"เอ๊ะ? แปลกนะที่จินโผล่หน้ามาสตูดิโอเนี่ย..."

จิน : เหรอ? www

    "มีอะไรหรือเปล่า? ถ้าจะมาหาทั้ง 3 คนนั้นล่ะก็ พวกเขาอยู่ห้องซ้อมน่ะ"

จิน : ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอนิดหน่อย

    ".... อ่าาา น่ากลัวจังแฮะ"

จิน : มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า?

คนนี้สุดยอดจริง ๆ 

ใช้เวลาไม่นานก็สามารถเข้าใจเรื่องได้ทุกอย่าง

จิน : ไม่ใช่เรื่องของยุนกิใช่มั้ย? ถ้าให้ฉันเดา น่าจะเรื่องของจองกุก...?

นั่นไง...

จินนี่เป็นเทพเจ้าหรือไงนะ

จิน : ฉันมองพวกเธอ 2 คนแล้วรู้สึกแปลก ๆ น่ะ

    "จองกุกเขาพูดอะไรให้นายฟังเหรอ?"

จิน : อื้อ... ก็ไม่มีอะไร

    "งั้นเหรอ?"

จิน : แต่ว่า มันก็ดูโหดไปหน่อยนะ ทุกทีเธอจะเรียกจองกุกว่า กุกตันแบบอ้อน ๆ ไม่ใช่หรือไง?

    "ฉันเรียกงั้นเหรอ?"

จิน : อื้อ ก็เห็นแทฮยองชอบบ่นว่า "เป็นมักเน่นี่มันดีจังเลยเนอะ"

    "งี้นี่เอง"

จิน : เอาตรง ๆ นะ ฉันเองก็อิจฉาน้องเล็กเหมือนกันแหละ แต่นั่นอาจจะเป็นอภิสิทธิ์ของน้องเล็ก

   หืม?

จิน : เธอดูยุนกิสิ เขาไม่ดุจองกุกใช่มั้ยล่ะ?

.... มันก็ใช่...

จิน : ก็เหมือนกับอาร์มี่จังนั่นแหละ... สำหรับทุกคนแล้ว จองกุกเป็นสิ่งที่สำคัญมาก

.... เหมือนกันงั้นเหรอ?

จิน : แต่ว่านะ ช่วงนี้รู้สึกว่าจะต่างออกไปและ

    "ต่าง?"

จิน : อาร์มี่จัง... เธอเริ่มรู้สึกกับจองกุกแล้วใช่มั้ยล่ะ?

    "ร...รู้สึก...?"

จิน : อื้อ! ในฐานะ "ผู้ชาย" คนหนึ่ง...หรือว่าฉันเข้าใจผิด?

ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง?

ฉันเนี่ยนะ?

ที่จะคิดกับจองกุกในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง?

เป็นไปไม่ได้!