ยุนกิ : ไปส่งหน่อย...
ห๊ะ? เสร็จแล้วเหรอ?
"ได้"
รถจอดที่ประตูทางออกด้านหลังไม่ทันไร
หมอนั่นก็พุ่งพรวดเข้ามาในรถ
แถมพอเข้ามาปุ๊บ ก็บ่นปั๊บ
ยุนกิ : ยัยนั่นน่ะ ไม่ได้เรื่องเลยแฮะ เสียงครางน่ารำคาญมาก ฉันไม่มีสมาธิเลย
... อ๋อ เหรอ...
เพราะงั้น
ถึงได้โทรหาฉันเร็วกว่าปกติสินะ
ยุนกิ : เธอฟังฉันอยู่มั้ย?
ประทานโทษนะ...
คือถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากจะฟังอ่ะ...
"ฟังอยู่"
ยุนกิ : ต้องหาเด็กใหม่แล้ว...
ตามนั้นแหละค่ะ....
"เอ๊า ถึงแล้ว..."
ยุนกิ : อืมมมม เธอจะขึ้นไปข้างบนด้วยกันมั้ย?
"เวลานี้เนี่ยนะ?"
ยุนกิ : ตะกี้ฉันพูดแล้วไม่ใช่หรือไงว่าฉันรวมสมาธิไม่ได้อ่ะ
อ่าาา เรื่องนี้นี่เอง...
ยุนกิ : แค่นอนเป็นเพื่อน...แค่นอนด้วยกันแค่นั้นก็พอ...
"เข้าใจล่ะ..."
เขาจะเป็นแบบนี้
ก็ตอนที่จิตใจของเขาไม่สงบ...
แต่เขาไม่เคยล่วงเกินฉันเลยแม้แต่ครั้งเดียวนะ...
พอคิดแบบนี้ เรื่องในอดีตก็หวนคืนมา...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in