การทะเลาะกัน...
นั่นไม่ใช่เรื่องที่ฉันกลัวเท่าไหร่ในตอนแรกที่คบหาดูใจ
เพราะเราทั้งสองไม่เคยทะเลาะกันเลย แบบใช้อารมณ์
แม้จะงอนและงี่เง่าไปบ้าง แต่นั่นฉันไม่ได้นับว่าทะเลาะกันนะ
เพราะการทะเลาะน่ะ คือการที่คนสองคนหันหน้ามาคุยกันด้วยอารมณ์
ไร้ซึ่งเหตุผล
ไร้ซึ่งตรรกะ
ไร้ซึ่งทุกอย่างที่สมองจะสามารถควบคุมได้
มีเพียงอารมณ์ที่อยู่ในห้วงลึกของหัวใจที่ออกมาปะทะกัน
แน่นอน มันต้องมีน้ำตาและความเจ็บปวด
และฉันผู้นี้คือผู้ที่ง้ออีกฝ่ายด้วยความเต็มใจ
เพราะรักเลยทำโดยไม่เคยคิดร้ายกับอีกฝ่าย
เหตุผลที่มักจะทะเลาะกันก็เป็นแค่เรื่องเล็กๆที่ผู้อื่นมองแบบนั้น
แต่กลับในคู่เรา มันคือเรื่องที่แสนเปราะบางและควรได้รับการดูแลให้ดีที่สุด
'ความสัมพันธ์'นั่นเอง
เอาจริงๆเธอก็คงแค่คิดมากเกินไป
แต่ในทางกลับกัน ฉันเองก็ไม่ได้ทำหน้าที่ให้มันชัดเจนเสียเท่าไร
มันคงไม่แปลกที่วันนั้นที่เราสองทะเลาะกัน
จะต้องมีการหลั่งน้ำตาเป็นธรรมดา
แต่สุดท้ายพวกเราก็กลับมากอดกัน
แต่ในวันนี้มันไม่มีแล้วล่ะการทะเลาะกันที่แสนบ้าบอ
อ้อมกอดของการขอโทษที่แทนคำพูดในใจทั้งหมด
มีเพียงฉันและน้ำตา ที่รอคอยแจ้งเตือนแชทของเธอ
แต่มัน...
คงไม่มีอีกแล้วล่ะ...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in