สิ่งนั่นก็มีเสน่ห์ โฮ้สิ่งนี้ยิ่งมีเสน่ห์ รวมๆก็มีเสน่ห์นั่นละ

เรามีโอกาสได้ติดตามทวิตเตอร์พี่คนนึง แนวเที่ยวป่า เที่ยวเขา แรกๆก็ไม่อินหรอก พวกป่าเขาเนี้ย จะชื่นใจเท่าทะเลได้ยังไง

แต่พอได้ลองไปสัมผัสพบว่า การเที่ยวป่าเขานั่น เต็มไปด้วย

-ความมุ่งมั่น มุ่งมั่นที่จะจองทริป หาลูกทัวร์ เคลียเวลาให้ลงตัว 

-พอต้องปืนหรือไต่เขาจริงๆ เราจะรู้สึกว่า อย่างกูเนี้ยขึ้นไหวเหรอ พอขึ้นไปเรื่อยสักครึ่งทาง 55 กูขึ้นมาทำอะไรว่ะ แปลกใจ แวะพักชมข้างทางไปเรื่อยๆ เราจะพบว่าใจเราสงบ หันไปมองเพื่อนร่วมทางที่มีจุดมุ่งหมายที่ต่างกัน แต่ปลายทางที่เดียวกัน เอาว่ะ แค่ชนะใจตัวเอง

"ไม่มีดอยใดสูงเกกินเข่า ไม่มีเขาใดสูงเกินใจ ป่าไม้ ภูเขา ฝนหมอก และดอกไม้ ไปกับเรา :) "

เรารู้สึกมีสมาธิมาก  แล้วเมื่อไปถึงจุดหมายเราสัมผัสได้ถึงความอิสระ ไม่ใช่ว่าตกจากเขานะ 555 

รู้สึกว่า แม่งทำได้ว่ะ สบายตัว สบายใจ นี้ซินะที่คนส่วนใหญ่ติดเขากััน 555

การเดินทางมันไม่ได้แย่ขนาดนั่น มันอาจจะไม่สนุก หรือสมหวังดั่งที่ใจคิด สุดท้ายสิ่งเหล่านั่น มันจะสร้างองค์ประกอบที่่ประหลาดใจ เดินไปอยู่ดีๆก็ร้องเพลงคนเดียว ยิ้มออกมากับเพื่อนร่วมทาง :)

หวังว่าการหลงรักในความอิสระ จะทำให้ฉันมีโอกาสไปเปิดโลกบ่อยๆนะ ><

รูปจากทวิตพี่คนนึงฮะ

ไม่แปลกที่คุณไม่ออกเดินทาง แต่มันจะแปลกถ้าคุณติดอยู่กับความคิดแบบเดิมๆ