แสงแดดอ่อนๆนี้จะมาเยี่ยมเยืิอนเราให้ยามเช้า เพื่อปลุกให้ไก่ได้ขัน "อรุณสวัสดิ์ ยามเช้า "

และเราก็ดำเนินชีวิตตามเข็มนาฬิกา วนไปให้ครบๆวัน บ้างก็นานแถบขาดใจ บ้างก็ไว้ปานวอก

และแสงสุดท้ายก็แวะกลับมาตบบ่าฉันเบาๆ เหมือนมันกำลังใช้ความอบอุ่นโอบรอบตัวฉัน เหมือนมันกำลังให้กำลังใจ " เอาน่าวันนี้ก็ผ่านมาได้......เหมือนเมื่อวาน " ........

นานแค่ไหนแล้วนะที่แสงแดดยามเย็นไม่ได้แวะมาทักทายฉัน ส่วนมากแสงสีฟ้าจากหน้าจอโทรศัพท์ แสงจากโทรทัศน์ แสงจากคอมพิวเตอร์ แสงจากหลอดไฟ จะอยู่เป้นเพื่อนฉันมากกว่า                         แสงพวกนี้เอาโลกของฉันไปเกือบครึ่งใบ     ไม่ใช่ว่าแสงเหล่านี้ไม่สำคัญนะ มันดีมากๆเลย                     มันอำนวยความสะดวกเราได้ดีที่เดียว คงต้องขอบคุณคนที่คิดค้นแสงสว่างอะ แต่ต้องขอโทษดวงตาที่ข้าไม่เคยถนอมเอ็งเลย :( 

แต่ถึงยังไงฉันก็ชอบให้แสงแดดยามเย็นแวะว่าตบบ่าฉันมากกว่าแสงของโทรศัพท์มือถือซะอีก

ฉันยืนมองแสงสุดท้ายของวันลอดผ่านกิ่งของต้นไม้ เหมือนแสงนี้กำลังบอกกับธรรมชาติรอบๆตัวว่า จะหมดวันนี้ละนะ :  )

"แสงสวยดีนะวันนี้"

ฉันอยากจะโบกมือลาแสงของวันนี้ ทว่าฉันยืนอยู่บนฟุตบาตหน้าร้านอาหาร คงจะไม่ดีสักเท่าไหร่ แค่ฉันเดินไปเดินมาธรรมดาก็เหมือนคนเมาล่ะ 555

                                                 วันพรุ่งนี้แวะมาตบบ่าเราอีกนะ คุณพระอาทิตย์ :  )

ฉันคงหลงเสน่ห์ยามเย็นไปซะแล้ว ชอบมองพระอาทิตย์ค่อยๆเคลื่อนต่ำลง

เมฆก้อนนั้นก็ยังอยู่ที่เดิม มีแต่สีของฟ้าที่เปลี่ยนไป 

                                                 เป็นเงาที่ไม่รบกวนใคร :  )