เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
[NCT | OS/SF] ALL IS LOVEhbrxnct
[ficlet] from me. to you. #jaedo
  • Title: from me. to you.
    AU : 
    Pairing: JungJaehyun x KimDoyoung
    Rating: PG
    Note : ฟิคเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งแต่เพียงผู้เดียว ไม่เกี่ยวข้องกับศิลปิน สถานที่ และเหตุการณ์ใดๆ และไม่ได้มีเจตนาใด ๆ จะทำให้ศิลปินเสื่อมเสียทั้งสิ้น
    ————————————————————————————————————————





    'ถึงตอนนี้เราจะไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว แต่นายก็ยังคงเป็นคนที่รู้จักพี่ดีที่สุดคนหนึ่งนะ'



    พี่เองก็เหมือนกัน เพราะจนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่มีใครรู้จักดีผมเท่าพี่เลย

    และพี่รู้ไหม...ว่าความจริงแล้วผมยังอยากให้เราสองคนรู้จักกันมากกว่านี้อีกนะ ผมอยากทำความรู้จักพี่ไปทุกวัน เรื่อย ๆ ไปจนเราสองคนแก่เฒ่า และเมื่อถึงตอนนั้น พอเราทั้งคู่นึกย้อนกลับมาก็จะพบว่าเราต่างรู้จักกันและกันดีมาเกือบทั้งชีวิตเลยแน่ะ มันคงเป็นความรู้สึกที่น่าอัศจรรย์มาก ๆ แน่ พี่ว่างั้นไหม?



    'ตอนนั้นน่ะ มันดีมาก ๆ เลยล่ะ เสียดายเหมือนกันเนอะที่เราสองคนไม่ได้ไปต่อ'



    แล้วตอนนี้...พี่ยังอยากจะไปต่อกับผมไหม ผมจะทำทุกอย่างให้ดีกว่าตอนนั้นอีกนะ ให้หลังจากนี้ไปดียิ่งกว่าที่เคยผ่านมา

    เราสองคนมาเดินต่อไปด้วยกันอีกนะครับ



    'เมื่อก่อนเราทะเลาะเรื่องอะไรกันนักหนาก็ไม่รู้เนอะ ทะเลาะกันอยู่ได้ทุกวัน ทั้งนายทั้งพี่อารมณ์ร้อนกันทั้งคู่เลย แล้วจู่ ๆ วันหนึ่งเราสองคนก็ไม่คุยกันเลยเสียอย่างนั้น เหมือนแข่งกันเงียบ นอนหันหลังให้กันอยู่เป็นอาทิตย์ แล้วพอพี่เป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อนปุ้บ เราสองคนก็เลิกกัน'



    ที่เราไม่คุยกันเลยเพราะความงี่เง่าของผมเอง ผมรู้มาตลอดว่าพี่พยายามที่จะหาทางคุยกับผมแล้ว แต่เป็นผมเองที่เดินหนี เป็นผมเองที่จงใจเมินพี่ ผมมันงี่เง่ามาก แต่ได้โปรด...ได้โปรดให้โอกาสคนงี่เง่าคนนี้อีกสักครั้งได้ไหม



    'พี่โคตรเสียใจเลย เอาแต่กินเหล้าจนเพื่อนต้องผลัดกันมานอนเฝ้าที่ห้องเพื่อไม่ให้พี่ออกไปร้านเหล้าตอนดึก ๆ คิดแล้วตลกอะ พวกมันบอกว่าไปกินเหล้ากับพี่แล้วเหมือนไปออกรบ พี่เมาอย่างกับหมาทุกคืน แถมเรื้อนหนักมากด้วย ทำไมนายถึงไม่เคยบอกให้พี่รู้ตัวเลยล่ะว่าเวลาพี่เมาแล้วพี่เป็นแบบนั้น'



    พี่อยากรู้เหรอว่าทำไมผมถึงไม่เคยบอก...

    จริง ๆ เหตุผลมันก็ไม่มีอะไรมากนักหรอก แค่เวลาที่พี่เมาน่ะพี่น่ารักมาก ชอบมาคลอเคลียออดอ้อนใกล้ ๆ แล้วก็อือออไปกับผมทุกอย่าง ทุกครั้งที่เราไปดื่มด้วยกันผมเลยยอมปล่อยให้พี่เมา เพราะผมชอบให้พี่ทำตัวน่ารักกับผมแบบนั้นยังไงล่ะ



    'จนพี่รู้สึกว่าพี่จะอยู่อย่างนี้ไม่ได้แล้ว เลยเก็บกระเป๋าไปเที่ยวอเมริกาซะเลย ตอนแรกก็กะจะไปกับเพื่อนนั่นแหละ แต่พวกมันดันไม่ว่างกันสักคน สุดท้ายเลยต้องฉายเดี่ยว'



    อา...โปสการ์ดจากนิวยอร์กใบนั้นเป็นของพี่จริง ๆ ด้วยสินะ ถึงผมจะปักใจเชื่อว่ามันมาจากพี่ แต่เพราะลายมือไม่คุ้น ผมเลยไม่กล้าฟันธงว่าพี่ส่งมันมาให้ผม

    ถ้าให้ผมเดา พี่คงขอให้ใครสักคนแถวนั้นช่วยเขียนให้แน่ ๆ ใช่ไหมล่ะ เพราะพี่คงไม่อยากให้ผมรู้ว่าโปสการ์ดใบนั้นมาจากพี่ และคงไม่อยากให้ผมรู้ว่าพี่ยังรู้สึกกับผมเหมือนเดิมทุกอย่าง

    เหมือนกับผมนั่นแหละ ที่พยายามทำตัวปกติให้ทุกคนเห็นว่าผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับการเลิกราของเราสองคน ทั้งที่ความจริงแล้วมันไม่ใช่เลยสักนิด

    พี่กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมโดยที่ผมไม่ทันได้รู้ตัว และการที่ผมสูญเสียพี่ไปมันทำให้ผมสูญเสียชีวิตของตัวเองส่วนที่ว่านั่นไปด้วย

    ตลกดีเหมือนกันเนอะ ไม่รู้ว่าเราต่างปิดความรู้สึกของตัวเองกันไปทำไม ในเมื่อถ้าหากเรารู้ว่าเราสองคนขาดกันไม่ได้ตั้งแต่ตอนนั้น ผมคงทำทุกวิธีเพื่อให้เราได้กลับมาอยู่ด้วยกัน และเราสองคนก็คงไม่ต้องจมอยู่กับความเสียใจนานขนาดนี้



    'แต่พูดก็พูดเหอะ เที่ยวคนเดียวน่ะมันเหงามากเลยนะ ขนาดอยู่ไกลตั้งอเมริกาพี่ยังคิดถึงนายได้อะคิดดู พี่อยากให้นายอยู่ด้วยกันตรงนั้น ตอนนั้น กับพี่'



    ผมเองก็คิดถึงพี่เหมือนกัน คิดถึงมาก...

    และถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมก็จะทำทุกวิธีเพื่อให้ตัวเองได้ไปอยู่ที่นั่น ตอนนั้น กับพี่ ผมจะไม่ปล่อยให้พี่ต้องเหงาเด็ดขาด



    'พอจบทริปกลับมา พี่ก็รู้สึกขึ้นมานิดหน่อยว่าการอยู่คนเดียวก็ไม่ได้แย่อะไรเท่าไหร่ จริง ๆ นะ'



    แต่สำหรับผมมันแย่ แย่มาก ๆ เลยด้วย

    อาจเป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้เราอยู่ด้วยกันมาโดยตลอดและไม่เคยคิดถึงตอนที่เราต้องห่างกัน ผมเลยไม่เคยรู้ว่าการที่ต้องอยู่คนเดียวโดยไม่มีพี่มันเจ็บปวดมากขนาดนี้

    ที่บอกว่าพี่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมไปแล้วมันไม่ใช่เรื่องโกหกเลยสักนิด



    'แต่พี่ก็ยังคิดถึงนายอยู่ดี ตลกไหม พี่บล็อกไอจี บล็อกเฟซบุ้กนาย แต่พี่ก็ยังจะสมัครใหม่แล้วเข้าไปส่องนายทุกวัน เหมือนโรคจิตเลยว่าไหม แต่พี่คิดถึงนายมาก ทำไงได้ล่ะ พี่คิดถึงนายสุด ๆ'



    ผมเองก็เหมือนกัน ผมเองก็คิดถึงพี่...

    ผมเองก็สมัครแอคเค้าท์โซเชียลมีเดียขึ้นมาใหม่เพื่อใช้ติดตามทุกความเป็นไปในชีวิตของพี่ ยังคอยถามเรื่องของพี่จากคนรอบข้างจนเขารำคาญผมกันไปหมด



    'ตอนที่นายโพสท์รูปตัวเองตอนกำลังยิ้มน่ะ พี่ดีใจมากเลยนะที่เห็นนายมีความสุข แต่ก็แอบเสียใจเหมือนกันที่พี่ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของความสุขนายอีกต่อไปแล้ว'



    ไม่...นี่มันไม่จริงเลยสักนิด...

    พี่เป็นความสุขของผมเสมอ ทุกครั้งที่ผมยิ้มได้ก็เพราะเห็นรูปที่พี่กำลังยิ้ม ไม่ว่ายังไงก็เป็นเพราะพี่ ผมชอบรอยยิ้มของพี่มากที่สุดเลยนะรู้ไหม ทุกครั้งที่ได้เห็น ผมเป็นต้องยิ้มตามตลอด



    'พอไม่มีพี่อยู่ในชีวิตแล้วนายคงจะรู้สึกดี ก็แหงอะเนอะ พี่มันเอาแต่ใจมาก ๆ เลยนี่นา ทำให้นายโกรธก็ตั้งหลายครั้ง นายคงเบื่อที่จะต้องมาคอยเอาใจ'



    ใครบอกกันล่ะ การไม่มีพี่อยู่ในชีวิตมันทรมานมากเลย

    ผมชอบให้พี่เอาแต่ใจกับผม ผมชอบการได้ตามใจพี่ และถึงแม้ว่าผมจะนึกโมโหพี่อยู่หลายครั้ง แต่แค่พี่เดินเข้ามาง้อ ทำตัวน่ารัก ๆ มาอ้อนใส่ผมแปปเดียวเดี๋ยวผมก็หาย

    พี่น่ารักจะตายไป ผมจะเบื่อพี่ได้ยังไงกัน



    'นี่...นายเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตของพี่เลยนะรู้ไหม ขอบคุณนะที่เป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุดของพี่ ขอบคุณมาก พี่รักนายมากจริง ๆ'



    ผมเองก็รักพี่เหมือนกัน รักมากที่สุด

    ชีวิตของผมที่ไม่มีพี่มันแย่มาก ๆ เลยพี่รู้ไหม กลับมาหาผมเถอะนะ ได้โปรดล่ะ...



    'พี่ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงโดยที่ไม่มีนาย ไม่ว่าพี่จะทำอะไร อยู่ที่ไหน พี่จะต้องคิดถึงนายอยู่ตลอด ถ้าพี่ไปที่ที่เราเคยไปด้วยกัน พี่ก็จะเห็นนายอยู่ตรงหน้าพี่ ซ้อนทับอยู่บนความว่างเปล่า และต่อให้พี่จะไปที่ที่เราไม่เคยไปด้วยกัน พี่ก็จะอดคิดไม่ได้ว่าอยากให้นายมาอยู่ตรงนี้ นายคงจะชอบมันเหมือนที่พี่ชอบแน่ ๆ การคิดถึงนายมันทำให้พี่เจ็บปวดมากเลย ขนาดร้องไห้ออกมาแล้วก็มันไม่ยอมหาย พี่รู้ว่าการที่พี่เป็นแบบนี้มันแย่ แต่พี่ก็หยุดไม่ได้เลย'



    ผมเองก็ด้วย

    ผมเองก็คิดถึงพี่จนแทบเป็นบ้า ความคิดถึงมันเป็นอะไรที่ทรมานมากจริง ๆ แม้กระทั่งตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกแบบนั้นอยู่

    แต่ผมไม่อยากให้มันหยุดหรอกนะ ผมไม่อยากหยุดคิดถึงพี่ เพราะผมกลัวว่าหากมันหยุดลงเมื่อไหร่ ผมอาจจะลืมพี่ไป

    ผมไม่อยากลืมพี่...ผมไม่อยากลืมเรา



    'นายจะโกรธพี่อีกหรือเปล่า แต่พี่คงกลับไปง้อนายไม่ได้แล้วล่ะ นี่...อย่าเสียใจไปเลยนะ ที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้เพราะตัวพี่เอง มันไม่ใช่ความผิดของนายเลย อย่าโทษตัวเองเด็ดขาดนะ'



    จะไม่ใช่ได้ยังไงกัน ถ้าผมไม่ทำตัวงี่เง่าเราสองคนก็คงไม่ต้องเลิกกัน

    ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้อีกแล้วล่ะ ทำไมถึงต้องโทษตัวเองตลอด ทำไมถึงทำเหมือนทุกอย่างไม่ใช่ความผิดของผมเลย



    'พี่แค่ทนใช้ชีวิตต่อไปโดยไม่มีนายไม่ได้จริง ๆ มันยากมากเลย พี่ขอโทษนะที่ทำแบบนี้ พี่รักนายมากนะ'




    เหมือนกัน...ผมรักพี่มากนะ

    ขอโทษที่ปล่อยให้พี่ต้องจมอยู่กับความเจ็บปวดพวกนั้นตัวคนเดียว แต่จากนี้ไปผมจะไม่ปล่อยให้พี่ต้องอยู่คนเดียวอีกแล้ว

    ผมสัญญา






    ----------------------------------------

    "มาต่อกันที่ข่าวต่อไปนะคะ ยังจำข่าวของชายคนหนึ่งที่หายตัวไปจนครอบครัวและเพื่อน ๆ ประกาศตามหาในโลกโซเชียลจนกลายเป็นไวรัลได้ใช่ไหมคะ

    เช้าวันนี้ได้มีการพบศพของชายคนดังกล่าวที่คอนโดแห่งหนึ่ง สืบทราบมาว่าเป็นคอนโดของเจ้าตัวเอง เจ้าหน้าที่สันนิษฐานเบื้องต้นว่าเป็นการฆ่าตัวตาย เพราะพบจนหมายลาตายฉบับหนึ่งในมือของผู้เสียชีวิตพร้อมกับกระปุกยาแก้ปวดที่ว่างเปล่า เพื่อน ๆ และคนรู้จักให้การณ์กับตำรวจว่าเจ้าตัวเพิ่งเลิกรากับอดีตคนรักไปได้ไม่นาน และอดีตคนรักของเขาเองก็ได้เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้เพียงไม่กี่สัปดาห์ค่ะ

    เป็นข่าวที่น่าเศร้าสลดพอสมควรเลยนะคะ ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวและคนรู้จักของทั้งสองคนนี้ด้วยค่ะ"





    [end.]

    —————————————————————————————————————————
    ทั้งหมดในเรื่องนี้ คือการโต้ตอบของคน ๆ เดียว กับเนื้อหาที่อยู่ในจดหมายค่ะ
    ม...ไม่งงกันใช่ไหมคะ ;w;)
    ประโยคที่อยู่ใน 'ตัวเอียง' คือเนื้อหาในจดหมาย
    ส่วนประโยคปกติก็คือประโยตที่คนอ่านจดหมายฉบับนั้นโต้ตอบกลับค่ะ

    ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ (///w///)
    #allislovefic
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in