ร้านของเราชื่อ Beach Bites อยู่ฝั่งสวนน้ำ Oceans of Fun ข้างหน้าจะขายพิซซ่าให้กับ Guest ด้านหลังจะขายอาหารให้กับพนักงานส่วนสนุกพวกเบอร์เกอร์ พิซซ่า และของทอดต่างๆ ในราคาถูก (เหมือน cafe ฝั่งสวนสนุกนี่แหละ) 

เข้าไปในร้านก็ไปบอก Supervisor ของร้าน ว่าเรามาถึงแล้วนะ พร้อมเริ่มงานแล้ว เค้าเลยให้เรานั่งประกอบขวดน้ำ Souvenir Drink Cups เราก็นั่งประกอบไปเรื่อยๆ พอทำเสร็จก็ไปบอก เออ เสร็จแล้วนะ จะให้ทำอะไรอีก นางก็สั่งให้เรากับเพื่อนคนไทยอีกคนไปช่วยน้องเร้ดแท็กชาวเมกาตักน้ำแข็งเติมในตู้ (Red Tag คือเด็กอายุต่ำกว่า 16 ปีที่มาทำงานในสวนสนุก ซึ่งจะไม่สามารถประกอบอาหารหรือใดๆ ที่อาจก่อให้เกิดอันตรายได้) ซึ่งน้องเร้ดแท็กก็ถามซุปว่าเราพูดอังกฤษได้มั๊ย ซุปตอบไป very low เรากับเพื่อนก็แบบ เฮ้ยยยยยย อิซุป มันต้องขนาดนั้นเลยหรอวะ คือนางอะพูดเร็วและรัวมากๆ ในระดับที่น้องเร้ดแท็กก็ฟังไม่ทันเหมือนกัน นึกออกมะ นี่ก็เลยเฟลๆ เออ ก็โง่นะ ไม่ได้ native แต่ก็ไม่ขนาดนั้นปะ ฮืออออ

พอตักน้ำแข็งเสร็จนางก็หาอะไรให้ทำใหม่ นั่นคืออออออ ทำเบอร์เกอร์ โดยให้เพื่อนเราเป็นคนกริล และเราเป็นคน prep cook ประกอบร่างเบอร์เกอร์ เตรียมผัก อะไรแบบนี้ โดยให้คนเมกาสอนชื่อ Erin เป็นเด็กผู้ชายไว้ 16 ที่ดีกับเราและเพื่อนมากๆ พยายามชวนคุยตลอด เพราะปกติเราเป็นคนไม่เริ่มคุยอยู่แล้ว ละยิ่งเป็นภาษาอังกฤษก็จะแบบ ... เค้าบอกเราว่าปีที่แล้วก็เคยมีคนไทยมาทำที่ร้านนี้เหมือนกัน คนนั้นคุยเก่งมาก ไม่เหมือนเราเลย เราเงียบ ฮ่าาาาา แต่เราก็พยายามตอบและต่อบทสนทนาไปเรื่อยๆ นะ 

อาทิตย์ถัดมา เราได้มีโอกาสเปลี่ยนหน้าที่ไปทำพิซซ่าแทน ซึ่งมันสนุกกกกก เป็นการแต่งหน้าพิซซ่าก่อนจะนำไปอบ และหั่นเสิร์ฟให้ลูกค้า โดยจะมีแป้งพิซซ่าที่ทำเสร็จแล้วแช่ฟิตไว้ ให้เราเอาเนยเทียมหรือมาการีนทาแค่รอบนอกของแป้ง จากนั้นตักซอสมะเขือเทศไว้ตรงกลางประมาณ 3-4 ทัพพี และเกลี่ยให้เท่ากัน โรยหน้าด้วยมอสเซอเรลลาชีสเยอะมากมากกกกกกกกกกก ประมาณ 12 กำมือ (ลืมบอกว่าคนทำฟู้ดจะต้องใส่ถุงมือพลาสติกตลอดการทำงาน หากถุงมือสกปรกก็ต้องเปลี่ยนคู่ใหม่ตลอด นี่วันๆ นึงใช้เกินยี่สิบคู่แน่นอน) เท่านี้ก็จะได้พิซซ่าชีส ส่วนหน้า pepperoni แค่นำพิซซ่าชีสที่ทำเสร็จแล้วมาเรียงด้วยตัว  pepperoni ก็เสร็จสมบูรณ์ นำไปแช่ในตู้แช่พิซซ่าให้เซ็ตตัวก่อนนำไปอบ นอกจากนี้ัยังมีขนมปังกระเทียม หรือ Breadstick ด้วยนะ เป็นขนมปังแท่งๆ นำไปทาเนย และโรยชีส แล้วนำเข้าเตาอบ ก็จะได้ขนมปังกรอบนอกนุ่มใน หอมๆ กินกัน 

ซึ่งไอการได้ทำพิซซ่านี่แหละทำให้เราภูมิใจกับหน้าที่ในช่วงนึงเลย เพราะเคยมีลูกค้ามาชมว่าพิซซ่าที่เราทำสวย ดูน่ากิน เหมือนพิซซ่าฮัทเลย ซุปได้ยินเกสท์ชมก็หน้าบาน รีบเดินมาขอบคุณเราใหญ่เลย ขอไฮไฟว์แปะมือกันด้วย นี่ก็งงไปสิ วันก่อนยังด่าเราโง่อยู่เลยนะเจ๊ แม้แต่น้องเร้ดแท็กที่เป็นคนคิดเงินกับลูกค้ายังเดินมาชม เออ งงไปเล้ยยยยยยย 

เนื่องจากวันนั้นเพื่อนคนไทยของเราโดนส่งไปทำงานร้านอื่น ทำให้เราได้มีโอกาสคุยกับ Erin มากขึ้น เลยคุยกันเรื่องทั่วไปตั้งแต่อาหารไทย อาหารญี่ปุ่น อาหารเกาหลี ที่เที่ยวในเมือง และสัตว์เลี้ยง

A: เธอเลี้ยงหมามั๊ย?

me: ไม่นะ เรากลัวหมา

A: แมวล่ะ?

me: แมวก็กลัว

A: เธอกลัวทุกอย่างเลยหรอ ปลาล่ะ?

me: เอออ ไม่กลัวปลา ตอนเด็กๆ เคยเลี้ยงปลาด้วยล่ะ

A: จริงหรอ เนี่ยเลี้ยงหมาอยู่ตัวนึง น่ารักมากๆ เลยนะ ฉันคิดถึงมันมาก ไว้จะเปิดรูปให้เธอดู

me: อืมๆๆ ชื่ออะไร

A: Layla, she's very cuteeeee. (ลองจินตนาการดูนะ ผู้ชายตัวใหญ่ๆ กล้ามแน่นๆ ผิวเข้มๆ หน่อย ใช้เสียงสองชื่นชมหมาของตัวเอง)

me: เออ น่ารักดีนะ (เปลี่ยนเรื่องสักทีเถอะ อันนี้ไม่อินจริงๆเด้อ)

.

.

.

ผ่านไปสักพัก

A: เธอคิดถึงครอบครัวของเธอที่ไทยบ้างมั๊ย

me: ตอนนี้ก็ไม่นะ เราแชทคุยกันตลอด ทำไมหรอ?

A: งั้นเธอก็ไม่เข้าใจสิ ว่าฉันคิดถึง Layla มากขนาดไหน ไม่ได้เจอกันมา 2 อาทิตย์แล้วเนี่ย (เปิดรูปให้ดูอีกรอบ)

me: (อ้าวมึง ที่พูดมาคือจะอวดหมาอีกแล้วใช่มั๊ย!!!) 

ตกเย็นวันนั้นตารางปิดร้านเป็นของเรากับ Erin เราก็เลยเช็ดๆ ถูๆ ส่วนนางขัดพื้น ถูร้านให้หมดเลย อยากจะเข้าไปกราบแทบตัก ฮ่าาาา เลยพยายามชวนคุยได้ความมาว่า นางไม่ชอบเรียนคณิตศาสตร์ ไม่ชอบสมการ ผิดกับเราที่ตอนเรียนมัธยมชอบมาก จากนั้น Erin บ่นให้เราฟังว่า ครูที่โรงเรียนสอนฝรั่งเศสไม่รู้เรื่องเลย เวลาถามในสิ่งที่ไม่เข้าใจก็จะตอบไม่ได้ สอนนิดเดียวออกข้อสอบกว้างใหญ่เหลือเกิน คิดในใจ นึกว่าจะมีแต่ไทยที่เป็นแบบนี้นะเนี่ย ... 

เดย์ออฟครั้งแรก

.

.

.

เราและเพื่อนเลือกจะไปกินร้านบุฟเฟ่ต์อาหารจีน ตามที่ได้รับคำแนะนำจากพี่ๆ คนไทยที่เพิ่งไปกินกันมา และโฆษณาประหนึ่งตัวเองเป็นหุ้นส่วนกิจการ!! ร้านนี้ชื่อ Joy Wok อาหารส่วนใหญ่เป็นอาหารจีน มีซูชิ (แต่ไม่มีแซลมอน ฮือ) อาหารทะเล พวกกุ้ง หอยแมลงภู่ และอื่นๆ ในราคา $10 ตกประมาณคนละ 350 บาทไทยไม่รวมแท็ก ซึ่งถือว่าถูกมากกกกกก ส่วนถ้าเป็นมื้อเย็นจะมีปูนึ่งให้กินไม่อั้น ในราคา $18 สิ่งที่เราชอบของร้านนี้คือ ซอฟท์ครีมกดเอง อร่อยด้วย มีสองรสคือช็อคโกแลต วนิลลา ที่ชอบนี่ไม่ใช่อะไร ชอบกดเล่น ฮ่าาาา (ขออวดว่า เคยมีคุณป้าที่ต่อคิวกดอยู่ข้างหลังชมว่าเรากดแล้ว look nice ด้วยนะ อิอิ) 

เมื่อกินเสร็จ เช็คบิล ทางร้านจะให้คุกกี้เสี่ยงทายหรือ Fortune cookie กลับบ้านกันคนละชิ้นด้วยนะ

วันรุ่งขึ้นเราก็ยังโดนส่งมาร้านเดิม ร้านนี้ชื่อ Calypso cafe เป็นร้านใหญ่ในสวนน้ำเลยล่ะค่ะ ขายเบอร์เกอร์ เฟรนช์ฟราย ไก่ทอด น้ำ และคุกกี้ จริงๆ วิธีทำก็เหมือนที่ขายให้พนักงานนี่แหละค่ะ แต่มีอุปกรณ์ที่ช่วยทุ่นแรงในการทำมากกว่า อย่างเตากริลเบอร์เกอร์ เครื่องปิ้งขนมปัง รวมถึงเครื่องให้ความร้อนกับอาหารที่ทำเสร็จแล้ว โดยร้านนี้มีเด็ก Inter มาจากประเทศยูเครน 2 คน และมี Leader จากประเทศจาไมก้า (ซึ่งภายหลังได้เลื่อนขั้นเป็น Supervisor) 

Calypso cafe เป็นร้านที่ลูกค้าเยอะมากๆ ตลอดทั้งวัน ทำให้เรามาทำร้านนี้วันแรกก็เหมือนโดนรับน้องเลย เหนื่อยสุดๆ ไม่ได้พักเลย ภาวนาในใจว่าพรุ่งนี้ไม่เอาร้านนี้แล้วนะ 

แล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ  วันต่อมาเราได้กลับไปทำ Beach Bites เหมือนเดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือคนในร้าน มีพนักงานมาใหม่เต็มเลย โดยมีคนนึงชอบใช้งานเรากับเพื่อนซึ่งเราก็ทำบ้างไม่ทำบ้างนี่แหละ มันมามีปัญหาตรงที่เค้าไปฟ้อง Manager ฝั่งสวนน้ำว่าเรากับเพื่อนเอาแต่ยืนคุยกันสองคนไม่ยอมทำความสะอาดร้าน เราก็คิดกับเพื่อนว่าเฮ้ยยยย ทีมึงคุยเสียงดังลั่นร้านไม่ทำงานอะไรเรายังไม่ฟ้องเลยนะ ก็โกรธนางมาก แบบขึ้นเลยอะ เพื่อนเลยเดินไปบอกเมเนว่า โอเค เราไม่อยากทำร้านนี้แล้ว ขอย้ายไปทำร้าน Calypso ตลอดไปเลยได้มั๊ย เมเนก็โอเคตกลง ไปเลยจ้าาาา บรั้ยบรัย นังคนบ้าาาาาาาาา (ถึงตอนนี้ยังนึกชื่อนางคนนั้นไม่ออกเลยค่ะ)