มากเสียจนคิดว่าท้องฟ้าและท้องทะเลคงไม่มีวันห่างจากกันได้หรอก...

"เธอนี่เหมือนทะเลเลยเนาะ เวลาเราเศร้าพอได้คุยกับเธอ ก็เหมือนเธอพัดความเศร้าเราหายไปเลย เก่งจังเลยนะเธอน่ะ"

ฝ่ามืออุ่นๆ ที่แปะบนหัวฉัน มันไม่หายไปไหนหรอก

"เราล่ะ เป็นอะไรสำหรับเธอ"

"ไมถามงี้ เธอมีไรเปล่าเนี่ย เราระแวงนะเออ"

"ระแวงอะไรเล่า ก็ถามเฉยๆมั้ย บอกมาาา อยากรู้"

หน้าหงอๆ เวลาเขางอแงนั่นก็ด้วย คงได้เห็นไปอีกนานเลย

"อ่าๆ บอกก็ได้ ชื่อเธอก็บอกอยู่แล้วนะ เธอคงเป็นท้องฟ้าสำหรับเรา ปกป้องเราตลอด"

"ดีใจที่ได้เป็นท้องฟ้าของเธอนะ"

"อื้ม ดีใจที่ได้เป็นทะเลของเธอเหมือนกัน"

รอยยิ้มนี่ก็ด้วย ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่ได้เห็นมันหรอก

ใช่ ฉันเคยคิดอย่างนั้น

แต่คุณรู้อะไรไหม...

"นี่คุณทะเลครับ"

"ว่าไงคะคุณท้องฟ้า"

"เราเป็นเพื่อนกัน อยู่ด้วยกันมากี่ปีแล้ว"

"อืม...ไม่รู้สิ ถามทำไมหรอ"

"อยากอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆเลยเนาะ"

"อื้ม... มีอะไรรึเปล่า พูดมาเถอะ อยากรู้แล้วเนี่ย"

"นีร เราได้ทุนไปเรียนต่อที่อังกฤษแล้วนะ"

ภาพนั้นมันก็เป็นแค่ภาพที่เราเห็น ไม่ใช่สิ่งที่เป็น

"เราสอบได้ทุนที่อังกฤษแล้ว เธอก็รู้ว่าเราพยายามกับมันขนาดไหน เราสอบได้แล้วนะ แถมทุนนี้อะนะ เรียนจบปุ๊ป มีที่ทำงานรับปั๊ป เราโครตโชคดีเลย"

"...อื้ม ดีใจด้วยนะเธอ เก่งมากคุณท้องฟ้า"

เขาจะรู้มั้ยว่าที่ฉันยิ้มให้เขา ขยี้หัวเขาได้แบบนี้ ฉันต้องพยายามแค่ไหนที่จะกลั้นน้ำตาไว้

ฉันเก่งใช่มั้ยล่ะ ที่ไม่ได้ร้องไห้ให้เขาเห็น

"ไปอยู่โน่นเราคงเหงาแย่เลย ไม่มีเธอคอยเล่นด้วยแล้ว"

"เราอยู่กับเธอตลอดแหละหน่า คิดถึงก็กลับมาหาเราดิ"

"แต่เราคงคิดถึงเธอเหมือนกันแหละ หรือเธอจะส่งตังค์มาให้เราบินไปหางี้เราก็โอเคนะเธอ"

"ถ่ายรูปหิมะส่งมาให้เราดูด้วยนะ แล้วก็อยู่โน่นหนาวกว่าที่นี่ ดูแลตัวเองอย่าให้ไม่สบายรู้มั้ย ไม่มีหน่วยส่งข้าวส่งยาแล้วนะ"

"ค้าบบ"

"เราจะรอวันที่เธอกลับมาเล่นกับเรานะ"

คุณเคยเห็นภาพนี้ไหม ภาพที่ท้องฟ้าบรรจบกับท้องทะเล ฝืนฟ้าสีครามและฝืนน้ำสีฟ้าสดใส สำหรับฉันภาพนั้นมันสวยงามเอามากๆ

มากซะจน คิดว่าท้องฟ้าและท้องทะเลคงไม่มีวันห่างจากกันได้หรอก....

แต่ใครๆก็รู้ว่าท้องฟ้ากับท้องทะเลก็ทำได้แค่มองกันและกันต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีวันจะมาบรรจบกันที่เส้นขอบฟ้าได้เหมือนอย่างที่เราเห็นกันหรอก

แต่ทะเลอย่างฉันก็ดีใจนะ ที่ได้เห็นท้องฟ้าไปตามความฝันของเขา ♡