อึมครึมตั้งแต่เช้าเลยแฮะ
ทั้ง ๆ ที่เป็นวันหยุดแท้ ๆ
แต่ดันคิดนู่นคิดนี่
จนเหนื่อยไปซะได้
ถ้าไปถามยุนกิตรง ๆ เลยมันจะดีกว่าอยู่หรอก
แต่ว่า....
จะให้ฉันไปถามยังไง?
ฉันมีสิทธิ์ไปถามเขาซะที่ไหน...
ก็นะ...
ยุนกิจะไปอยู่ที่ไหน ไปกับใคร คุยเรื่องอะไร
มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะไปเกี่ยวข้องตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
"เฮ้ย! อาร์มี่!"
"?"
ยุนกิ : ช่วงนี้เธอเป็นอึน ๆ นะ! ทำตัวให้มันดีหน่อย!!!
"ค่ะ ขอโทษค่ะ"
ยุนกิ : ถ้ามีอะไรก็พูดออกมาตรง ๆ เลย
นี่คือโอกาสใช่มั้ย?
"คือ...คือว่านะ..."
ยุนกิ : หืม?
"เมื่อวาน... ฉันไปเจอกับคนที่ยุนกิชอบไปเจอที่โรงแรมน่ะ
ยุนกิ : แล้วเขาว่าไรมา
"โมโห....คิดว่านายจะติดต่อเขาไป แต่ที่ไหนได้ ดันไปบอกว่าหมดประโยชน์แล้ว"
ยุนกิ : ฉันบอกไปแล้วนิ เสียงครางแหบมาก ไม่มีสมาธิ
"ทำไมล่ะ?"
ยุนกิ : หืม?
"ทำไมนายต้องโกหกด้วย คนนั้นน่ะ เขาบอกว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางร่างกายกับนายเลย เพียงแค่คุยกันเรื่องโลกใบนี้ เรื่องมนุษย์เท่านั้น..."
ยุนกิ : แล้ว?
"แล้วทำไมถึงต้องโกหก!!!!"
ยุนกิ : เธอไม่ได้เกี่ยวอะไรนิ
"....."
ยุนกิ : ฉันจะไปที่ไหน ทำอะไรกับใคร เกี่ยวกับเธอหรือไง?
"ยุนกิ! นายเป็นไอดอลนะ นายแบกความเสี่ยงไว้มากมาย แล้วมาบอกว่าแค่คุยเรื่องโลก เรื่องมนุษย์กันเนี่ยเหรอ? นายคิดอะไรกันแน่! แล้วถ้าความลับมันแตกขึ้นมาล่ะ! แฟนคลับนายต้องเจ็บปวดแน่ ๆ แล้ววงของนาย... บังทันจะเป็นยังไง!!!..."
ยุนกิ : เพราะงั้นฉันถึงได้จ่ายเงินหล่อนไปไง!!!
"ฉันน่ะ...อดทนมากเลยนะ พาคนที่ไม่รู้จักไปส่งให้นายถึงโรงแรมเนี่ย แถมยังไม่รู้อีกว่านายจะติดต่อมาตอนไหน แถมมาตอนท้ายก็ดันต้องมานอนเป็นเพื่อนนาย!!! นายน่ะมันเอาแต่ใจเกินไปแล้ว!!!
ยุนกิ : เพราะงั้นฉันถึงได้หยุดไง! ฉันหยุดทั้งหมดแล้ว... ฉันไม่เรียกเธอออกมาแล้วไง พอใจได้หรือยัง?
"เรื่องนั้น...นายก็ทำเองเออเองหมด"
ยุนกิ : ห๊ะ?
"ยุนกิ... นายน่ะ... ตลอดเลย... พอเถอะ เรื่องสำคัญอะไรนั่นไม่ต้องพูดแล้ว ตัดสินใจเองเลยนะ ในเมื่อนายไม่คิดที่จะฟังที่ฉันพูดอยู่แล้วนิ"
ยุนกิ : ......
"เธอเป็นสัตว์เลี้ยงของฉัน?... หึ! มากไปหน่อยมั้ย? สัตว์เลี้ยงมันก็มีหัวใจเหมือนกันนะ เอาเลยสิ! นายบอกเรื่องของฉันกับทุกคนไปเลย! ฉันน่ะ! ไม่กลัวอะไรนายทั้งนั้น!!!!"
ยุนกิ : เดี๋ยว!!! อาร์มี่! เดี๋ยว!!!
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in