กรอบปิตาธิปไตยรัดตัวสุดๆ เป็นจุดหมายของชีวิตเลยก็ว่าได้ บางคนอาจเคยได้ยินข่าวมหาวิทยาลัยที่จงใจไม่รับนักศึกษาหญิงเข้าศึกษาทั้งที่มีคุณสมบัติเพียงเพราะคิดว่าผู้หญิงทำงานไปสักพักก็ต้องออกไปเป็นเมียเป็นแม่ สิ้นเปลืองทรัพยากรหรือตำแหน่งเปล่าๆ แน่นอนว่าตัวละครเอกของเราที่เป็นผู้หญิงก็หนีความกดดันนี้ไม่พ้น

มาถึงตัวละครเอก คุมิโกะของเรา เด็กสาวบ้านนอกที่มาเรียนมหาลัยในเมือง นอกเรื่องนิดๆคือนางน่ารักมาก ใสซื่อตรงไปตรงมาดี โมเม้นที่ดูอีโรติกเจอตาใสๆ เข้าไปคือมุ้งมิ้งไปเลย อ่อนประสบการณ์และสัญชาตญาณป้องกันตัวต่ำมากกกกกกกก ถ้ารุ่นพี่(เคนอิจิ)เป็นคนแย่กว่านั้นอีกนิดคือได้กลายเป็นหนังระทึกขวัญแน่ ถึงอย่างนั้นชีวิตรักกับเคนอิจิก็ดูหวานแหววดีแม้ว่าเคนอิจิจะมี sex กับคุมิโกะแบบสอดใส่ไม่ได้ ไม่ได้ในที่นี้คือไม่ได้ทางกายภาพเลยจริงๆ นะ แบบใจพร้อมแต่มันไม่เข้า ฝืนก็เลือดสาดอะ

พอตอนต่อมาเราก็จะเห็นเค้าลางของปัญหาชัดขึ้น เคนอิจิที่โชคร้ายมักซื้อได้ของมีตำหนิพาให้คุมิโกะคิดว่าตัวเองก็เป็นของมีตำหนิที่เคนอิจิจำใจรับไว้เหมือนกัน ไหนจะเพิ่มปมที่ว่าที่จริงเธอก็เคยมีอะไรกับคนอื่นมาก่อน แต่ดันมีอะไรกับเคนอิจิไม่ได้คนเดียว ตัวคุมิโกะเองเลยพยายามกลบปมด้อยนี้ด้วยการทำทุกอย่างเพื่อเคนอิจิแบบสุดลิ่มทิ่มประตู ตั้งแต่ตัดผมให้ ไปจนถึงสรรหาวัตถุดิบมาทำของกินให้สามีเพื่อไม่ให้เคนอิจิโดนใครล้อ ที่ยกมานี่เป็นปัญหาระหว่างตัวละครที่ทำให้เราเห็นภาพความกดดันของคุมิโกะชัดขึ้นนะ ตัวซีรีส์ยังสลับแทรกความขัดแย้งของตัวตนคุมิโกะที่ถูกสังคมหล่อหลอมมาอีกที

มีตอนนึงที่คุมิโกะเตรียมตัวสำหรับสัมภาษณ์ครูแล้วต้องตอบคำถามว่า “ทำไมถึงอยากเป็นครู” คุมิโกะตอบว่า “เพราะมีคนสอนว่า ครูเป็นอาชีพที่เหมาะที่สุดสำหรับผู้หญิงที่จะเลี้ยงดูตัวเองไปตลอดชีวิต” คนที่สอนก็คือน้าของคุมิโกะ น้ามองว่าแม่ของคุมิโกะไม่มีทางเลิกกับพ่อต่อให้อยากแค่ไหน เหตุผลก็คือด้วยข้อจำกัดทางเศรษฐกิจของผู้หญิงในญี่ปุ่น นอกจากจะโดนกีดกันหน้าที่การงานแล้ว เมื่อผู้หญิงเป็นแม่ก็ถูกคาดหวังให้ออกจากงานอีก การออกจากงานของคนเป็นแม่มันทำลายโอกาสมหาศาลและเหลือที่ที่ให้พึ่งพาทางการเงินได้เพียงอย่างเดียว คือสามี ดังนั้นต่อให้สามีจะห่วยหรือความรักจะล่มสลายแค่ไหน ผู้หญิงก็ต้องกล้ำกลืนฝืนทนความคับข้องใจต่อไป มุมมองเกี่ยวกับครอบครัวนี้อาจจะเป็นมุมมองของน้าที่ไม่โรแมนติกและพูดแบบองุ่นเปรี้ยวเพราะตัวเองโสด แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันเป็นความจริงสำหรับผู้หญิงหลายๆ คนเช่นกัน

พอ”ความเป็นเมีย”บกพร่องแล้วมันก็เป็นปัญหาไปถึง “ความเป็นแม่” ช่วงครึ่งหลังของซีรีส์จะพูดถึงการมีลูก การผลิตเด็กให้ได้กลายเป็นการกดดันที่หนักหนาจนต้องไปพึ่งคลินิกดูแลผู้มีบุตรยากที่ค่าใช้จ่ายแพงแสนแพง ตอนที่คุมิโอะกับเคนอิจิกลับบ้านไปเจอพ่อแม่ตัวเองยิ่งกดดันเข้าไปใหญ่ การมีลูกไม่ได้เป็นความผิดมากๆ ขนาดที่ต้องขอโทษที่ผลิตลูกที่ผลิตลูกไม่ได้ออกมา มีการต้องหาคนผิดซึ่งมันหาไม่ได้ในเคสคู่นี้เพราะต่างฝ่ายต่างก็มีเพศสัมพันธ์กับคนอื่นที่ไม่ใช่คู่ตัวเองได้

ขอพูดถึงเคนอิจินิดนึงละกัน เป็นตัวละครชายที่น่ารักดี เข้าใจได้ว่าทำไมคุมิโกะถึงชอบ เคนอิจิเนี่ยจะมีความเปิดกว้างและละเอียดอ่อนต่อความกดดันที่ภรรยาเจอระดับนึงเลย ตอนที่ต่างคนต่างทำงานก็ไม่ได้คาดหวังว่าคุมิโกะจะต้องเป็นคนทุ่มเททำอาหารปรนนิบัติขนาดนั้น ไม่ได้มองว่างานบ้านเกี่ยวกับเพศหรือผู้หญิงต้องทำงานบ้าน ความพยายามต่างๆ ของคุมิโกะก็เป็นสิ่งที่เขาสัมผัสได้ และยังสัมผัสลึกลงไปถึงปมในใจของคุมิโกะที่ผลักดันให้เธอพยายามบำรุงบำเรอเขามากเกินไปด้วย

เคนอิจิรู้ว่าคุมิโกะเจ็บปวดที่ไม่สามารถมี sex กับเขาได้เหมือนคนอื่นๆ เลยใช้วิธีไปซื้อบริการเอาแล้วเอาบัตรเข้าใช้บริการไปวางในที่ที่คุมิโกะจะเห็นเพื่อที่ภรรยาจะได้สบายใจว่าสามีหาทางออกได้(?) ซึ่งก็บ้าบอแหละ คุมิโกะก็ไม่เกตอยู่แล้ว แบบว่าใครจะเกต(วะ) รังแต่จะทำให้เครียดหนักกว่าเดิมสิไม่ว่า ไม่นับว่าฮีแกก็แอบวาดหวังให้คุมิโกะไม่เคยต้องมือชายอื่นทั้งที่ตัวเองก็ไปหากินเอากับ sex worker เหมือนกัน คุมิโกะด้วยความระบบป้องกันภัยเป็น 0 ก็ไปมี sex กับคนอื่นที่ไม่รู้จักง่ายๆ ไม่ปลอดภัยเอาซะเลย เอาเป็นว่าการแก้ปัญหาของคู่นี้ดูใช้ไม่ได้สุด ความใช้ไม่ได้มันก็ชวนขำแบบตลกร้ายนิดๆ นะ อาจด้วยวิธีเล่าที่ไม่ชวนให้อารมณ์ดิ่งดราม่าขนาดนั้นด้วย

สุดท้ายแล้วซีรีส์เรื่องนี้ไม่ได้เน้นความล่มสลายของครอบครัวที่มี sex และมีลูกไม่ได้ มันเป็นซีรีส์น่ารักๆ ที่ทำให้เรามองความหมายและหน้าที่ของครอบครัวกว้างขึ้น สะท้อนปัญหาการกดทับและความกดดันจากสังคม และให้ทางออกเป็นความรักของคนในความสัมพันธ์จริงๆ ไม่ใช่คนนอก