“คือว่านะ... ฉันเป็นโปรดิวเซอร์นะ! ฉันเป็นโปรดิวเซอร์ของบังทันโซยอนดัน! เรื่องแบบนั้นน่ะ มันเป็นไปไม่ได้!...”
จิน : งั้นเหรอ?
    “หืม?”
จิน : งั้นแล้วกับยุนกิล่ะ?
    “เอ๊ะ?”
จิน : สำหรับอาร์มี่จังแล้ว ยุนกิคืออะไรล่ะ?
    “ย..ยุนกิก็...เพื่อนสมัยเด็ก...มั้ง...”
จิน : แค่เพื่อนสมัยเด็กเหรอ? ฉันมองไม่เห็นแบบนั้นเลยแฮะ

เรื่องนั้นก็... ใช่อยู่หรอก...
ก็ยุนกิน่ะ เขาเห็นฉันเป็นสัตว์เลี้ยงนินา
คนอื่นอาจจะไม่รู้สึก มันก็ช่วยไม่ได้

จิน : ฉันคิดว่ายุนกิชอบอาร์มี่จังอยู่แน่ ๆ ... เพียงแค่เขาพูดไม่ได้ว่าเขาชอบเธอ wwww
    ยุนกิน่ะเหรอ?
    ชอบฉัน?
    นั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลย...

จิน : ฉันไม่รู้หรอกนะว่าจองกุกจะคิดกับเธอยังไง แต่ถ้าปัดเรื่องโปรดิวเซอร์ออกไป แล้วลองคิดในแง่ของคนสองคนดูล่ะ?

    ที่บอกว่าให้คิดในแง่ของคนสองคน...

จิน : อ้อ แล้วก็เรื่องนัมจุนด้วย...

นายนี่รู้ทุกเรื่องเลยแฮะ
สมกับเป็นพี่ใหญ่ของวงจริงๆ...

ไม่ว่าเมื่อไรก็เข้ามาปรึกษาได้นะ...

esper…

ไม่.. ไม่ใช่...

พี่ใหญ่แห่งวงบังทันโซยอนดัน
ฉันนี่ช่างไม่เหมาะกับนายเอาซะเลย