ตอนนี้ฉันกำลังแอบชอบใครซักคน....
“ตาจะถลนอยู่แล้วโว้ยยย” แชง พูดเสียงดัง เมื่อเห็นเพื่อนกำลังมองหนุ่มที่อยู่อีกฝากของถนนชนิดไม่วางตา
“เปล่านะ!” ปฏิเสธรวดเร็วอย่างกับฝึกทหาร หันคอแทบหักเมื่อมีคนจับได้
“โอ้โห ธรรมชาติสุดๆว่ะเพื่อน” แชงตบมือชื่นชมพร้อมรอยยิ้มเยาะบนใบหน้าในขณะที่คนถูกจับได้เดินจ้ำอ้าว เพราะกลัวว่าเขาคนนั้นจะได้ยินทั้งที่อยู่ห่างกันเกือบเป็นกิโล
.
.
“ว้าว เพื่อนเราโตเป็นสาว กำลังมีความรักไม่ใช่สาวน้อยอายุสิบห้าแล้ววว เอ๊ะ อายุสิบห้า!”
“อายุสิบห้า!!”
“อายุสิบห้าได้มาเป็นสาวรำวงมาใส่กระโปรงวับๆแวมๆ”
นี้ฉันอยู่ที่ไหนใครก็ได้พาฉันออกไปที๊ ท่ามกลางความสามัคคีประสานเสียงร้องสุดสยองของเพื่อนร่วมชั้นเกือบทั้งห้องนี่คือความในใจของบี๋ หญิงสาวที่ถูกเพื่อนรักหักหลัง โดยการเล่าเรื่องเมื่อเช้าให้คนทั้งห้องฟังและที่สำคัญ เธอไม่ได้อายุสิบห้า
“เป็นสาวเป็นนาง ไวไฟเชียวนะ”
“ทำตัวแบบนี้ แม่ไม่ว่าเหรอ”
“มีปัญหา ปรึกษาที่ บึ๊ก 1113 อย่ามาปรึกษาพี่ ก๊ากกกก”
และอีกสารพัดที่พวกมัน(เพื่อนร่วมชั้น)จะเอามาล้อเลียนไม่ได้หยุดตั้งแต่คาบเช้าและตอนนี้ก็เริ่มคาบบ่ายแล้วยังไม่ทีท่าว่าจะหยุด ชอบเหลือเกินเรื่องของคนอื่น
“เราไม่ได้ชอบซะหน่อย” บี๋กอดอก บอกหน้านิ่ง
“โกหกอะไรก็โกหกได้ แต่โกหกใจตัวเองไม่ได้หรอกโยม” จี เพื่อนชายห้องเดียวกันพูดเสียงขรึม พลางยกฝ่ามือเหมือนกำลังให้พร เมื่อเห็นว่าเพื่อนกำลังทำผิดศีลข้อมุสา
“พวกมึงอย่าไปเชื่อไอ้บี๋มัน” บี๋หันขวับแทบไม่ทันเมื่อไอ้ตัวก่อเรื่องกำลังทำหน้าตาเริงร่าเต็มขั้น เพราะว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ไอ้เพื่อนเวร
“ไอ้แชง พอเลย”
“พวกมึงต้องเห็นตอนมันบอกว่า เปล่าน้า” ไม่ว่าเปล่าแชงสาธิตท่า จีบปากจีบคอ เล่นเป็นฉากๆประหนึ่งห้องเรียนเป็นโรงละครรัชดาลัยเทียเตอร์ “เหี้ยกูนึกว่าดูละครลิง ก๊ากกกก โครตแข็ง”
“สัสแชง! ไหนมึงบอกว่าธรรมชาติไงวะ”บี๋ลุกขึ้นตบโต๊ะ ว่าอย่างโมโห
“กูประชด”
“สัส”
“แล้วมึงเห็นไหม ว่าคนที่ไอ้บี๋ไปทำน้ำลายยืดใส่เขา มันเป็นใครวะ” ปั้น เด็กแว่นตัวสูง 189 สายตาสั้นที่ไม่ได้เกิดจากเรียนหนักแต่เป็นเพราะว่ามันติดเกมส์ ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“เลิกสนใจเรื่องกู แล้วหันมาสนใจงานที่จารย์สั่งเถ๊อะ กูขอร้อง”
“ไม่รู้ว่ะ เห็นไม่ชัด ไกลเกิน” ชีวิตเป็นดั่งอากาศธาตุบอกไปก็เหมือนสีซอให้ควายฟัง
“วุ้ ไม่ได้เรื่อง” คนถามทำหน้าอารมณ์เสีย "ไม่มันส์เลย"
“อ้าว สัสปั้น”
“อ้าวๆ เงียบๆ คุยอะไรกันได้ตลอด ไม่เหนื่อยกันบ้างหรอพวกเธอ”
“ไม่ครับ/ค่ะจารรรรย์”
“ไม่เหนื่อยก็รีบทำให้เสร็จๆ ส่งก่อนเลิกเรียนเข้าใจไหม”
“โหวววว จารรรรรรย์”
“ไม่เสร็จ ก็ไม่ต้องเอาคะแนน เข้าใจไหม” พยักหน้าเข้าใจกันทันที“งั้นอาจารย์จะไปประชุมแล้ว ยังไงก็เงียบๆกันด้วยล่ะเลิกคาบได้”
พออาจารย์ไปปุ๊บทั้งห้องก็โล้งเล้งทันที บี๋เอามือเท้าคาง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ไม่รู้ว่าตอนเลิกเรียนจะได้เจอไหมอยากเห็นหน้าจัง
“เป็นไรบี๋ โกรธพวกผู้ชายหรอ” ฟางเพื่อนสาวตัวเล็กกว่าบี๋เกือบสิบเซน ที่นั่งโต๊ะติดกันถามด้วยความเป็นห่วง
“รำคาญพวกมันมากกว่า ล้ออยู่ได้ ก็บอกว่าไม่ได้ชอบ”
“แน่ ที่รำคาญเพราะว่าแอบชอบจริงใช่ม้า” ฟางหลิ่วตา
“เอ้า นึกว่าจะมาปลอบ ฟางโดนพวกมันซื้อตัวไปแล้วหรอหะ”
“ฮ่าๆๆ แสดงว่าเรื่องจริง”
“ฟางงง เปล่าซะหน่อย พูดอะไรก็ไม่รู้” บิดซ้าย บิดขวาก่อนจะเอามือปิดหน้า ฟางเห็นเพื่อนหน้าแดงก็ยิ่งแหย่บี๋กลัวตัวเองจะหลุดความลับออกไป(นี้ยังไม่หลุดเหรอ)รีบลุกขึ้นแล้วเดินออกนอกห้องทันที
.
.
บี๋เดินลงไปซื้อน้ำที่ร้านค้าโรงเรียนระหว่างทางก็คิดถึงคนที่แอบชอบ ว่าทำไมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ทั้งที่ดูดีขนาดนั้นเป็นไปได้ไง ทั้งที่ตัวบี๋เองก็รู้จักคนในโรงเรียนเยอะแยะ
งั้นตลอดเวลาก็แสดงว่าเราพลาดสิ่งดีๆไปเยอะน่ะสิ
เมื่อคิดได้ดังนั้นก็เริ่มคิดว่าจะรู้ได้ไงว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เรียนชั้นไหน หรือต้องแอบถ่ายรูปแล้วเอาไปถามเพื่อนที่อยู่ต่างห้องดี พอถึงตรงนี้ก็เริ่มคิดว่าตัวเองเริ่มเป็นสโตกเกอร์นิดๆละ บี๋ส่ายหัวไปมาเพื่อไล่ความคิดแปลกๆ แต่สายตากลับสะดุดกับรูปร่างของใครสักคนจนเมื่อเพ่งดูดีๆ
เฮ้ยยยย
บี๋พุ่งตัวเข้าข้างทางด้วยความไวแสงก่อนจะซ่อนที่ต้นไม้ใหญ่ข้างตึกเรียน พร้อมกับสงสัยไปด้วยว่าตัวเองจะซ่อนทำไมต้องแสดงตัวให้เขาเห็นสิ ต่อไปเจอกันบ่อยๆเขาจะได้จำหน้าตัวเองได้ไง
“จะซ่อนทำไมวะเนี่ย” บี๋พึมพำ
“เออ จะซ่อนทำไม”
“เฮ้ย!”
บี๋ผงะเมื่อเห็นหน้าแชงในระยะประชิดแต่สายตาของแชงกำลังเลื่อนตามจังหวะการเดินของคนที่เธอซุ่มมองอยู่
“ใครซ๊อนนน” บี๋ยืนหลังตรงแน่ว แต่สายตาเลิกลักชัดเจน
“ก๊ากกกก ละครลิงอย่างที่มึงว่าจริงด้วย ไอ้แชง” ปั้นว่าขณะกำลังกอดคอจีที่หัวเราะเป็นลูกคู่
“นั้นคนที่แกชอบนิไอ้บี๋”
“ไหน ไหน” ปั้นกับจีชะโงกคอดู “ไหนวะเฮ้ย นั้นมันไอ้ลีไม่ใช่หรอวะ” ปั้นพูดขึ้น
“ชื่อลีหรอ” บี๋ตาโต
“ไหนบอกว่าไม่ได้ชอบไง” จีหันถามด้วยสีหน้าเอือมเมื่อเห็นท่าทางกระดี๊กระด๊าของเพื่อน
“ก็ไม่ได้ชอบ” บี๋ปฏิเสธเสียงต่ำ
“เออ ดีแล้วที่ไอ้บี๋มันไม่ชอบ” จู่ๆปั้นก็พูดหน้าเครียด
“ทำไมวะ” แชงสงสัย
“ก็คนอื่นจะคบกับมันไม่ได้ ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน โดยเฉพาะไอ้บี๋”ปั้นหันมองหน้าบี๋ด้วยสายตาจริงจัง จนเธอรู้สึกหวั่นใจขึ้นมา
“มันมีแฟนแล้วหรอวะ โหวว รักแรกของไอ้บี๋จบลงตั้งแต่ยังไม่เริ่มเสียใจด้วยว่ะเพื่อนเลิฟ” จีส่ายหัวก่อนจะหันไปตบบ่าบี๋ด้วยความเห็นใจ เมื่อหันมาอีกด้านก็เจอแชงทำตาปริบๆยกมือทำท่าสู้ๆอยู่ข้างหน้า
“เพราะมันเป็นไอ้ลี” ปั้นไล่มองหน้าทั้งสามคนด้วยท่าทางซีเรียส "มันจะรักใครไม่ได้นอกจากผู้หญิงคนนี้คนเดียว ผู้หญิงคนนั้นก็คือ............... นางมา เพราะผู้ใหญ่ลีกับนางมา แต่นี้ไอ้บี๋ ไม่ใช่นางมาก๊ากกกกกก โอ้ย! เตะกูทำไมเหี้ยแชง!”
“สัส! กูอุตส่าห์รอฟัง”
“เออ ค๊วย กูนึกว่ามีอะไรเด็ด” จีว่า “มึงเล่นมุขอะไรก็ดูหน้าเพื่อนด้วย ไอ้บี๋มันจะร้องไห้แล้วเนี่ย”
บี๋เบะปากน้ำตาจะร่วงแล่ไม่ร่วงแล่ ปั้นเห็นก็ตกใจทันที ไม่นึกว่าเพื่อนจะจริงจังขนาดนี้
“เฮ้ย ล้อเล่นเว้ยบี๋ อย่าร้องนะ”ปั้นทำตัวไม่ถูก หันหน้าไปหาแชงกับจีเพื่อขอความช่วยเหลือแต่ทั้งสองกลับไปยืนขนาบบี๋ พร้อมทำท่ารังเกียจเต็มขั้น
“แย่สุดๆ” จีส่ายหัว
“เพื่อนแบบนี้ ไม่มีซะยังดีกว่า”แชงเอามือบังก่อนกระซิบข้างหูบี๋ แต่เป็นเสียงกระซิบระดับสเตอริโอ
“เลิก เลิกคบกันไปเลยดีกว่า ชิ่วๆ ”จีย่นหน้าบีบจมูก พลางโบกมือไล่อย่างรังเกียจ
“เออ นายออกจากแก๊งเราไปเลย”แชงพยักหน้า พร้อมถกแขนเสื้อขึ้นเหมือนพวกนักเลง
“ได้ทีล่ะเอาใหญ่นะพวกมึง” ปั้นชี้หน้าทั้งสองตัว ที่พอเดือนร้อนก็ข้ามหัว ยังไม่พอหันหลังกลับมากระทืบซ้ำอีก เลวจนแม่การะเกดต้องยกมือไหว้พวกมันละบอกให้พอ
“อ้าว! บี๋ จะไปไหน” แชงตะโกน เมื่อจู่ๆ บี๋ก็วิ่งออกไป ไม่บอกไม่กล่าว
“ไอ้ปั้น!” จีหันขวับไปหาตัวก่อเรื่องแต่ไม่ว่าเปล่า จิ้มหน้าผากจนคนโดนเรียกเกือบหงายหลัง “คนอย่างมึงไม่มีทางได้ดีหรอกไอ้เพื่อนชั่ว ไอ้คนทรยศ โกหก กะล่อน ปลิ้นปล้อน ตอแหลขี้จุ๊ตะละหลา ขี้จุ๊เบ--”
“พอ มึงไม่ต้องร้อง” ปั้นดันหัวจีจนหน้าหงาย “มึงด่าซะกูเป็นคนขายชาติเลยไอ้สัส”
“แล้วนั้นมันวิ่งไปไหน” แชงว่าขึ้นจีกับปั้นจึงหันมาดู จึงเห็นว่าบี๋ไม่ได้ไปทางห้องเรียน
“เออ มันจะวิ่งไปไหน” จีเห็นด้วย
ภาพที่เห็นคือบี๋กำลังวิ่งไปไหนสักที่โดยพวกเขาทั้งสามก็ไม่อาจรู้ ว่าเพื่อนตัวเองจะวิ่งไปไหนของมัน ห้องเรียนรึก็อยู่ตรงนี้ แต่ทำไมไปทางนั้นวะ สงสัยเสียใจจนสิ้นสติไปแล้วพวกเขาต่างก็ดูภาพตรงหน้าด้วยความงงงวย จนกระทั่ง
“อ้าวเฮ้ยยยย!!!” ทั้งสามตะโกนพร้อมกันสุดเสียง เมื่อจู่ๆบี๋ที่วิ่งอยู่ก็สะดุดล้มดังโครม! ตรงทางเดินต่างระดับ แต่มันจะไม่เป็นอะไรหรอกถ้าล้มที่อื่น แต่ดันมาล้มตรงที่ ลี หรือคนที่บี๋แอบชอบ กำลังยืนอยู่ตรงนั้นพอดีและมันมีแย่กว่านี้ได้อีก
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กางเกงในลายขวางสีฟ้าสลับขาวของไอ้บี๋โผล่!
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in