ฮึก" "กระฮึก" หรือ "กระซิก" กันนะ ยังไงก็ดูแลตัวเองกันด้วยนะคะ ( ˘ ³˘ )
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in